محدودیت‌های خانوادگی؛ مانع رشد دختران دانشجو
وجود باورهای نادرست در جامعه باعث شده است تا دختران دانشجو از کارهای گروپی با صنفی‌های پسر خود به نحوی خود داری کنند.
یک تعداد از دانشجویان دختر دلیل این کار شان را دیدگاه‌های بسته و سنتی جامعه می‌دانند.
مریم امینی، یکی ازدانشجویان دانشکده‌ی ژورنالیزم دانشگاه هرات در این رابطه می‌گوید: «جامعه ما یک جامعه سنتی است در واقع همین سنتی بودن جامعه یک نوع محدودیت را ایجاد کرده است که ما نمی‌توانیم با بچه‌های صنف خود پروژه‌های صنفی را کار نماییم ».
این تنها مریم نیست که ازاین محدودیت‌ها رنج میبرد مهتاب نیایش یکی دیگر از بانوان دانشجو در این باره چنین می‌گوید: «پروژه گرفتن وا شتراک در فعالیت‌های گروپی با همصنفی‌های پسر در محیط دانشگاه برای ما کار بس دشواریست و با توجه به اینکه قبل از ورود به دانشگاه نیز تجربه‌ی فعالیت کردن با این محیط مختلط را نداشتیم، توافق با این محیط برای دختران دانشجو نیاز به مدت زمان طولانی دارد ».
در این رابطه یکتعداد از استادان دانشگاه هرات، دلایل مختلفی را بیان نموده اند. عبدالوهاب صدیقی استاد دانشکده‌ی ژورنالیزم دانشگاه هرات دراین رابطه چنین می‌گوید: «این موضوع بر می‌گردد به قضایای اجتماعی و نوع تربیت اجتماعی که در جامعه افغانستان وجود دارد بنابر این از همان ابتدای کودکی، دختران و پسران جدا از همدیگر درس می‌خواندند و تجربه یکجا بودن در محیط مختلط را ندارند ».
آقای صدیقی می‌گوید: «باور دارم به مرور زمان وقتی که دانشجویان به صنف چهارم می‌رسند و یا به دوره‌های ماستری فرستاده می‌شوند طبیعتاً این موضوع برای شان حل می‌شود که پروژه‌ها و فعالیت صنفی را بگونه‌ای مشترک انجام دهند ».
از سوی دیگر برخی از جامعه شناسان دلیل این محدودیت‌ها را تأثیر پذیری دانشجویان دختر و پسر از ارزش‌های دینی و فرهنگی می‌دانند.
علی کاوه استاد جامعه شناسی دانشگاه هرات در این رابطه می‌گوید: «دختران و پسران در دوره‌های پیش دانشگاه با جنس مخالف شان آشنایی نداشته به همین دلیل بعد از ورود به دانشگاه هم آماده‌گی روبرو شدن با این مسئله را ندارند ».
آقای کاوه می‌افزاید زمانی که ترس اجتماعی جای خودش را به اعتماد اجتماعی بدهد این موضوع حل خواهد شد.
گزارشگر: صابره هاشمی
