خشونت زن علیه زن؛ بعد پنهان زن ستیزی

شماری از زنان در شهر هرات به این باور اند که آن تعداد بانوانی که به بست‌های بالاتر یا مدیریتی می‌رسند با هم جنسان خود رفتار درستی ندارند.

بهناز نوری از بانوان هری نشین است که می‎‌گوید از رفتار برخی بانوانی که تا اکنون به پست‌های مدیریتی بالای رسیده اند راضی نیست و گاهی برایش غیرقابل تحمل بوده است.

او  گفت آنها با یک روحیه مردسالار وارد جامعه شده و جایگاه مردان را نسبت به زنان بالاتر می‌دانند و به همین دلیل فکر می‌کنند اگر با مردان نزدیکتر باشند ممکن جایگاه اجتماعی آنان بالاتر رود.

بهناز اضافه کرد: «در صورتیکه خودشان زن اند به زنان احترام ندارند. به نظرم آنها  از نظر روانی مشکلاتی دارند. شاید در شرایطی بودند که برای آنها محبت نرسیده و احترام نشده اند، به خاطر همین عقده‌هایی که دارند به نوعی عقده گشایی می کنند ».

در همین حال سونیا احمدی می‌گوید که تجربه کار در محیط‌های با مدیریت‌هایی مردانه و زنانه را دارد و تجربه برایش نشان داده است که در محیط‌هایی با مدیریت زنانه تحقیر برایش بیشتر بوده تا محیط‌هایی که در آن مردان مدیریت دارند.

و اما فوزیه می‌گوید که این رفتارها نه‌تنها در محیط‌های آکادمیک و اداری بلکه از سوی شماری از پزشکان زن نیز مشاهده کرده است.

 او گفت اما در مقابل بانوانی نیز وجود دارند که بیشترین حمایت‌ها را برای زنان در جاهای مختلف داشته اند.

تایید این سخنان را عادله کبیری یکی از استادان دانشگاه هرات با ذکر تجارب چندین ساله خود بیان کرد.

او گفت باید اول تحقیقی صورت گیرد تا میزان کلی آن در سطح شهر مشخص گردد چون به دیدگاه او این عمومیت ندارد. اما گفت این قابل انکار نیست که برخی از زنان نسبت به مراجعان و همکاران مرد خود ارزش‌گذاری بیشتری دارند و از دلایل وجود این رفتار ناپسند اجتماعی گفت که از دیدگاه او خانم‌ها از سرمایه اجتماعی کافی برخوردار نیستند و علت را پشتیبانی جامعه از سلسله مراتب قدرت دانست.

خانم کبیری با اظهار تاسف گفت که آزار دهنده‌تر از آن عدم پشتیبانی زنان در مواقع ضروری از یکدیگر است.

او ابراز داشت:«زمانیکه مردان به مشکلی مواجه می‌شوند کوشش می‌کنند آنرا بین خود حل کنند در صورتیکه اکثر خانم‌ها این کار را نمی‌کنند بلکه بیشتر تلاش می‌کنند زیر پای یکدیگر را خالی کنند یا بیشتر تلاش می‌کنند برای همدیگر نقطه ضعف پیدا کنند و همین باعث می‌شود که به رشد آنچنانی نتوانند برسند ».

در همین حال شماری از آگاهان امور زنان بر این باور اند که این رفتار تنها در محدوده کاری و مدیتریتی نه، بلکه می‌تواند معضلی خانواده‌گی یا اجتماعی باشد که چه در قسمت اجتماعی می‌تواند در سطوح بالای مدیریتی و یا در سطوح پایین‌تر کاری باشد.

در همین حال پیروزه کریمی آگاه امور زنان از سه دیدگاه این موضوع را به بررسی گرفته و نخستین دلایل این رفتار را عقده‌های برخواسته از گذشته‌ی دردناک عنوان کرد.

او در ادامه جهالت را از دیگر دلایل دانسته و بیان داشت که جهالت لزوما به معنای بی‌سوادی نیست بلکه به معنای ناآگاهی فرد از حقوق و جایگاه زنان است که باعث بروز رفتارهای نامطلوب زنان نسبت به هم جنس‌شان می‌گردد.

خانم کریمی نظر سوم بحث را دید برتر عنوان کرد و گفت که این بیشتر در بین خانواده‌ها شایع بوده چنانچه بانوی ستیزه‌جو، تصور می‌کند که بانوی مخاطبش نسبت به مردی در جایگاه‌های متفاوت خانواده‌اش کوتاهی کرده و جایگاه والای مرد را با رفتارش خدشه‌دار ساخته است. در صورتیکه به باور پیروزه کریمی چیزی به نام برتری جنسیتی نه در باورهای اعتقادی و نه در سیستم نظام حقوقی وجود دارد.

به باور پیروزه کریمی نقش رسانه برای حل این معضل ازهمه پررنگ‌تر بوده و در کنار آن تاکید روی برنامه سالم‌سازی فرهنگ کرد که نخستین رویکرد آن را تربیت خانواده است.

به باور شماری از زنان گاهی رفتارهای زن‌ستیزانه از سوی کسانی به چشم می‌خورد که به نوعی خود را مدافع حقوق زنان خطاب می‌کنند که باید در برنامه‌های مختلف برای رسیدگی به این معضل اجتماعی آگاهی‌دهی صورت گیرد.

گزارشگر: زینب محسنی