شعر زنانه؛ راهی برای بروز احساسات زنان

گزارشگر: سیمین صدف

ادبیات زنانه بیانگر احساسات، عواطف و تفاوت‌های زنان است و به باور آگاهان شعر زنانه جریانی است که نویسندگان زن از خود و از جریان‌های اجتماعی و طبیعی که در وجود آن‌هاست می‌سرایند.

ادبیات در گذشته‌ها به دلیل اینکه همیشه مردانه بوده و کمتر زنان در آن حضور داشتند گاهی متهم به زن ستیزی است اما  با روی آوردن زنان به شعر زنانه شیوه‌ی به نام ادبیات زنانه پدید آمد که در آن زنان از جایگاه خود و منحیث یک زن می‌سرایند.

آگاهان می‌گویند شعر زنانه امروز ریشه در تاریخ دارد اما امروز راحت‌تر می‌توانند شعر زنانه بگویند.

فروزان امیری یکی از زنان نویسنده‌ می‌گوید، گرچه سرایش شعر زنانه و دست زدن به آفرینش ادبیات زنانه وجود دارد اما هنوز هم به صورت قطعی هویت زنانه در شعر و شاعر امروز ما نهادینه نشده است اما این جریان امیدوارکننده است.

خانم امیری می‌افزاید که شعر زنان امروز می‌خواهد به حفظ پایگاه و هدف نوشتار زنانه دست پیدا کند.

او در ادامه افزود:« گاهی ما با اشعاری به نام شعر زنانه روبرو هستیم که دغدغه زنان را به تصویر نمی‌کشد و بیشتر به تنانه‌گی می‌پردازد، و زمانی که شعر عمق نداشته باشد شعر را به سمت ابتذال می‌کشاند.»

شماری دیگر از شاعران شعر زنانه را راهی برای بیان احساسات و مشکلات زنان می‌دانند.

نیلوفر نیک‌سیر که در آفرینش ادبیات زنانه دست بازی دارد می‌گوید که آفرینش‌گران در ادبیات زنانه به بیان مشکلات زنان می‌پردازند، چون در افغانستان وقتی از زنانه‌گی صحبت می‌شود همین مشکلات در مورد زنان چشم‌گیر اند.

خانم نیک‌سیر می‌گوید:« من در شعر دنبال خودم یعنی من نوعی، هم‌جنسانم هستم و این رسالت هر زن شاعر است تا در مورد چیزهای بگوید که سالیان سال از زنان گرفته شده است.»

او می‌گوید که در پهلوی ادبیات پر سابقه مردانه جای ادبیات زنانه همیشه خالی بوده وامروز زنان برای پر کردن این خالیگاه قلم به دست گرفته اند.

در همین حال شماردیگر از آگاهان به این باور اند که در شعر زنانه هنوز هم محافظه کاری وجود دارد.

رامین عرب نژاد می‌گوید:« زنان هراتی هنوز هم با محدودیت‌ها و مشکلات مواجه اند که این مسئله روی شعر و ادبیات زنانه نیز تأثیر گذاشته است و هنوز هم با آن آرامش خاطری که باید در شعر زنانه صحبت شود، نمی‌شود چون فضای فرهنگی هرات با سنت‌ها و اخلاقیات درگیر است ، اما گاهی هم در آن اعتراض‌های ضد سنت‌های اجتماعی موجود است.»

او می‌گوید که شعر زنان امروز در هرات هنوز به آن پختگی نرسیده ونیاز به زمان دارد و زن‌ها نیاز دارند که بیشتر مطالعه کنند و بیاموزند تا اینکه این جریان را زنده نگه دارند.

نخستین زنی که دست به آفرینش شعر زنانه در حوزه زبان فارسی زد فروغ فرخزاد است، روایت‌های وجود دارد که فروغ در آن زمان به سبب سرایش این نوع شعر مشکلات زیادی را تحمل کرده است.