انجیلا حمیدی و مبارزه با تبعیض جنسیتی

انجیلا حمیدی تحصیلات ابتدایی خود را در لیسه نسوان ولایت بادغیس به پایان رساند و بعداز سپری نمودن امتحان کانکور وارد رشته‌ حقوق و علوم سیاسی شد. در سال 1392 به عنوان مشاور حقوقی در موسسه ندای زن ولایت بادغیس تعیین شد. با اخذ جواز وکالت دفاع، به مدت یک سال در بخش مساعدت‌های حقوقی ریاست عدلیه‌ی آن ولایت ایفای وظیفه نمود. و بیش از یک سال است که به عنوان آمر سارنوالی منع خشونت علیه زنان در ولایت بادغیس ایفای وظیفه می‌نماید.

برای معلومات بیشتر در مورد کار و فعالیت‌های خانم حمیدی گفتگویی را ترتیب دادم که در ادامه می‌خوانید.

پرسش: خانم حمیدی به عنوان نخستین دادستان منع خشونت علیه زنان در ولایت بادغیس، وضعیت زنان در آن ولایت را چگونه بررسی می‌کنید؟  

پاسخ: ازنظربنده وضعیت عمومی زنان نسبت به سال‌های قبل بهتر شده است. برای تعداد زیادی از بانوان فرصت‌های آموزشی درمکاتب و مراکز تحصیلی دولتی و خصوصی فراهم گردیده است. با وجود مشکلات ومحدودیت‌های که سد راه زنان بوده تعداد زیادی از خانم‌ها در موسسات دولتی وغیر دولتی با شایستگی اجرای وظیفه می‌نمایند. اما زنان در قریه‌ها و ولسوالی‌های دوردست با چالش‌های از قبیل فرهنگ‌ و رسم و رواج‌های ناپسند که همانا ازدواج‌های قبل ازوقت و اجباری، بددادن‌ها، انواع مختلف خشونت‌ها، وابستگی اقتصادی، نداشتن سواد و عدم آگاهی از حقوق شان روبرو هستند که مانع رشد و پختگی شان می‌شود.

پرسش: از فعالیت‌ها و دست‌آوردهای تان در این یک سال بگویید.

پاسخ: ازمدت بیش از یک سال که دراین سمت به عنوان مدافع حقوق متضررین خشونت ایفای وظیفه می‌نمایم، قضایای مختلف خشونت علیه زنان را بررسی و جهت اصدارحکم برای متهمان وعاملان خشونت محول محاکماتی نمودم وقضایای قتل که دراین یک سال اتفاق افتاد بجز دومورد که تحت ساحه حاکمیت دولت نبوده بقیه را بعداز تحقیقات همه جانبه، برای عاملان آن اشد مجازات مطالبه نموده و در کنار این برای تعداد زیادی زنان مشوره‌های سودمند حقوقی ارائه نمودم. قبل از این که به عنوان دادستان منع خشونت تعیین گردم مدتی را به عنوان مشاور حقوقی در نهاد ندای زن، به زنان  مشوره دادم و به عنوان مبلغ آگاهی حقوق مدت دو سال به چند ولسوالی رفته تا زنان برای زنان در قریه‌ها در مورد حقوق شان آگاهی‌دهی کنم. مدت سه سال به عنوان رییس دو استاد دانشکده‌ی حقوق وعلوم سیاسی موسسه تحصیلات عالی حنظله فعالیت داشتم.

پرسش: کارکردن در فضای سنتی چون بادغیس که به قول خودتان بیشتر تابع رسم و عنعنات است دشوار نیست؟

پاسخ: در ابتدا مشکلات و موانع ازجمله تبعیض جنسیتی و مردسالاری وجود داشت ولی من با مبارزه و پشت کار قاطعانه توانستم آن را برطرف کنم. برای فعلا مشکلی که زیاد محسوس است نبود امنیت است  که این هم یک معضل عمومی در افغانستان است. اگرامنیت تامین بود می‌توانستم با خانم‌های زیادی در اطراف و ولسوالی‌ها دید وبازدید نمایم و مشکلات شان را گوش کنم چرا که بیشترین خشونت علیه زنان در اطراف و ساحات ناامن اتفاق می‌افتد.

پرسش: به خشونت اشاره کردید، گراف آمار خشونت در این ولایت چگونه است؟

پاسخ: خشونت یک پدیده زشت ونامیمون است که درتمام جوامع وجود دارد. متاسفانه در افغانستان و همچنان در ولایت بادغیس ما شاهد انواع و اقسام خشونت‌ها هستیم که تعداد زیادی از خانم‌ها همواره قربانی این پدیده زشت می‌گردند. دراین اواخر ماشاهد خشونت‌های حاد در این ولایت بودیم و پدیده خشونت همیشه در نوسان قراردارد که همه به ناامنی، نداشتن دسترسی زنان به ارگان‌های عدلی وقضای و فقر اقتصادی بر می‌گردد.

ازآغاز سال ۱۳۹۶تا اکنون به تعداد ۲۲مورد خشونت که شامل انواع مختلف خشونت‌های جسمی، جنسی، لفظی و خشونت‌های منجر به قتل بوده که قضایای آن در سارنوالی منع خشونت مورد بررسی قرارداده شده است  وعاملان آن مطابق به قانون به دادگاه راجع شده است.

به عنوان سخن آخر

پیام من به مردم افغانستان و همشهریانم این است که علیه  پدیده تلخ ونامیمون خشونت مبارزه همگانی نمایید وفرهنگ عطوفت و مهربانی را جایگزین آن نمایید. دیگر به خشونت نه بگوییم چراکه خشونت باعث تباهی وازبین بردن وازهم پاشیدن شیرازه خانواده‌ها شده و جامعه را بسوی تباهی و بدبختی سوق می‌دهد. به امید اینکه فرصت‌های بعدی بتواند مشکلات موجود را که دربرابر زنان قراردارد ازبین بردارد و جامعه‌ی سالم وعاری از خشونت داشته باشیم.

مصاحبه کننده: سودابه احراری