سهم‌گیری در رشد اقتصادی؛ راه‌اندازی کارگاه صنایع‌دستی از سوی یک زن در جوزجان

وضع محدودیت‌های کاری بر زنان و چالش‌های اقتصادی سبب شده است که مقدس سادات، کارآفرین در ولایت جوزجان، کارگاه صنایع‌دستی و تولیدی را برای دست‌کم صد زن راه‌اندازی کند.

مقدس سادات، ۲۵ ساله و دانش‌آموخته رشته تعلیم‌و‌تربیه از دانش‌گاه جوزجان، کارگاه تولیدی را با سرمایه اولیه پنج هزار افغانی تأسیس کرده است. این مجموعه، با نام «صنایع‌دستی بانو مقدس سادات»، در شهر شبرغان فعالیت می‌کند.

خانم سادات، در گفت‌وگو با خبرگزاری بانوان افغانستان، هدف از راه‌اندازی کارگاه را رشد صنعت قالین‌بافی و صنایع‌دستی در کشور و ایجاد فرصت‌های شغلی برای زنان در ولایت جوزجان عنوان کرده است.

او می‌افزاید: «دست‌کم ۱۰۰ زن، از جمله بیوه زنان، دختران بی‌سرپناه، بازمنده از آموزش‌ هستند که در کارگاه با من مصروف کار هستند».

هم‌زمان با روی‌کار آمدن طالبان، شمار زیادی از زنان بی‌کار شدند و اقتصاد خانواده‌هایی که تحت سرپرستی زنان قرار داشتند، متزلزل شد. خانم سادات، می‌گوید: «زنان از بی‌کاری رنج می‌بردند. من تصمیم گرفتم تا آنان مصروف به کار شوند. به‌ویژه زنان سرپرست خانواده‌ها که نان‌آورد بودند، مشغول به کار شدند».

مقدس، که خود سرپرست خانواده‌ای هفت‌نفره است، کارگاه را با پس‌انداز شخصی تأسیس کرده و اکنون درآمد خالص ماهانه‌اش به ۲۰ هزار افغانی می‌رسد.

کارکنان زن در کارگاه انواع قالین، قالین‌چه‌های تزینی،
لوگوهای شرکت‌ها و سازمان‌ها را روی سطح قالینی طراحی و تولید می‌کنند. علاوه بر این، آنان در بخش تهیه‌ی لباس‌های زنانه فعالیت دارند. دسترخوان‌های محلی و کیف‌های دستی نیز بخش دیگر از تولیدات کارگاه است.

تولیدات کارگاه مقدس در بازارهای محلی شهر شبرغان عرضه و به فروش می‌رسد. خانم سادات، در بخشی از گفت‌وگوی خود با خبرگزاری بانوان افغانستان، می‌گوید: «از ولایت‌های دیگر نیز از طریق آنلاین سفارش گرفته و ارسال می‌کنیم از جمله ولایت فاریاب و شهر میمنه، شهر مزارشریف و سرپل که خدمات ارسال آنلاین داریم».

نرگس ابراهیمی، کارکن کارگاه «صنایع‌دستی بانو مقدس سادات» که شش ماه می‌شود به قالین‌بافی مشغول است، در گفت‌وگو با خبرگزاری بانوان افغانستان، می‌گوید: «از زمانی که به کارگاه آمدم، طرح‌ها و نقش‌های مختلف قالین را یاد گرفتم و دست‌مزدی که از قالین‌بافی به دست می‌آورم، به خانواده‌ام کمک می‌کنم».

خانم سادات، وضعیت کارگاه را از زمان تأسیس تاکنون رو به رشد توصیف کرده و ابراز خرسندی می‌کند؛ اما از وجود برخی چالش‌ها شکایت دارد. او می‌گوید: «در جوزجان، بازار مناسبی برای محصولات زنانه وجود ندارد و نرخ مواد خام در بازار محلی بسیار بالا است. هم‌چنین، اقتصاد ضعیف مردم در ولایت‌ها، کم‌بود بودجه، نبود وسایل پیش‌رفته در صنعت و دوری مسیر کارمندان از کارگاه، از چالش‌های اصلی ما هستند».

سادات، در ادامه‌ی صحبت‌هایش از اهداف و برنامه‌های آینده‌اش چنین می‌گوید: «می‌خواهم در آینده زمینه‌ی کار برای تعداد بیش‌تری از زنان را فراهم کنم تا آنان مشغول به کار شوند».

او هم‌چنین خواستار شرکت در نمایش‌گاه‌های ملی در ولایت‌ها و نمایش‌گاه‌های بین‌المللی است. علاوه بر این، خانم سادات از سازمان‌های حامی تجارت‌های کوچک زنان در افغانستان درخواست می‌کند تا پروژه‌های حرفه‌ای برای کارآفرینان زن را گسترش دهند و از تجارت‌های زنان، به‌ویژه در ولایت‌های درجه دو و سه، حمایت کنند.