موانع ورزش دختران؛ از جامعه بسته تا دیدگاهای افراطی

ترتیب: مرضیه حسینی

“می‌خواهم در برابر اعتقادات و مفکوره‌های افراطی، اشتباه و تعصب گرایانه مبارزه کنم تا دختران  افغان از این پس جایگاه خود را پیدا کرده و از ابراز آنچه در دل دارند و می‌خواهند انجام دهند هراسی نداشته باشند. می‌خواهم ثابت کنم که دختران افغان هم می‌توانند قهرمان باشند. هر دختری که در وضعیت نابسامانی چون کشورافغانستان ورزش می‌کند یک قهرمان است.” این بخشی از گفتگویی ما با طاهره یوسفی کابیتان تیم ملی بسکتبال بانوان کشور است که جهت آشنایی بیشتربا آن ترتیب شده است.

پرسش: در آغاز از خود و تحصیلات‌تان بگویید؟

طاهره یوسفی: طاهره هستم یوسفی تخلص می‌کنم، بیست و چهار سال سن دارم زادگاهم هرات است و از شهرهرات می‌باشم، فارغ رشته ادبیات زبان انگلیسی از دانشگاه هرات، در حال حاضر آموزگار در یکی از مکتب‌های خصوصی،  بازیکن و کاپیتان تیم ملی بسکتبال بانوان افغانستان، مربی و مسوول تیم ویلچر بسکتبال هرات.

پرسش: از چه زمانی می‌شود که به ورزش بسکتبال روی آوردید و شروع تان چگونه بود؟

طاهره یوسفی: از هشت سال پیش به این طرف می‌شود که بسکتبال بازی می‌کنم یعنی از زمانی که صنف هشت مکتب بودم ولی بصورت درست و حرفه‌ای سه سال می‌شود که  در تیم منتخب هرات و در تیم ملی  بسکتبال هستم.

من نبودم که بسکتبال را انتخاب کردم، بلکه بسکتبال مرا انتخاب کرد. زمانی که در مکتب بودم حرف یکی از دوستانم که می‌گفت قد بلند داری و از قدت استفاده کن وبرو به بسکتبال، سبب شد که به مسابقات معارف بسکتبال شرکت کنم و اینطور شد که رشته بسکتبال قسمتی از زندگی‌ام باشد.

پرسش: مشوقان اصلی‌تان در این زمینه چه کسانی بودند و چقدر مورد حمایت خانواده و دوستان قرار گرفتید؟

طاهره یوسفی: هر چند در ابتدا مشکلاتی مانند دید بد افراد به ویژه آشنایان دور و نزدیک وجود داشت که برایم بسیار آزار دهنده بود اما خانواده‌ام حمایتم کردند و مشوق اصلی من در پیش برد این ورزش پدرم بود. با وجود مشکلات پدرم اجازه داد که سفری به کابل داشته باشم و برای برنامه انتخابی و مسابقات تیم ملی شرکت کرده و به روی پرده تلویزیون ظاهر شوم.

پرسش: از مخالفت‌ها و مشکلاتی که بیشتر سد راه تان بود، بگویید؟

طاهره یوسفی: در مورد مخالفت‌های بعضی از افراد با ورزش باید گفت همین جامعه سنتی با طرز دیدهای بسته و گاها افراطی خودش مانع بزرگی در برابر دختران ورزشکار، خواسته‌ها و آرزوهای شان است ولی به هر صورت باید مبارزه کرد تا به آنچه می‌خواهیم دست پیدا کنیم. من با انواع و اقسام مختلف مخالفت‌های مردم و این جامعه قرار گرفتم با تمام این‌ها به مبارزه‌ام ادامه دادم و می‌دهم.

پرسش: هدف و انگیزه‌تان برای ادامه این ورزش چیست؟

طاهره یوسفی: در ابتدا فکرش را هم نمی‌کردم  که تا این سر حد برسم ولی حالا مهم ترین انگیزه‌ام برای ادامه دادن این رشته، علاقه و وابستگی‌ام به بسکتبال و بلند کردن نام افغانستان به ویژه بلند بردن نام دختران افغان و مبارز است که با بدعت‌های اجتماعی،  رسم و عنعنات ناپسند که مانعی در برابر پیشرفت شان است. با ادامه دادن به ورزش به ویژه رشته بسکتبال می‌خواهم در برابر اعتقادات و مفکوره‌های افراطی، اشتباه و تعصب گرایانه مبارزه کنم تا دختران  افغان از این پس جایگاه خود را پیدا کرده و از ابراز آنچه در دل دارند و می‌خواهند انجام دهند هراسی نداشته باشند، می‌خواهم ثابت کنم که دختران افغان هم می‌توانند الگو بوده، قهرمان باشند و افتخار بیافریند. از نظر من هر دختری که در شرایط فعلی در افغانستان به ویژه هرات ورزش می‌کند یک قهرمان است.

پرسش: در پهلوی ورزش بکستبال دیگر مصروف چه ورزش‌هایی هستید؟

طاهره یوسفی: قبل از بسکتبال، والیبال بازی می‌کردم به مدت یک سال هم در تیم ملی بودم، دو بار هم عنوان بهترین بازیکن معارف را در این رشته کسب کردم، مدتی را هم فوتسال بازی می‌کردم در کنار این ورزش‌ها به ورزش هندبال نیز علاقه و بلدیت دارم که گهگاهی نیز بازی می‌کنم. تکواندو را هم بسیار دوست دارم اما فعلا چون جایگاه خوبی در ورزش بسکتبال دارم صرف این ورزش فکر می‌کنم چون بسکتبال یک رشته سخت وسنگین است که باید در این بازی ذهن و جسم هماهنگی کاملی را داشته باشند بی دلیل نیست که به بازی بسکتبال، بازی ثانیه‌ها هم می‌گویند.

پرسش: از شروع بازی تا کنون چه دستاوردهایی داشتید؟

طاهره یوسفی: در زمان مکتب توانستم لقب خانم گل در مسابقات معارف را بگیرم و به عنوان بهترین بازیکن در این ورزش شناخته شوم. بعد از آمدنم در تیم منتخب هرات و گرفتن عنوان کاپیتان، هرات دو بار توانست  در مسابقات ولایتی پیاپی قهرمان شود. بعد از گرفتن عضویت تیم ملی به ایران سفری داشتم و توانستم مقام سوم را بگیرم، بعد از ایران مسابقه دیگری به کشور هندوستان بود که توانستیم مقام چهارم را بگیرم و در بازی اخیر نیز که با کشور قرقزستان داشتیم بعد از چهار بازی در برابر قهرمانان لیگ دانشگاه‌های قرقزستان و تیم دانشگاه آمریکای آسیای میانه عنوان قهرمانی این مسابقات را به دست بیاوریم و خودم نیز در بین هفتاد ورزشکار عنوان بهترین شوتر را بگیرم.

پرسش: از تجربه و خاطرات بازی اول‌تان بگویید؟

طاهره یوسفی: اولین بازی که داشتم و هیچ‌گاه از خاطرم نمی‌رود بازی بود که در مقابل تیم کابل داشتم بسیار هیجانی بودم تحت تاثیر رسانه‌ها و تماشاچی‌ها قرار گرفته بودم با وجود هیجان و استرس زیاد توانستم مقام اول را بگیرم که برایم لحظه‌یی بسیار خوش آیند بود.

پرسش: کمی هم برای خواننده‌های سایت‌مان از بازی اخیری که با قرقزستان داشتید، بگویید؟

طاهره یوسفی: بازی اخیر بین دانشگاه‌های برتر کشور قرقزستان به نام جام نوروز بود که از ما نیز جهت اشتراک در این مسابقات دعوت شد. بعد از چهار بازی مقابل تیم‌های دانشگاه اتاترک دانشگاه ملی قرقیزستان، دانشگاه اکادمی ملی قرقززستان و دانشگاه آمریکایی آسیای میانه توانستیم جام قهرمانی را بدست بیاوریم و به زودی رهسپار کشور آذربایجان برای اشتراک در مسابقات کشورهای اسلامی خواهیم شد.