زنان پولیس؛ قربانیان دید منفی جامعه
شماری از سربازان زن از وجود آزار و اذیت جنسی، نبود امنیت و کم اهمیت شمردن حضور زنان درپایگاههای نظامی حکایت کرده میگویند جامعهی سنتی و مردسالار افغانستان مکان مناسبی برای سربازان زن نبوده و وظیفهی زنان در بیرون از منزل هنوز هم یک مسئلهی جنجال برانگیز است.
تعدادی از این سربازان میگویند که تا هنوز برای رفع مشکلات شان از طرف دولت کدام اقدامی صورت نگرفته است.
طوبا که از چهارسال به اینسو در مدیریت ترافیک پولیس کار میکند میگوید: تواناییهای او از سوی همکاران مرداش نادیده گرفته میشود.
او میافزاید: «تهدیدهای امنیتی زیاد است و سربازان مرد هیچنوع همکاری با ما ندارند افراد بلند رتبه برای محافظت از چوکیها و مقامهای خود تواناییهای خانمهای افسر را نادیده میگیرند و نمیگذارند که زنان ارتقا و پیشرفتی داشته باشند ».
دوری راه مشکل دیگر این سربازان زن است، طوبا میگوید: «سربازان مرد حتی فاصلهی چند متری را با لنجر طی میکنند اما ما زنان با پول شخصی خود و با همین وسایل حمل و نقل شهری مسیر رفت و آمد روزانهای خود را طی میکنیم ».
شماری دیگر از این زنان سرباز اما از مخالفتهای خانوادگی و تهدیدهای موجود هراس دارند.
دینگل میگوید: «من مدت 9 سال میشود که به پولیس پیوستهام در اوایل چون مخالفت خانواده و اقاربم زیاد شد یک و نیم سال را به صورت پنهانی در پایگاه نظامی اسلامقلعه وظیفه انجام دادم ».
دینگل میگوید بعد از این که اقارباش از کارش با خبر شدند، با واکنش شدید آنها مواجه گردیده و به همین دلیل نتوانستهاست مرحلهی ساتنمنی را سپری نماید.
دینگل در ادامه میافزاید: سربازان زن برای دفاع در برابر دشمن با هیچنوع وسیله و امکانات مجهز نبوده به همین دلیل ترس از تهدید طالبان برایشان مشکلساز است.
دینگل میگوید: حتی در گذشته مورد آزار و اذیت همکاران مرداش قرار گرفته بود و برای دادخواهی شکایت کرد، و حالا در موقعیت کاری جدیداش با همکاراناش مشکلی ندارد.
شماری دیگری از افسران زن نیز در بارهی دید بد مردم شکایت دارند.
سعادت زنی که از یک و نیم سال بدین سو در محکمهی استیناف منحیث سرباز ایفای وظیفه میکند، مشکلات اقتصادی را دلیل پیوستناش به صفوف پولیس میداند.
سعادت میگوید: «پولیس زن در جامعهی ما یک فرد بیاهمیت بوده که به دیدهی بد به او نگاه میشود، همین که یک زن لباس پولیس را به تن کرد همه فکر می کنند او زن بدی است ».
سعادت میافزاید: با درنظر داشت اینهمه مشکلات از مبارزه دست نکشیده است و میخواهد الگوی برای خانمهای علاقهمند این وظیفه باشد.
این در حالیست که شماری از مسؤلان فرماندهی پولیس تهدیدهای امنیتی علیه این زنان را رد میکنند.
نایمه مودودی مسوول انسجام شورای پولیس اناث هرات میگوید:« تهدیدهای امنیتی برای خانمها وجود ندارد اگر هم وجود داشته باشد از طرف خانوادههای خودشان است، تا حالا خانم آسیبپذیر از تهدید نزد ما مراجعه نکرده و من همیشه به خانمها میگویم اگر با چنین شرایط برخورد کردند مرا در جریان بگذارند ».
نایمه در ادامه بیان میدارد: برای سهولت خانمهای پولیس ریاست جندر وزارت داخله در هشت ولسوالی و هفت حوزه ولایت هرات اطاق تبدیلی لباس و اطاق مهد کودک ساخته است و احتمالا تا دو هفته دیگر در اختیار شان قرار داده میشود.
خانم مودودی وسایل حمل و نقل برای خانمها را مطابق جندر عنوان کرده و میگوید: برای خانمها امتیازاتی در نظر گرفته شدهاست.
مودودی افزود: قرار است در 34 ولایت افغانستان از طریق بخش جندر وزارت امور داخله سال یکبار برای زنان پلیس مبلغ 45000 افغانی داده شود و زنان پولیس میتوانند برای سهولت در رفت و آمد از آن استفاده نمایند.
در همین حال مسؤلان در ریاست امور زنان میگویند در قانون جدید منع خشونت علیه زنان برای کسانی که برای پولیس زن مشکلآفرینی میکنند مجازات تعیین شدهاست.
سمیه طاهری مدیر عمومی حقوق ریاست امور زنان میگوید: «هرچند در این اواخر شکایت رسمی به ما نرسیده است، اما ناامنی شامل حال همهی خانمها است بهخصوص افسران و سربازان زن که آنها بیشتر با خطرات اجتماعی مواجه میباشند ».
خانم طاهری از قانون «منع خشونت علیه زنان» یاد کرده و میافزاید از این پس زنانی که در محل کار یا بیرون از کار مورد خشونت قرار بگیرند توسط این قانون مجازات میشوند.
شماری از جامعه شناسان دلیل آزار و اذیت زنان در صفوف پولیس را فرهنگ مردسالار حاکم در جامعه میدانند.
محمد فقیری استاد دانشکدهی جامعه شناسی میگوید: «چون در طی چندین سال متواتر زنان در ادارهها حضور نداشتند، مردان فکر میکنند تمام حقوق و امتیازاتی که در اداره است از آن مرد بوده و زنان کمتر حق استفاده از آن را دارند ».
به باور این آگاهان عدم رسیدهگی به مشکلات افسران و سربازان زن سبب میشود تا بانوان کمتر صفوف پولیس بپیوندند و در این راستا دستآورد داشته باشند.
گزارشگر: رویا فضلی