زیبا؛ زنی که از فروختن بیسکویت چرخ زندگی را میچرخاند
گزارشگر: سیمین صدف
نامش زیبا است لیکن سختیهای روزگار زیبایی و جوانی او را تا حد زیادی دستخوش تغییر کردهاست چهره چروکیده دستهای لرزان و لاغرش سرگذشت دردناکی را حکایت میکند.
زیبای 55 ساله که این سن و سال را زمان استراحتاش میداند میگوید که صبح تا شام را در گوشه سرک به فروش بیسکویت میگذراند.
جلو رفتم تا با او صحبتی داشته باشم، از سرفههای شدید او حین صحبت کردن پی بردم که مریض هم است.
زیبا میگوید:« 12 سال است که از هفت صبح تا چهار عصر بیسکویت میفروشم در زمستان از دست سردی و برف و باران و در تابستان نیز از دست آفتاب سوزان روز ندارم، اوایل دم پوهنتون این کار را میکردم و سه سال میشود که نزدیک پارک ترقی آمدم.»
او دوبار ازدواج کرده که حاصل آن یک پسر و سه دختر است، میگوید هیچ کدام به دردش نمیخورند.
زیبا برادری هم دارد که یک اتاق از خانهاش را به او داده، او میگوید: « که در آن اتاق یک فرش دارم که همه اتاق را نمیپوشاند و یک کمپل نیز دارم که همسایهها کمک کردند اما در زمستان برایم کافی نیست.»
او در پاسخ به این سوالم که چرا به این کار روی آورده است گفت: « یک پسر دارم و سه دختر، پسرم با عروسم از من جدا و در شهرستان ( فارسی) زندگی میکند و هیچ توجهی به من ندارد و دخترانم هر کدام شوهر کرده اند و خانوادههای فقیری دارند که وضعیت شان از من هم بدتر است.»
درباره درآمدش از او پرسیدم میگوید که روزی 50 الی 70 افغانی درآمد دارد که نیم آن را کرایه راه و نان چاشت میدهد ومقدار اندکی را با خود به خانه میبرد.
زیبا از درآمدش میگوید:« اگر مریض نباشم این مقدار در آمد خوب است اما زمانی که مریضیام اوج میکند دیگر پول دوا و داکتر را ندارم.»
او وفات هر دوشوهرش را به قسمت بد خود ربط میدهد.
زیبا تنها زنی نیست که با بیوه شدن سرنوشتشاش تغییر میکند بلکه هزاران زن در افغانستان هستندکه پس وفات شوهران شان با مشکلات اقتصادی شدید دست و پنجه نرم میکنند.