جنس‌ام را نبین، توانایی‌ام را ببین!
گزارشگر: مرضیه حسینی
“جنس‌ام را نبین، توانایی‌ام را ببین” عنوان نمایشگاه آثار هنری و ادبی چندین بانو در هرات است.
این نمایشگاه که هدف آن به نمایش گذاشتن توانایی و استعدادهای بانوان است به مناسبت از روز جهانی زن از سوی موسسه حمایت از جامعه مدنی افغانستان و شبکه نهادهای جامعه مدنی در هرات برگزار شده است.
جواد حمید معاون هماهنگ کننده شبکه نهادهای جامعه مدنی هدف از برگزاری این نمایشگاه را معرفی و توانمندی آثار هنری، ادبی و فرهنگی زنان عنوان می‌کند.
او می‌گوید:” در این نمایشگاه هشتاد اثر از بانوان که شامل تابلوهای نقاشی و کتاب است به نمایش گذاشته شده است.”
او در ادامه افزود:” محتوای نقاشی‌ها و کتاب‌ها روی درد و رنج زنان می‌چرخد که ما می‌خواهیم با نمایش گذاشتن این آثار دید جنسیتی را نسبت به زن کمتر کنیم.”
بنا به گفته‌های وی زنان هم به مانند مردان توانایی داشته و نقش‌شان نیز بارزتر از دیگران است.
شماری از صاحبان آثار با کمبودی‌هایی که دارند توانایی‌های شان را سرودن شعر، نوشتن داستان‌های کوتاه و نقاشی به نمایش گذاشتند.
آمنه شهریار که چند سال پیش در یک رویداد ترافیکی از ناحیه پا به مشکل برخورده است با داستان و سروده‌هایش از مشکلات اجتماعی زنان می‌نویسد.
او می‌گوید:” زنان با وجود مشکلات فراوان، عدم حمایت و محدویت‌ها توانستند برای رسیدن به هدف که تبارز دادن توانمندی‌های شان است، دستاوردهایی داشته باشند.”
به باور وی زنان در هر عرصه‌یی که خواسته باشند توانمند هستند.
به مانند خانم شهریار، شایسته دختر سیزده ساله‌یی که دست‌هایش توانایی برداشتن قلم را ندارد با گذاشتن قلمو در لابه لای انگشتان پاهایش آروزها و رویاهای کودکانه‌اش را نقاشی می‌کند.
رشمه(مادر شایسته) می‌گوید:” شایسته دو ماه بیشتر نداشت که از روی گهواره به روی زمین افتاد و بعد از آن معلول شد که تنها پای راستش حرکت دارد.”
رشمه می‌گوید فقر و ناداری شان سبب شده تا دخترش درمان نشود.
او در ادامه افزود:” از روزی که شایسته از نمایشگاه خبر شده با کشیدن تصویر فرخنده و رخشانه خشونت علیه زن را بیان می‌کند.”
او همچنان افزود:” تنها دغدفه فکری و ذهنی شایسته این است که چرا نمی‌تواند به مانند برادران و خواهرش به مکتب برود و نقاشی کند.”
بنا به گفته‌های او به دلیل فکر زیاد دخترش(شایسته) افسردگی شدید گرفته و از اینکه چرا به مانند دیگران نمی‌تواند حرف بزند و راه برود شب را با گریه و نقاشی کردن صبح می‌کند.
