رومینا رسولی: بزرگترین آرزویم شرکت در المپیک 2020 است

ترتیب: مرضیه حسینی

رومینا رسولی، بانوی تکواندوکار هراتی که در رقابت‌های اخیر بین المللی تکواندو توانست افتخار بیافریند.این بانوی ورزشکار توانست در رقابت‌های بین المللی “فجیره دبی” که در شهر امارات برگزار شد، مدال برنز را از آن خود کند. وی پیش از نیز دو مرتبه صاحب مدال طلا شده است. بزرگترین تلاش وی شرکت در مسابقات 2020 م المپیک است که در این روزها سخت مشغول تمرین است. برای آشنایی بیشتر این بانو گفتگویی را ترتیب داده‌ام که در ادامه می‌خوانید…

پرسش: رومینا به عنوان پرسش نخست می‌خواهم بگویی که چیزی سبب شد تا یک دختر ورزشکار باشی؟

رومینا رسولی: خانواده‌یی دارم که ورزش دوست هستند و به شدت علاقه‌مند رشته‌های ورزشی‌اند. خودم هیچ علاقه‌ایی به ورزش نداشتم. خواهرم ورزش می‌کند و یکی از ملی پوشان است، زمانی که خواهرم برای تمرین کردن به کلپ می‌آمد، تنها بود و من همرایی‌اش می‌کردم، بلاخره به جایی رسید که به تکواندو روی بیاورم و یکی از ملی پوشان در این رشته باشم.

پرسش: از جایی که خودت هیچ علاقه‌ایی نداشتی و تنها دلیل‌ات همراهی خواهرت بود، چی شد که بین رشته‌های مختلف ورزشی، تکواندو را انتخاب کنی؟

رومینا رسولی: بخاطر شور و شوقی که این رشته دارد، علاقه مند شدم. هیجاناتی که در حرکات این رشته است مرا بیشتر از هر رشته دیگری وا داشت که تکواندو را انتخاب کنم.

پرسش: می‌خواهم از دستاوردها، مسابقات داخلی و خارجی که داشتید، بگویید؟

رومینا رسولی: برایم این بازی بسیار خوش آیند است چون  در طول چهار سالی که در این رشته هستم هیچ باختی نداشتم. به عنوان ملی پوش دو بار مسابقه دادم که موفق به کسب مدال طلا شدم. یک بار هم در مسابقه‌یی در کشور هندوستان شرکت کردم چون زیر سن بودم نتوانستم بازی کنم اما هیچ مایوس نشدم و تصمیم گرفتم که بیشتر از قبل تلاش کنم تا اینکه مسابقات فجیره دبی شروع شد توانستم مدال برنز را کسب کنم.

پرسش: از مسابقه اخیری که داشتید برای مان بگویید، مسابقه دیگری هم پیش رو است تا شرکت کنید؟

رومینا رسولی: مسابقه یا بازی اخیری که در شهر امارات برگزار شده بود، بسیار عالی بود. از سویی هم سطح مسابقات بسیار بالا بود از 48 کشور جهان در این مسابقه بودند که در بین سیزده ورزشکار من و یکی از بچه‌ها موفق به کسب مدال برنز برای افغانستان شدیم. بعد از ماه مبارک رمضان مسابقاتی بین اعضای تیم ملی و بعد هم خارج از کشور است، برایم بسیار مهم‌اند و باید پیروز شوم.

پرسش: رومینا در طول چهار سالی که در این رشته کار می‌کنی، چه مشکلات و موانعی رو پشت سر گذاشتی؟

رومینا رسولی: خوشبختانه همیشه مورد تشویق و حمایت خانواده و دوستانم قرار گرفتم، بجز عده‌یی سود جو که مخالف ورزش دختران است، البته باید گفت جامعه هرات طوری است که هنوز با این موضوع کنار نیامدند که دختر هم می‌تواند در هر رشته‌یی که بخواهد ورزش کند. تنها فکرم این است که در مسابقات 2020 المپیک شرکت کنم و برای خود، خانواده‌ام و کشورم مدال طلا بگیرم.

پرسش: خاطره ناخوش آیندی هم در طول این دوران داشته‌اید؟

رومینا رسولی: یکی از دوستانم در سال 2014 مدال گرفته بود و خودم هم در سال 2016، عکسی از ما دو نفر به شبکه‌های اجتماعی مثل فیسبوک نشر شده بود که متاسفانه شاهد مخالفت‌هایی از سوی عده‌یی بودم. کامنت‌های جالبی در زیر پست مان داده بودند که دختر را چه به ورزش، ما در ولایتی زندگی می‌کنیم و نیاز نیست دختر ورزشکاری داشته باشیم و صدها حرف دیگر! اما این حرف‌ها هیچ بالای من تاثیری نکرد، بلکه قوی‌تر از قبل به راهم ادامه دادم. می‌خواهم با مبارزه کردن در برابر این حرف‌ها شاهد حضور دختران ورزشکار بیشتری در میادین ورزشی بین المللی باشم.

پرسش: می‌بینم خودت کمر بند سیاه داری، چقدر در مورد فلسفه‌ رنگ‌های کمربندهای این رشته می‌دانی؟

رومینا رسولی: به طور کل ۶ کمربند در مقاطع گوناگون این ورزش وجود دارد. در ابتدا کمربند سفید است که نشان دهنده بی گناهی است و برای نو آموزانی داده می‌شود که هیچ معلوماتی از این رشته ندارند.کمربند زرد به معنای گیاهی است که جوانه می‌زند و در اصل تکواندو در نوآموز در حال شکل گرفتن است. کمربند سبز هم به این معنا است که گیاه جوانه زده رشد می‌کند یعنی فنون تکواندو در حال پیشرفت است. کمربند آبی به معناست که گیاه دیگر درختی شده و ورزشکار به حد مطلوب رسیده است. قرمز هم به معنای خطر است و باید ورزشکار متوجه حریف خود باشد. کمر بند آخر هم  که رنگ سیاه است نشان دهنده مهارت کامل در این رشته ورزشی است.

پرسش: رومینا تا به حال شده از این رشته هم برای دفاع از خود استفاده کنی؟

رومینا رسولی: چندین بار اتفاق افتاده است اما خاطره‌یی که هیچ گاه از ذهنم بیرون نمی‌شود این است که یک روز همراه خواهرم از خانه بیرون شده بودیم و یکی از پسران از پشت پشت مان می‌آمد و حرف می‌زد به نحوی که من و خواهرم اذیت می‌شدیم. هر چند خواهرم برایش چندین بار گفت که برو اما به حرف‌مان نکرد تا اینکه اول سنگی را برداشتم به شیشه موترش زدم، شیشه شکست و از موتر پایین شد، باز دست و پا درازتر از قبل حرف می‌زد که مجبور شدم برای دفاع از خود از حرکاتی استفاده کنم.در اخیر هم  به اشتباهش پی برد و معذرت خواست، همین!

پرسش: از آرزوها و خواسته‌های تان بگویید؟

رومینا رسولی: بزرگترین آروزهایم شرکت در المپیک 2020میلادی است، این روزها به شدت مشغول تمرین هستم. تنها خواسته‌ام حمایت دولت است، از دولتمردان می‌خواهم که برای رشد ورزش بانوان تلاش بیشتری کنند تا مورد تشویق قرار بگیرند. برایم جای تاسف است که قشر مردان همواره از لحاظ مادی و معنوی تشویق شدند اما بانوان کمتر مورد تشویق قرار گرفتند، نیاز است تا توجه بیشری داشته باشند در این صورت روحیه دختران در این زمینه بهتر شده و به انواع ورزش‌هایی روی می‌آورند و شاهد رشد و ترقی بانوان ورزشکار خواهیم بود.