نامزدی در رحم مادر

«زمانی‌که هنوز به دنیا نیامده بودم پدرم به دوستش قول داده بود که اگر من دختر شدم و طفل او پسر شد این دو با هم خویشی کنند و زمانی که من  به دنیا آمدم و رفیق پدرم نیز صاحب فرزند پسر شد ما را در همان زمان به نام یکدیگر کردند ».

این‌ها گفته‌های حنیفه 45 ساله است که خودش را قربانی قول وقرار پدرش می‌داند.

حنیفه می‌گوید: شش سال داشت در کوچه بازی می‌کرد که برادرش دست او را گرفت به خانه آوردند و گفت که دیگر حق ندارد بازی کند چون به زودی نامزد می‌شود، او که از این مسائل چیزی نمی‌دانست اعتراضی نکرد، تا این‌که در 14 سالگی طی مراسمی او را با کسی‌که به اصطلاح از کودکی به نام او بوده رسما نکاح کردند.

او می‌گوید: «زمانی که ازدواج کردم شوهرم به من گفت که من دختر عمه‌ام را دوست داشتم و ترا دوست ندارم و فقط به خاطر خواست خانواده‌ام با تو ازدواج کردم هر چند من هم او را دوست نداشتم اما ناراحت شدم ».

او می‌گوید شوهرش یک ماه پس از دواج او به کشوری دیگر مهاجر شده و هر چندسال یک بار می‌آمد و با آن هم هیچ محبتی با فرزندان و خانم‌اش نداشت.

حنیفه می‌افزاید: «هر زمان که از زندگی با او بیزار می‌شوم پدرو مادرم را نفرین می‌کنم چون آن‌ها این بلا را سرم آورده اند ».

این در حالیست که دختران دیگری نیز از این نوع رسم و رواج سخن می‌گویند.

سمانه می‌گوید: زمانی که در بطن مادرش بود، به خواست پدر بزرگ‌اش به نام پسر مامایش شده‌است.

او می‌افزاید: «از این مسئله سال‌ها گذشت، اما پس از چندی خانواده‌ی مامایم به خواستگاری آمدند اما پدر و مادرم این وصلت را قبول نکردند.

او می گوید: حالا پسر مامایش ازدواج کرده و او از این مسئله خوشحال است که این وصلت صورت نگرفت.

این در حالیست که شماری از فعالان حقوق زن این عمل را خلاف ارزش‌های انسانی و اسلامی می‌دانند.

حسینه نیکزاد فعال حقوق زن می‌گوید: «عمل به نام کردن دختر و پسر عملی است که خلاف ارزش‌های انسانی و اسلامی است چون حقوق انسانی زن و مرد در این مورد سلب می‌شود ».

او می‌افزاید: نامزدی در سنین کودکی می‌تواند منجر به فروپاشی خانواده‌ها شود.

خانم نیک‌زاد افزود: «تصرف در حقوق نفسانی اشخاص به‌خصوص زمانی که آن‌ها هنوز به بلوغ جسمی و فکری نرسیده اند عمل غیر انسانی است ».

در همین حال شماری از آگاهان امور دین می‌گویند نامزدی دختر و پسر در زمان کودکی در دین مردود است.

غلام رسول عبدی آگاه امور دینی به این باور است که نامزدی دختر و پسر در سنین کودکی و یا به نام کردن آن‌ها در زمانی که هنوز به دنیا نیامده‌ اند یک عرف است و در دین هیچ جایگاهی ندارد.

آقای عبدی می‌گوید: «یکی از موضوعات اساسی در نکاح رضایت طرفین است ».

او در ادامه افزود: طلاق، اختلاف نظرها، فرزندان ناسالم، بی‌علاقه گی نسبت به زندگی از جمله پیامدهایی این نوع ازدواج هاست.

در همین حال شماری از جامعه‌شناسان به این باور اند که رسم به نام کردن دختر و پسر مربوط به گذشته‌هاست و در دنیای امروزی کاربردی ندارد.

علی کاوه استاد دانشکده جامعه شناسی می‌گوید: «پدیده‌ی مثل بنام کردن دختر و پسر در سنین کودکی رسمی‌ست که از گذشته‌ها تا به اکنون وجود دارد اما دنیای امروز این نوع ازدواج‌ها را کمتر می‌پذیرد و دختر و پسر به فکر انتخاب همسر خود هستند ».

او می‌گوید این مسئله از لحاظ قانونی نیز درست نمی‌باشد اما به دلیل سنتی بودن جامعه‌ هنوز نیز وجود دارد.

 به باور آگاهان زمانی که این نوع ازدواج‌‌ها صورت می‌گیرد و دخترو پسر بنابه خواست خانواده‌ی خود ازدواج می‌کنند مشکلاتی را در خانواده‌ ایجاد می‌کند و باعث اختلافات می‌شود.

گزارشگر: سیمین صدف