زنان باید تغییر را از خود آغاز کنند
نویسنده: فروزان فروغ خاوری
در جامعۀ ما یعنی جامعۀ افغانستانی ما زنان با چالش‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم.
یکی وظیفه‌اش فقط به خانه‌داری، جاروب کردن، شستو روف…. خلاصه می‌شود و بس. دیگری از نابرابری‌های جنسیتی موجود در جامعه رنج میبرد. یکی از این که اجازه ندارد به مکتب یا دانشگاه برود حرف می‌زند و دیگری از لت وکوب‌های شوهر، برادر وپدرش درد ودل می‌کند.
این جاست که این سوال در ذهنم خلق می‌شود که چرا با توجه به این که در جامعۀ ما دم از پیشرفت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی زده می‌شود و سطح آگاهی و دانش مردم بلند رفته است اما باز هم تبعیض و موانع سد راه زنان بوده و هم چنان پابرجاست.
اگر پاسخ این سوال را از آگاهان علم ودانش و فعالان مدنی پرسان کنیم در پاسخ مان خواهند گفت به دلیل این که جامعهی ما جامعهی سنتی است و مردم به هنجارهای فرهنگی بیشتر ارزش قایل می‌شوند به همین دلیل زنان زیاد در جامعه نقش ندارند.
اما اگر این سوال از من پرسان شود پاسخ من این خواهد بود که جامعهی سنتی تنها دلیل این موضوع نیست .بلکه دلایل دیگری نیز وجود دارد از آن جمله این که ما زنان هنوز به خودآگاهی و خود باوری لازم دست نیافته‌ایم. به داشته‌های که در وجود ما است خودمان باور نداریم. بیشتر انرژی منفی برای خود می‌دهیم.
آیا گاهی شده از خودمان پرسان کرده باشیم که چرا زنان جوامع پیشرفته نسبت به ما در موقعیت‌های بهتر اجتماعی و خانوادگی قرار دارند؟ ویا این که تا حال شده از خود پرسان کرده باشیم چرا زنان در جوامع دیگر می‌توانند به پست‌های ریاست جمهوری، وزارت ویا هر پست بلند دیگری ایفای وظیفه نمایند اما در جامعه ما از این خبرها نیست؟
چون آنان به داشته‌های وجود خود باور دارند، اما در جامعۀ ما همه چیز برعکس است. یا خودمان به خود باور نداریم ویا هم اگر یکی باشد که جرات کار کردن در اجتماع را داشته باشدا باز هم به مشکلاتی چون نگاه‌های تحقیرآمیز مردان نگاه‌های که به آدم می‌گوید تو ضعیف هستی وتوان انجام هیچ کاری را نداری بر می‌خورد خوب به هر صورت، این چیزها چندان درد ندارد چون نگاه بیشتر مردانه جامعه ما همیشه از همین جنس است. اما زمانی که نگاهی از جنس خودت به تومی‌گوید ضعیف هستی، ناتوان هستی ……و حرف‌های از این قبیل آن وقت هست که هر چقدر هم قوی باشی می‌شکنی.
وقتی ما زنان خود به یک دیگر باور نداریم و فکر می‌کنیم که بدون پشتیبان مرد نمی‌توانیم کاری را انجام دهیم پس چی توقعی از مردان جامعه خود داریم. چرا ما خودمان چنین عکس‌ا‌لعملی را برای هم‌جنس خود، روا می‌داریم چرا؟
پس مشکل از خود ما زنان شروع می‌شود وقتی ما زنان تغییر را از خود شروع کنیم و خود را بسازیم از یک دیگر خود حمایت کنیم. از کار یک زن در بیرون حیرت‌زده نشویم و او را به دیده تحقیر ننگریم و مردانه وار به پشت یک دیگر ایستاده باشیم آن وقت است که می‌توانیم به پیشرفت خود امیدوار باشیم. آن وقت است که می‌توانیم با چالش‌های موجود مبارزه کنیم.
ما زنان این را نباید فراموش کنیم که تغییر را باید از خود آغاز کرد.
