زنان و رهایی از پوشش لاجوردی
در گذشته شمار زیادی از زنان ولایت هرات برقع را به عنوان یک حجاب اسلامی پذیرفته و درصد بالای از این نوع پوشش استفاده می‌کردند. اما اکنون به ندرت می‌توان زنی را با این نوع پوشش دید گویا با بازتر شدن ذهن افراد و بالا رفتن سطح سواد عمومی این پوشش دیگر معنای حجاب را از دست داده است.
بیشتر زنان و بویژه زنان دانش‌آموخته و آن‌هایی که در فعالیت‌های اجتماعی حضور دارند دیگر حاضر به پوشیدن برقع نیستند.
سوسن یکی از دانشجویان دانشگاه هرات به این باور که برقع نه تنها پوشش اسلامی نیست بلکه این نوع پوشش سبب می‌شود تا زنان نتوانند به درستی حجاب شان را رعایت کنند.
صدیقه رسولی که از نه ساله‌گی برقع را به عنوان حجاب سرش انداخته بودند، اکنون چهار سال است که می‌تواند دنیا را بدون پرده ببیند.
این تغییر در پوشش بانوان گویا صدمه‌هایی را نیز بر اقتصاد شمار زیادی از فروشندگان این پوشش وارد ساخته است.
صدای چرخ خیاطی عبدالرحیم در دوکانش بالا است. می‌گوید صادراتی می‌دوزد اما فروشات داخلی ندارند. او می‌گوید برای آماده و ساختن یک چادر نه‌تنها یک نفر بلکه یک گروه نقش دارند اما اکنون کاهش خرید برقع در شهر برای حرفه‌اش زیان به بار آورده است.
یک تن از فروشندگان شهر هرات از تولید روزانه‌ی بیش از ۲۰۰ برقع در سالیان گذشته می‌گوید در حالیکه اکنون گاها این تولیدات را در جریان یک ماه نیز ندارد.
عبدالرزاق که مدت ۱۷ سال است در کار تولید و فروش برقع مصروف است و اکنون نیز در بازار برقع‌فروشان شهر هرات دوکان دارد می‌گوید پیشینه این پوشش به دوران قبل از ظاهرخان برمی‌گردد که در گذشته به نام چادر دولاق یاد می‌شد.
او می‌گوید به بیش از ۱۵ رنگ در ولایات مختلف مورد استفاده است اما رنگ آبی آن در هرات استفاده می‌شود.
به باور جامعه شناسان بلند رفتن سطح فرهنگ مردم، باز شدن جامعه و عدم تمایل خانم‌ها به پوشیدن برقع از دلایلی است که سبب کاهش بازار فروش برقع در هرات شده است.
علی احمد کاوه جامعه‌شناس در این باره چنین می‌گوید: « در گذشته چادر برقع بهترین نوع پوشش دینی تلقی می‌شد، اما با باز شدن جامعه برقع دیگر یک نمادی از اسارت تلقی می‌شود که بیشتر خانم‌ها تمایلی به پوشیدن آن ندارند ».
[cycloneslider id=”3333-2″]
گزارشگر: زینب محسنی
