سیما سمر؛ زنی مبارز برای تحقق حقوق بشر

ترتیب: مرضیه حسینی

طی چند سال گذشته زنان در افغانستان توانسته‌اند نقش و مشارکت‌شان را در تمامی بخش‌هایی از حکومت به خوبی رقم بزنند. شخصیت شماری از زنان نخبه، متفکر و اندیشمندی به مانند دیگر زنانی که در تاریخ این کشور خوب درخشیدند امروزه در بین چند زن برتر جهان شناخته می‌شوند. هر چند این تعداد انگشت شمار هستند اما به واقعیت توانسته‌اند در برابر بی عدالتی‌ها و خشونت علیه زنان بجنگند. خواستیم تا برای بحث و معرفی بیشتر این زنان سیما سمر رییس کمیسیون حقوق بشر رابه معرفی بگیریم.

سیما سمر در ولایت دایکندی ولسوالی جاغوری پا به دنیا گذاشته است، در شهر لشکرگاه قندهار مدرسه را به پایان رسانده و توانست بعد از آزمون کانکور به دانشکده پزشکی کابل راه یابد . بعد از فراغت دانشگاه برای مدتی در بیمارستان وزیر اکبر خان به عنوان پزشک خدمت نماید.

سیما سمرسال چهارم دانشگاه بود که کودتای هفت ثور به وقوع پیوست و جنگ و ویرانی دامن‌گیر مردم شد، او با شروع جنگ‌ها دوباره به ولایتش دایکندی برگشت و به مدت سه سال با امکانات ناچیزی که در دسترس داشت  به مردمش به عنوان پزشک در بیمارستان جاغوری خدمت کرد. بعد از مدتی همراه خانواده به کشور پاکستان مهاجر شد.

خانم سمر در پاکستان هم بیشتر به عنوان پزشک در خدمت مهاجران افغان بود، در سال 1987 بیمارستانی برای زنان و کودکان درشهر کویته ایجاد کرد. برنامه‌های درسی، قالین بافی، برنامه‌های آموزشی پرستاری، قابلگی و …برای مهاجران افغان به ویژه زنان داشت. در سال 1998 سنگ تهداب بیمارستان جاغوری را گذاشت و برنامه‌هایی برای زنان در نقاط مختلف  ولایت دایکندی انجام داده است.

خانم سمر هنگام فعالیت‌هایش شاهد تبعیض علیه زنان و خودش بود، بنابراین تصمیم گرفت که در پهلوی پزشکی از حقوق بشر و حقوق زنان هم دفاع کند. او شاهد به فراموشی سپردن زنان وکودکان در دوران جنگ بود. به همین دلیل بیشترین فعالیت‌هایش را در زمینه دادخواهی از حقوق زنان انجام داده است. او با جدیت تمام در این راستا کارکرد تا این‌که در کنفرانس بن به عنوان یکی از معاونان آقای کرزی رییس جمهور پیشین کشور به عنوان وزیر امور زنان معرفی شد.

سمیا سمر در ابتدای کارش به دلیل نامساعد بودن شرایط با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرد. چون  در ابتدای کارش چیزی به نام وزارت امور زنان وجود نداشت، نه ساختمانی نه پولی و نه هم امکاناتی وجود داشت.

او با مشکلات زیادی توانست وزارت را بسازد و به کارش آغاز کند. یکی از عمده ترین چالش‌های خانم سمر این بود که بسیاری از مردان به توانمندی زنان باور نداشتند، اما او توانست به عنوان یک زن با این مشکلات مبارزه نماید و جایگاه‌اش را به عنوان یک زن نخبه  در افغانستان پیدا کند.

خانم سمر توانست زمنیه تحصیل را که یک حق بشری است برای شمار زیادی از افراد بی بضاعت فراهم کند، سعی کرد خدمات ابتدایی پزشکی را در دسترس عده ایی از افراد قرار دهد و به مظلوم‌ترین شان  کمک کند.

خانم سمر در جریان این همه فعالیت توانست جوایز ملی وبین‌المللی را کسب نماید.

بانو سیما سمر این اطلاعات زندگی اش را در گفتگوی ویژه با خبرگزاری بانوان افغانستان ارائه کرد.