حاکم بودن فرهنگ معافیت و افزایش خشونت بر زنان

نویسنده: مکیه منیر روزنامه‌نگار
خشونت دربرابر زنان در افغانستان روز به روز افزایش می‌یابد وهر روز زنی در گوشه یی از این کشور کشته می‌شود ویا مورد شکنجه قرار می‌گیرد.
زنان افغان با انواع مختلف ناهنجاری‌ها چون خشونت‌های خانوادگی،خودسوزی،تجاوز‌های جنسی، قتل‌های ناموسی، بد دادن، زیر سن ازدواج کردن ومحدودیت‌های اجتماعی روبرو اند.
در سال جاری هر روز درگوشه‌یی از این کشور یک زن یا به زندگی‌اش در اثر خشونت‌های خانوادگی پایان داده است ویا هم توسط شوهر ویا نزدیکانش کشته شده است.
فرهنگ معافیت هنوز هم دراین کشور حکم‌ فرما است وعاملان قتل وخشونت‌های زنان یا ازپنجه قانون فرار می‌کنند ویا هم بعد از مدتی از سوی مجریان قانون با گرفتن رشوه ویا به اساس روابط وزور آزاد می‌گردند وباز هم به خشونت‌های شان را دربرابر زنان ادامه می‌دهند.
هر چند قانون منع خشونت دربرابر زنان تصویب شد اما این قانون هیچ وقت به صورت درست آن درنهادهای عدلی وقضایی درمورد مجازات عاملان قتل زنان تطبیق نشده است.
وهنور هم دربرخی از مناطق، بارها زنان درمحکمه‌های صحرایی محاکمه وتیرباران ویا هم سنگسار شده اند.
شماری از زنان ودختران زیر سن مورد تجاوز جنسی انفرادی ویا دسته جمعی قرار گرفته اند وبعد به قتل رسیده اند وشماری اندکی توانسته اند که زندگی شانرا نجات دهند وبه خانه‌های امن پناه ببرند.
آمار دقیق از خشونت زنان درافغانستان دردست نیست زیرا بسیاری از این خشونت‌ها نهفته می‌ماند ویا زنان بنابر تعصبات اجتماعی وسنتی توانایی آن‌را ندارند تا خشونت را آشکار سازند اما آماری را که نهادهای دفاع از حقوق زنان وکمیسیون حقوق بشر درهرسال نشر می‌نماید،تکان دهنده است زیرا هر سال خشونت‌ها دربرابر زنان بیشتر می‌شود نه کمتر.
نگرانی امنیتی 
از سوی دیگر امنیت یکی از چالش‌ها دربرابر زندگی زنان وکار آنان می‌باشد و ناامنی مانع پیشرفت وکار زنان در برخی از  مناطق حتی در شهرهای بزرگ شده است.
زنان دربرخی از مناطق به سبب درگیری‌ها وناامنی‌ها نمی‌توانند به تحصیلات شان ادامه دهند واگر بخواهند که ادامه بدهند با ممانعت خانواده‌ها مقابل می‌شوند زیرا خانواده‌ها، ترس کشته شدن ویا اختطاف وترور خواهران وزنان شان را دربیرون از خانه دارند واین سبب می‌شود که این کتله بزرگ اجتماع دربرخی از مناطق نتوانند که تحصیل نمایند وکار کنند.
دربرخی ولایت‌ها زنان نشستن درخانه را به کار کردن دربیرون از خانه ترجیع می‌دهند زیرا آن‌ها خود شاهد کشتن هم‌جسنان شان بوده اند ونمی‌خواهند که برای خانواده‌های شان با کارکردن آن‌ها مشکلاتی ایجاد گردد واین دلهره نیز سبب پسمانی زنان درافغانستان شده است.
مبارزه در مقابل محدودیت‌های اجتماعی وفرهنگی
با وجود ممانعت‌ها از سوی بعضی از خانواده‌ها دربرابر تحصیل وکار زنان وخشونت‌های خانوادگی باز هم زنان قهرمانی وجود دارند که درمقابل همه یی این عوامل درنقاط مختلف کشور ایستادگی نموده اند ومبارزه می‎کنند.
این زنان درشرایط سخت اجتماعی حتا درمناطق ناامن تحصیل می‌نمایند،کار می‌کنند وحتا به صورت رضا کارانه در برنامه‌های اجتماعی وفرهنگی برای زنان سهم می‌گیرند وتلاش دارند تا با اشتراک دربرنامه‌های آگاهی دهی زنان را از حقوقی که قانون به آن‌ها داده است، آگاه سازند.
این برنامه‌های آگاهی دهی توسط زنان سبب شده تا زنان خشونت دیده به مراجع عدلی وقضایی ونهادهای داد خواهی مراجعه نمایند وخواهان حقوق شان مطابق قانون شوند.
چنانچه نهادهای حقوق بشری ودفاع از حقوق زنان یکی از عواملی را که بیشتر خشونت‌ها در برابر زنان در افغانستان درسال‌های اخیر ثبت می‌گردد وافزایش را نشان می‌دهد،آگاهی زنان از حقوق شان می‌دانند.
این نهادها می‌گویند زنان با مراجعه به نهادهای عدلی خواهان مجازات عاملان خشونت دربرابر شان می‌شوند.
اما تا وقتیکه فرهنگ معافیت در افغانستان از بین نرود وتا وقتیکه دست زورمندان از محله‌ها وقریه‌ها  قطع نشود وتا وقتیکه افراد مسلح غیر مسوول دراین کشور وجود دارند ما باز هم شاهد قتل وخشونت‌ها درمقابل زنان در آینده نیز خواهیم بود.
پس بردولت مردان این کشور است تا با عاملان قتل زنان مطابق قانون برخوردی جدی نماید وآن‌هایی که از پنجه قانون فرار می‌نمایند، شناسایی و بازداشت ومجازات نمایند تا با مجازات هم‌چو افراد،خشونت‌ها در برابر زنان کاهش یابد وهر روز زنی به گونه‌های مختلف در کشور به قتل نرسد ومورد خشونت قرار نگیرد.