وزیر طالبان: صدای زنان حتا در هنگام نماز برای زنان دیگر ممنوع است

محمدخالد حنفی، وزیر امر به معروف و نهی از منکر طالبان، اعلام کرده که یک زن بالغ حتی اجازه ندارد در هنگام نماز به زن دیگری «الحمدالله و سبحان‌الله» بگوید، چه رسد که آواز بخواند. شماری از فعالان آموزشی و حقوق زنان به این سخنان وزیر طالبان، واکنش نشان داده و تأکید دارند که این اظهار نظر نمایان‌گر محدودیت‌های «جدی» طالبان و نگرش «سرکوب‌گرانه‌ی» این گروه نسبت به حقوق زنان در جامعه است.

وزیر امر به معروف طالبان، روز (شنبه، ۵ عقرب) در یک نوار صوتی گفته است: «وقتی زنان اجازه‌ی تکبیر و آذان ندارند، نمی‌توانند ترانه و آهنگ بخوانند».

او با اشاره به انتقادهای زنان، سازمان‌های جهانی و برخی از کشورها نسبت به محدودیت‌های این گروه در برابر زنان گفت: «وزارت امر به معروف چادر را بر سر خواهران ما گذاشته تا عزت‌شان محفوظ بماند؛ اما بیگانه‌ها آنان را بی‌عفت و بی‌حرمت می‌کنند. به همین دلیل یک فرمان شش ماده‌ای ویژه زنان صادر شده است».

خالد حنفی، وزیر امر به معروف طالبان به دلیل «زن‌ستیزی و وضع محدودیت‌ها بر زنان» از سوی وزارت خزانه‌داری ایالات متحده تحریم شده است.

وزارت تحت رهبری‌اش، در سه سال گذشته بیش‌ترین فرمان‌ها بر زنان صادر کرده است. محتسبان این وزارت نظارت شدید بر اجرایی فرمان‌های طالبان دارند.


دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، در گزارشی که فعالیت این وزارت‌خانه‌ی طالبان را بررسی کرد؛ آن‌را بزرگ‌ترین نقض کننده‌ی حقوق زنان عنوان کرد.


سمیه دانش، آموزگار در ولایت هرات است. او در مصاحبه‌ای با خبرگزاری بانوان افغانستان، سخنان وزیر طالبان را «خنده‌آور» خوانده و از آن انتقاد می‌کند. او بیان کرده که ممنوعیت صدای زنان برای زنان دیگر، «ناپسند و غیرمنطقی» است. به گفته‌ی این آموزگار، طالبان هیچ «درکی از اصول دین اسلام» ندارند.

بانو دانش هم‌چنین به مقایسه وضعیت کنونی زنان با دوران «جاهلیت» پرداخته و معتقد است که شرایط زندگی زنان در افغانستان به‌طرز چشم‌گیری مشابه به آن دوران است.

او می‌گوید: «در قرن بیست‌ویکم، یک گروه عقب‌مانده و اشغال‌گر در تلاش است تا حقوق و آزادی‌های زنان را محدود کند. انگار دوباره به دوران جاهلیت برگشتیم».

این فعال آموزشی از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی درخواست می‌کند که هرچه زودتر نسبت به فرمان‌های طالبان، واکنش نشان دهند. سمیه، تأکید می‌کند که جامعه‌ی جهانی نباید نسبت به صدور فرمان‌های «غیر‌منطقی» طالبان، در برابر زنان بی‌توجه باشند.

سمیه گفت: «کشورهای جهان باید اقدام‌های مؤثری برای تأمین حقوق زنان و دختران افغانستانی انجام دهد».

هم‌چنان ترنم سیدی، فعال حقوق زنان نیز به این سخنان وزیر طالبان واکنش نشان داده و آنها را نشانه‌ای از «سرکوب» و حذف سیستماتیک زنان و دختران از جامعه توصیف کرده است. او هم‌چنان بر مبارزه برای حقوق زنان و بر اهمیت مشارکت آنان در جامعه تأکید کرده است.

بانو سعیدی بیان کرده است: «طالبان به اعمالی مانند بچه‌بازی، لواطت، زنا، دزدی، جنایت و آدم‌کشی که خداوند آن‌ها را حرام دانسته، مشروعیت می‌بخشند؛ اما هر آن‌چه را که حلال است برای خود حرام می‌دانند. به‌تازگی صدای زنان بالغ را بر زنان دیگر حرام اعلام کرده‌اند که نشان‌دهنده‌ی عدم آشنایی آنان با اسلام است».

او در ادامه می‌افزاید که سه سال است طالبان در تلاش‌اند تا حضور فزیکی زنان و دختران را به‌طور کامل از جامعه «حذف» کنند. بانو سیدی گفت: «متأسفانه طالبان در زمینه‌ی حذف زنان موفق بوده‌اند. اکنون زنان به‌طور سیستماتیک از جامعه حذف شده‌اند. دختران در افغانستان از تمام حقوق ابتدایی شان محروم هستند».

این فعال حقوق زن تأکید کرده که ادامه‌ی محدودیت‌های طالبان پیامدهای منفی و جدی برای جامعه‌ی افغانستان خواهد داشت. او افزود: «این وضعیت می‌تواند نسل بعدی ما را با آسیب‌های روانی روبه‌رو کند و این خود یک پیامد منفی برای جامعه است».

او هم‌چنین از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی خواست که به‌دلیل نقض حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران، هرگونه کمک مالی به طالبان را متوقف کنند.

این فعال حقوق زنان در پیامی از زنان و دختران افغانستانی خواسته است که بیش‌تر از پیش در برابر اقدام‌های طالبان به‌پاخیزند و مبارزه کنند. او گفت: «همه‌ی ما باید برای جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی در افغانستان و تأمین حقوق زنان بیش‌تر از گذشته تلاش کنیم».

طالبان در سومین سال از حاکمیت شان قانون «امر به معروف و نهی از منکر» را تصویب و تنفیذ کرده که در سراسر افغانستان نافذ است.

این قانون دارای چهار فصل و سی ماده است. در ماده‌ی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است، «احکام مربوط به حجاب زنان» بوده و پوشاندن همه‌ی بدن زنان «لازمی» خوانده شده است.

در بند اول این ماده آمده است: «ستر تمام بدن زن لازمی است».

در بند دوم گفته شده است: «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بخش سوم آن آمده است که «صدای زنان در اجتماع عورت است».

این در حالی‌ست که طالبان، بیش‌از سه سال می‌شود که از سوی کشورهای جهان به نقض‌کننده‌‌گان حقوق بشر متهم استند.