سمنک در جوش ما کفچه زنیم، دیگران در خواب ما دفچه زنیم

گزارشگر: مرضیه حسینی

سمنک در جوش، ما کفچه زنیم، دیگران در خواب، ما دفچه زنیم! شعری از قدیم که زنان با خواندن آن و پختن سمنو(سمنک) از نوروز استقبال می‌کنند.

شماری از زنان در مرکز خدیجه الکبری ولایت هرات گردهم آمده و با دف و آواز خوانی که هدف آن زنده نگهداشتن آداب و رسوم گذشتگان است، از نوروز استقبال کردند.

نفس گل جامی مسوول برگزاری این برنامه، می‌گوید:” جشن سمنک که به آن نذر بهاری هم می‌گویند، آداب و رسومی است که از گذشتگان ما باقی مانده و ما هم می‌خواهیم با برپایی این جشن رسم و عنعنات اجدادمان را زنده نگه داریم.”

او می‌گوید:” جمع شدن زنان دور یکدیگر اتحاد و اتفاق زنان را نشان می‌دهد که با یکجا شدن یکدیگر جهت شادی و لذت بردن با رقص و خواندن آواز از سال جدید استقبال می‌کنند.”

بنا به گفته‌های وی جشن سمنک میراثی است که از گذشتگان باقی مانده است.

پختن سمنک و یا هدیه سمنو یکی از رسم‌های قدیمی مادربزرگان در افغانستان است که در بین زنان به ویژه زنان هرات به گرمی از آن استقبال می‌شود.

فاطمه نیز از این جشن چنین می‌گوید:” بیشتر هدف از برگزاری جشن سمنک شاد بودن زنان است.”

او می‌گوید:” شماری از زنان از آغاز شب نوروز تا صبح نوروز مشغول پختن سمنک اند که ما از امروز صبح مشغول پختن سمنک هستیم.”

بنا به گفته‌های وی سمنک نوعی از غذاهای مخصوص قدیمی است که از آرد گندم، روغن و آب تهیه می‌شود.

این زنان با یکجا شدن شان در پای دیگ سمنک به خواندن آواز و دف و دیره ادامه می‌دهند.

برخی از زنانی که در این جشن شرکت کردند، جشن سمنک را شور و شوقی در بین زنان دانسته و می‌گویند که می‌خواهند با یکجا شدن شان رنج و مشقت گذشته شان را فراموش کنند.

فرزانه که در این برنامه شرکت کرده، چنین می‌گوید:” جشن سمنک در بین زنان به فراموش سپردن مشکلات و دغدغه‌هایی است که زنان در طول یک سال داشتند.”

او می‌گوید:” بزمی است که زنان بر اساس ذوق و علاقه‌یی که دارند با پختن سمنک، آمدن نوروز را تجلیل می‌کنند.”

زنان قدیم که جشن سمنک را برای این زنان از خود به یادگار گذاشتند تا نیمه‌های شب را در کنار آتشی که روی آن دیگ سمنک قرار داشت، می‌نشستند و با قصه‌گویی، خواندن آواز، رقص و پای کوبی شب را صبح می‌کردند.