توانایی زنان در فراز و فرود باورهای دیگران
گزارشی از: زینب محسنی
شماری از افراد بر این باوراند که بانوان توانایی رهبری در جامعه را ندارند. در حالی که جامعه همواره شاهد رهبری بانوان در سطوح خرد و کلان بوده است.
به باور این افراد، زنان در جامعه اسلامی وظایف مشخصی دارند که مهمترین آنان خانهداری است. سهمگیری در سیاست باعث میشود که آنان بر روی مسایل خانه و خانواده تمرکز کمتری داشته باشند.
الیاس موسوی که خود را یک تن از فعالان مدنی معرفی کرد میگوید زنان نمیتوانند در سطوح کلان، رهبران خوبی باشند. زیرا از یک سو توانایی لازم را برای رهبری در همچین سطوحی ندارند و از سویی دیگر از وظیفه تربیت و رسیدگی به اطفال غافل میشوند.
او در مصاحبه با خبرگزاری بانوان افغانستان گفت: «این که زنان نمیتوانند در سیاست مستقیما وارد شوند به این معنا نیست که آنان توانایی ندارند، حتا دیدهایم که رهبران بزرگ جهان در دامن یک زن پرورش یافته اند و یک زن در تربیت آنان نقش داشته. پس یک زن اگر نتواند رهبر خوبی باشد میتواند در تربیت یک رهبر نقش بسزایی داشته و میتواند یک رهبر را تربیت کند.»
الیاس موسوی در حالی سخن از نبود قدرت رهبری در زنان سخن میگوید که عده زیادی از همین بانوان با شوق و اشتیاق فراوان در صنفهای رهبری و مدیریت اشتراک کرده و توانسته اند کارهای بزرگی در سطح جامعه انجام دهند.
نادیه ذبیحی یکتن از رهبران جوانیست که دوره رهبری را پشت سر گذاشته است.
او میگوید برنامه بزرگ آگاهیدهی در پنج منطقه از سطح شهر راه اندازی کرده و قصد دارد فرهنگ ترویج صلح اجتماعی را در بین بانوان گسترش دهد.
او میگوید به همکاری تیماش قصد دارد شاخصهای اصلی صلح اجتماعی همچون مدیریت و حل منازعه، مصالحه و میانجیگری را در بین گروههای میان فردی و اجتماعی آموزش دهد.
در همین حال فاطمه جعفری یک تن از اشتراک کنندهگان برحال برنامه رهبری زنان میگوید با اشتراک در این برنامه قصد دارد ظرفیت و توانمندی خود را بالا برده و همپای مردان در جامعه کار کند.
برنامه آموزش و توسعه رهبری بانوان یا WLD برنامهای است که در آن روی ظرفیتسازی بانوان کار شده و در آن روی مفاهیمی چون آموزش سبکهای رهبری، آشنایی با قانون اساسی افغانستان، آگاهیدهی از حقوق زنان چه از نظر اسلام و چه از نظر قانون، مصاحبه، طرح و اجرای پلان کار میشود.
معلوماتی که خانم رویا عفیف یک تن از تسهیل کنندهگان برنامه رهبری زنان به خبرگزاری بانوان افغانستان ارایه کرد. او گفت جامعه مردانه به این دلیل از ناتوانی زنان برای رهبری سخن میگویند که تاکنون نگذاشتهاند که زنان تجربه رهبری را داشته باشند. او اضافه کرد:«تا زمانی که بانوان را در پروژههای کوچک راه نمیدهیم چطور انتظار داریم رهبری در سطوح بالاتر را به عهده بگیرند.»
او میگوید زنان بعد از فراغت از این دورههای رهبری به این ظرفیت خواهند رسید که استقلالیت اقتصادی و اشتغال زایی کرده و خودشان برای خود فرصتهای کاری را فراهم کنند. چنانچه خودشان به تنهایی رهبر یک گروه باشند.