نادیده گرفتن استعداد زنان در رسانه‌های مرد سالار

نویسنده: سودابه احراری روزنامه نگار

روزنامه‌نگاری به دلیل میزان خطر، استرس، فعالیت بدنی و دستمزد از جمله خطرناک ترین حرفه‌ها خوانده می‌شود. اما در کشوری چون افغانستان ازخطر زیاد این حرفه که بگذریم می‌توان گفت روزنامه‌نگاری یک بازی‌ست. بازی روزنامه نگار با زندگی‌اش، که متاسفانه بیشتر خبرنگاران  تاحال بازنده این بازی بوده اند. اما سوال این است که زن افغانستانی چقدر در این قمار زندگی شریک است.

زن روزنامه‌نگار در افغانستان به مراتب بیشتر از مرد با چالش‌های حرفه‌ای روزنامه نگاری مواجه بوده و طعم تلخ مشکلات را چشیده و با آن دست وپنجه نرم می‌کند.

زن افغانستانی در دنیایی روزنامه نگاری به دشواری‌های رو برو است که هرگز یک مرد آن را تجربه نکرده است. هیچ گاه مردان بخاطر جنسیت شان برای دسترسی به اطلاعات به مشکل برنخورده اند. مرد روزنامه نگار هیچ‌گاه طعم تلخ کنایه‌های زهرآگین را نچشیده است. مردم  این کشور هیچ گاهی به یک مرد روزنامه نگار به دید منفی نگریسته اند در حالی که زن خبرنگار ازاهانت و بی‌حرمتی شان درد کشیده و اشک ریخته است. هیچ‌گاه! هیچ‌گاه مرد خبرنگار بخاطر پوشش خود مورد حمله  قرار نگرفته است.

این زن است که در بیرون از محیط کار بخاطر داشتن دوربین مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد نه مرد. زن است که استعدادش زیردیدگاه‌های مردسالارانه زورمندان له می‌شود.

با این همه دشواری، زنان باور دارند که ( به گرد شمع خاموش پروانه نمی چرخد) آن‌ها همه این دشواری‌ها را افتخار دانسته و به راه شان ادامه می‌دهند.

بدون در نظر داشت این که دستمزدش کمتر از مرد همکارش است، در راس یک رسانه قرار ندارد و همواره نقش‎اش در رسانه‌ها نمایشی خوانده می‌شود. همانطور که کارش را با درد و نگرانی آغاز کرد به مبارزه‌اش ادامه داده تا روزی دردنیایی روزنامه نگاری افغانسان بدرخشد.

آیا این که زنان همواره این دشواری‌ها را متقبل می‌شوند و همگام با مردان کار کرده تا از حق آگاهی جامعه محافظت کنند به این معنی است که دولت هیچ نقشی برای احقاق حقوق شان نداشته و باید آن‌ها را فراموش کند؟

سوال اساسی این است دولت برای کاهش تبعیض و خشونت دربرابر زنان خبرنگار چه کارهای را انجام داده است؟

در پاسخ باید گفت که هیچ مرجع مشخصی  برای حمایت از زنان خبرنگار و رسیدگی به چالش‌های پیش روی شان وجود ندارد. هرچند رییس اجراییه به زنان خبرنگار وعده سپرده که برای رفع تبعیض در برابر آنان بخشی را برای حمایت از آن‌ها در ریاست اجراییه ایجاد خواهد کرد. اما ارزش حرف وسخن در عمل است.

اما هیچ چالش و دشواری نیست که راه حل مشخص نداشته باشد. برای حل مشکلات زنان خبرنگار هم راهکارهای فراوانی وجود دارد که نیازمند اراده مستحکم حکومت است.

ایجاد یک مرجع مشخص برای رسیدگی به چالش‌ها وحمایت زنان خبرنگار می‌تواند یکی از گزینه‌ها برای بیرون رفت از این مسئله باشد.

نهادهای مسوول حکومتی چون وزارت اطلاعات و فرهنگ با توجه جدی به مشکلات زنان خبرنگار می‌توانند طرز العمل‌های را برای حمایت از آنان روی دست گیرند.

فراهم نمودن زمینه آموزش‌های حرفه‌ای برای زنان ، حمایت از مصونیت شغلی، امنیت جانی و روانی، آماده سازی فضای سالم وامن ،ایجاد فرصت‌های شغلی، بیمه خبرنگاران زن و همکاری  وزارت‌های چون معارف و حج و اوقاف در فرهنگ سازی و از بین بردن عنعنات غلط  و دید مرد ستیزانه نیز می‌تواند گزینه‌های مناسب برای حل دشواری‌های زنان خبرنگار باشد.