30 هزار افغانی، هزینه دوخت یک دست لباس زنانه در هرات
گزارشگر: فرشته کریمی
از نگاه روانشناسی در جهان خانم‌ها نسبت به آقایان اهمیت زیادی به نحوه لباس پوشیدن شان قائل هستند، بانوان هرات هم از این قائده مستثنا نمی‌باشند و برای دوخت لباس دلخواه شان حاضرند مبلغ سی هزار افغانی به خیاط بپردازند.
این علاقه و دلبستگی بانوان هرات تنور کار و کاسبی خیاط‌های این شهر را فوق العاده گرم ساخته است، شماری از خیاطان از علاقه‌مندی بانوان به لباس‌های سفارشی سخن می‌زنند و از کار شان ابراز خشنودی می‌نمایند.
عبدالواسع بارکزی مسئول خیاطی امارات که سالیان متمادی برای بانوان شهر علم و فرهنگ لباس دوخته است به خبرگزاری بانوان افغانستان گفت:” نسبت به سال‌های پسین علاقه‌مندی مشتریان ما به لباس‌هایی که توسط خیاطان مرد دوخته می‌شود افزیش یافته است.”
آقای بارکزی افزود:” طی سال‌های اخیر از کشورهای همسایه لباس‌های حاضری به بازارهای کشور وارد می‌شود که متناسب به اندازه خانم‌ها نمی‌باشد به همین دلیل بانوان علاقه‌مند هستند که لباس متناسب به اندام شان را سفارش دهند.”
با این حال شماری از بانوان در هرات تهیه لباس را یک رسم و چشم و هم‌چشمی عنوان نموده و به این باور اند که دوست ندارند از سد رسم و عنعنات رایج در جامعه به سادگی بگذرند.
مژگان احمدی که همراه با اعضای فامیل خود به یکی از خیاطی‌ها جهت سفارش لباس آمده بودگفت:” من شخصا سالانه به طور میانگین 60 تا 70 هزار افغانی جهت دوخت لباس‌های دلخواه خویش به خیاط پرداخت می‌نمایم.”
یلدا امیری هم که به لباس‌های حاضری علاقه‌ای ندارد گفت:” من دوست دارم به هر محفل خوشی یک دست لباس مد روز برای خودم تهیه نمایم و از پرداخت پول به خیاط هراسی ندارم.”
از سویی دیگر عده‌ای از خیاطان در هرات از دست مزد هنگفت سخن می‌زنند و به این باور اند که دوخت لباس‌های زنانه برعکس لباس‌های مردانه قیمت ثابتی ندارد.
بشیر صالحی یک تن از خیاطان هرات که طی سال روان از بازار کار، اندکی شاکی است گفت:” ما سالانه در برخی از موارد 30 هزار افغانی بابت دوخت یک دست لباس زنانه دست مزد می‌گیریم و ریاست شهرداری هرات تا به حال موفق نشده است به دلیل متفاوت بودن نوع دوخت لباس‌های زنانه یک نرخ نامه ثابت برای ما تعیین کند.”
این درحالیست که مسوولان اتحادیه پیشه‌وران در مورد تعیین نرخ نامه چنین نظری دارند.
عبدالودود فیض زاده رییس اتحادیه پیشه‌وران گفت:” براساس فیصله شورای وزیران تعیین نرخ نامه به خیاطی‌هایی که لباس زنانه می‌دوزند نه مربوط به شهرداری و نه هم مربوط به پیشه وران می‌شود.”
شماری از بانوان هرات هزینه‌های گزاف را در حالی صرف تهیه یک دست لباس می‌کنند که در حدود 30 درصد شهروندان کشور زیرخط فقر قرار دارند و این که چه زمانی این فرهنگ از بین می‌رود پرشی است که تا کنون لاجواب مانده است.
