تهدیدهای امنیتی، مانع فعالیت فعالان مدنی زن درهرات
گزارشگر: فرشته کریمی
شماری از فعالان مدنی بانو در هرات از تهدیدهای امنیتی و حضور کمرنگ بانوان در دادخواهی‌های مدنی ابراز نگرانی می‌کنند.
فاطمه فراهی فعال مدنی و مسئول دفتر EPD که برای رشد و ارتقای ظرفیت بانوان درهرات فعالیت می‌کند به خبرگزاری بانوان افغانستان گفت:” جامعه ما جامعه مرد سالار و زن ستیزی است، من به عنوان فعال مدنی چندین بار از سوی افراد ناشناس تهدید به مرگ شدم.”
خانم فراهی افزود:” با وجود تمام چالش‌ها و تهدیدها با آن هم بانوان در هرات برای ادامه دادخواهی‌ها و فعالیت‌های مدنی شان مصمم هستند و روز به روز علاقه مندی شان افزایش می‌یابد.”
آمنه رضایی که مدت سه سال می‌شود با جامعه مدنی هرات همکاری می‌کند، گفت:” نقش زنان در فعالیت‌های مدنی در هرات آن طوری که باید پر رنگ باشد متاسفانه نیست.”
خانم رضایی افزود:” یکی از عمده ترین دلایل حضور اندک بانوان هرات در فعالیت‌های مدنی عدم باورمندی مردم ما به حرکات و دادخواهی‌های مدنی می‌باشد.”
با این حال کارشناسان مسایل اجتماعی موجودیت جو سنتی و نبود بودجه کافی جهت حمایت از نهاد مدنی را عوامل عمده کمرنگ شدن حضور زنان در نهادهای مدنی می‌دانند.
احمد شفیق بهروزیان کارشناس مسایل اجتماعی بیان داشت:”در هرات اکثر نهادهای مدنی رضاکارانه فعالیت می‌کنند و هیچ امیتاز مالی برای بانوان مدنظر گرفته نمی‌شود همچنان بانوان به دلیل مشکلات امنیتی از سوی خانواده‌های شان اجازه ندارند که جهت دادخواهی به ولسوالی‌های دور دست هرات بروند.”
آقای بهروزیان در ادامه افزود:” یک چالش دیگری که در جامعه وجود دارد نگاه از بالا به پایین نسبت به زنان است و مردان زنان را همواره جنس دوم می‌شمارند.”
و در همین حال عبدالاحد ولیزاده سخنگوی فرماندهی پولیس هرات گفت تا به حال هیچ شکایت رسمی از طرف بانوانی فعال مدنی بخاطر تهدید امنیتی نزد شان به ثبت نرسیده است.
او می‌گوید” وظیفه پولیس ایجاد نظم و امنیت برای تمامی شهروندان است و ما خود را در قبال تک تک افراد مسوول می‌دانیم .”
با این وجود شماری از آقایانی که در نهادهای مدنی ولایت هرات فعالیت می‌کنند عدم معرفی نهادها و فعالیت مدنی به شهروندان را یکی از نکته‌های عمده‌ی بی اعتمادی مردم نسبت به حضور کمرنگ زنان در نهادهای مدنی عنوان می‌کنند.
محمد امید خیراندیش فعال مدنی و مدیر ارتباطات موسسه حمایت از جامعه مدنی افغانستان گفت:” از بدو شروع فعالیت‌های مدنی متاسفانه چیستی و حوزه فعالیت‌های نهادهای مدنی به شهروندان کشور ما به صورت واضح و شفاف بیان نگردیده است واین موضوع باعث کمرنگ شدن حضور بانوان در نهادهای مدنی گردیده است.”
همچنان آقای خیراندیش می‌گوید که در سال‌های گذشته نهادهای مدنی از نگاه مالی وابسته به حمایت مالی سازمان‌های خارجی بودند و زمانیکه پروژه‌ها ختم می‌گردید نهادها مجبور بودند فعالیت‌های شان را متوقف کنند.
پس سقوط رژیم طالبان با ورود دموکراسی به افغانستان جامعه جهانی نهادهای مدنی را حمایت مالی نمود، و طی سال‌های اخیر فعالان مدنی زن دادخواهی‌هایی را مخصوصا برای زنان انجام داده اند، اما این که نقش زنان چه زمانی به شکل کاملا منصفانه‌ای در نهادهای مدنی هرات افزایش می‌یابد باید نشست و منتظر گذر زمان بود.
