دختران افغانستانی در رویای آموزش

بر اساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر 206 هزار دختر افغان از آموزش محروم اند، این در حالیست که مسؤلان در ریاست معارف هرات نیز از مسدود بودن 53 باب مکتب در این ولایت خبر می‌دهند.

عزیزالرحمن سروری معاون تدریسی ریاست معارف هرات می‌گوید: «در سال 96 ما توانستیم که 8 باب مکتب را باز کنیم، اما هنوزهم در حدود 53 باب مکتب در ولسوالی‌های این ولایت مسدود است ».

آقای سروری دلیل مسدود بودن این مکاتب را مشکلات امنیتی و نبود افراد باسواد در مناطق دور دست عنوان می‌کند.

عزیزالرحمن سروری می‌گوید: «این مکاتب اکثرا در ولسوالی‌های ادرسکن، اوبه و گلران است که در این میان در ولسوالی ادرسکن برخی از مکاتب به دلیل این‌که آن جا هیچ فرد باسوادی نیست تا به تدریس بپردازد مسدود شده است ».

شماری از فعالان حقوق زن اما محرومیت زنان از آموزش را زمینه‌ساز ناهنجاری‌های دیگر در برابر زنان می‌دانند.

فاطمه جعفری عضو شورای ولایتی به این باور است: «عدم دست‌رسی زنان به آموزش سبب می‌شود تا در پنج سال آینده ما با نسل جدیدی از زنان بی سواد و زنانی که کمترین مهارتی دارند مواجه شویم، که نخواهند توانست از حقوق خود دفاع کنند یا این‌که نسل درستی در آینده تربیت کنند ».

خانم جعفری بیان می‌دارد: که شش سال حکومت ظالمانه‌ی طالبان زنان را به حاشیه کشانیده و در این پانزده سال دموکراسی نیز، زنان خشونت‌های زیادی را متحمل شده اند.

فاطمه جعفری بی‌توجهی دولت به آموزش زنان و فساد در معارف را از جمله مشکلات و چالش‌های فرا راه زنان می‌داند.

خانم جعفری به این باوراست که فساد یک بخش نگران کننده‌ی دیگر است که در این حوزه وجود دارد، مناطقی است که در آن نه مکتب وجود دارد و نه شاگرد اما معلمان خیالی وجود دارند که متنفذان قومی از آن سود می‌برند.

سکینه حسینی یکی دیگر از فعالان حقوق زن‌ هم‌چنین محرومیت زنان از آموزش را نگران کننده می‌داند.

او به این باور است که محرومیت زنان از آموزش می‌تواند روی خانواده‌ها نیز تاثیر منفی گذاشته و باعث شود تا در تربیت فرزندان نیز آثار منفی بگذارد.

خانم حسینی می‌گوید: «با محرومیت زنان از آموزش، ما از دوران طالبان نیز بیشتر به عقب خواهیم رفت و برعلاوه این که دست‌آوردی نخواهیم داشت و زنان بی‌سواد نسل آینده همین دست‌آوردها را هم حفظ کرده نخواهند توانست که این نگران کننده است ».

در همین حال شماری از آگاهان امور اجتماعی، یکی از دلایل محرومیت زنان از آموزش را محدودیت‌های خانوادگی می‌دانند.

علی کاوه استاد دانشکده‌ی جامعه شناسی می‌گوید: «در جامعه ما در بسیاری از موارد زنان افراد مستقل به حساب نمی‌آیند و خانواده‌ها فکر می‌کنند که برای دختران سواد خواندن و نوشتن کافی است. دختران نباید به هدف کار و اشغال وظیفه، درس بخوانند ».

این در حالیست که دیده‌بان حقوق بشر چندی پیش در گزارشی در همین مورد ناامنی، نبود امکانات، نبود آموزگار و ازدواج زیرسن را از دلایل محرومیت دختران از آموزش خوانده بود.

گزارشگر: سیمین صدف