سرپیچی از فرمان طالبان؛ زنان “روز آموزگار” را در هرات تجلیل کردند

شماری از دانش‌آموز‌ان و آموزگاران زن در شهر هرات، سیزدهم میزان روز جهانی “آموز‌گار” را جشن گرفتند. آنان به‌مناسبت این روز از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهند که به وضعیت زنان در افغانستان به‌ویژه آموزگاران توجه جدی داشته باشند. هم‌چنان برای بازگشایی دروازه‌های مکتب و دانشگاه‌ها بر این گروه فشار بیاورند.

نفس‌گل، آموزگار دختران مکتب در ولایت هرات است. او در صحبت با خبرگزاری بانوان افغانستان می‌گوید که دانش‌آموزان‌اش پنهانی و با ترس و دلهره این روز را برایش جشن گرفته‌اند. او گفت: “من دختران صنف چهارم را تدریس می‌کنم. دانش‌آموزان خود را به‌خاطر ترس از طالب از جشن گرفتن منع کردم. زمانی‌که ناراحتی و اندوه را در چشمان شان دیدم،تصمیم گرفتم که مخفیانه از این امر گروه نادان نیز سرپیچی کنیم و یک روز هم که شده خوش باشیم”.

وی افزوده که به‌دلیل بی‌توجه‌یی گروه طالبان به وضعیت آموزگاران زن، او نیز به فرمان‌های این گروه بی‌اعتنایی می‌کند. نفس گل می‌افزاید: “در سه سال حاکمیت طالبان، هیچ توجه‌ی به آموز‌گاران زن صورت نگرفته است. ما همه روزه با چالش‌های جدی و روزافزون مواجه هستیم. زمانی‌که کهحکومت بر ما توجه‌یی نداشته باشد، ما نیز بر فرمان‌های آنان توجه‌ نمی‌کنیم”.

او ۱۷ سال می‌شود که مصروف تدریس به دختران مکتب است. نفس گل،درباره‌ی ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم با ابراز نگرانی چنین می‌گوید: “طالبان یک گروه خودخواه استند. این گروه تنها به‌خاطر به‌رسمیت شناسی از سوی کشور‌های جهان، با زندگی میلیون‌ها دختر دانش‌آموز بازی می‌کنند”.

هم‌چنان شمار دیگری از آموزگاران زن به دور از مرکز شهر در ولسوالی‌ها نیز روز جهانی “آموز‌گار” را جشن گرفتند و به‌مناسبت این روز از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی خواستار توجه‌ی جدی به وضعیت زنان در افغانستان به‌ویژه آموزگاران شده اند.

ثریا مهمند – [نام مستعار]، آموزگار در ولسوالی زنده‌جان شهر هرات است. او نیز به‌طور پنهانی، با دانش‌آموزان‌اش این روز را جنش گرفته و می‌افزاید که زندگی تحت حاکمیت طالبان دیگر برای‌ آن “نفس‌گیر” شده است. 

این آموزگار بیان کرده که طالبان بار‌ها به صنف درسی‌اش آمدند و به‌خاطر گرامی‌داشت از روز آموزگار و مادر اخطاریه نصب کردند. وی گفت: “تقریبا سه یا چهار ماه پیش بود که چند طالب به‌همراه چند نفر از معارف در صنف من آمدند. بسیار با جدیت برایم گفتند که از هر نوع جشن و محفلی در داخل صنف با دانش‌آموزانم خودداری کنم”.

او می‌گوید از این‌که تا به امروز هیچ نوع مبارزه‌ی در برابر طالبان به‌عنوان یک زن نکرده، ناراحت بوده و جشن گرفتن در روز آموز‌گار فرصت سرپیچی از امر طالبان را برای آن مهیا ساخته است. ثریا افزود: “من دور از فضا‌های مجازی و انترنت زندگی می‌کنم. کم‌تر می‌توانم در برابر ممنوعیت‌های این گروه صدا بلند کنم، ولی صدای زنان مبارز کشورم به گوشم می‌رسد. از این که نمی‌توانم در جمع شان باشم ناراحت هستم؛ اما امروز کمی آرام هستم چون برخلاف میل طالبان در جشن با دانش‌آموزان‌ خود خوش هستیم”.

بانو ثریا از جامعه‌ی جهانی می‌خواهد که به سکوت خود در برابر عمل‌کردهای “زن‌ستیزانه‌ی” طالبان پایان دهد و برای بازگشایی دوباره‌ی دروازه‌های مکتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم، بالای این گروه فشار ایجاد کند. وی می‌افزاید: “ما مردم افغانستان به‌ویژه زنان در هر زمانی و حاکمیتی قربانی دادیم و جهان فقط تماشا کرد. در حاکمیت طالبان هم ما زنان قربانی شدیم و جهان هیچ اقدامی نمی‌کند”.

در همین حال برخی از دانش‌آموز‌ها، این روز فرصتی برای تقدیر از زحمت‌ها و مقام آموزگاران شان عنوان کرده و گفته اند که همه ساله از این روز با شادمانی و سرود‌خوانی تجلیل به‌عمل می‌آوردند.

هنگامه، دانش‌آموز صنف پنجم مکتب و باشنده‌ی ولسوالی زنده‌جان است. او درباره‌ی جایگاه و مقام آموزگاران چنین می‌گوید: “آموزگاران تمام روز خود را صرف آموزش ما می‌کنند. روز آموز‌گار یک فرصت است که ما بتوانیم زحمت‌های آنان را جبران و تقدیر کنیم”.

او در این روز از طالبان می‌خواهد که دروازه‌های مکتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم نیز باز کنند. هنگامه گفت: “من تنها خواستم از طالبان این است که دیگر مانع آموزش دختران نشوند”.

سیزدهم میزان مصادف با روز جهانی آموزگار است. دانش‌آموزان و آموز‌گاران پیش‌از روی کار آمدن دوباره‌ی طالبان از این روز در سراسر کشور آزادانه تجلیل می‌‌کردند؛ اما طالبان، پس‌از قدرت‌گیری گرامی‌داشت از این روز را ممنوع کرده است.