پروانه ابراهیم‌خیل: سکوت آمریکا در برابر زنان افغانستانی، شکست اخلاقی‌ست

پروانه ابراهیم‌خیل، فعال حقوق زنان افغانستانی که تجربه‌ی بیست روز زندان طالبان را دارد از سکوت کامالا هریس، معاون جو بایدن رییس جمهور آمریکا در برابر وضعیت زنان و دختران افغانستانی انتقاد کرده و آن را شکست «سیاسی و اخلاقی» خوانده است.

خانم ابراهیم‌خیل در بیانیه‌ای در سایت نیوزمکس به محدودیت‌های گسترده‌ی طالبان علیه زنان اشاره کرده و گفته است که سکوت این نامزد انتخابات امریکا بر میلیون‌ها زنی که تحت رژیم «آپارتاید جنسیتی طالبان» زندگی می‌کنند، پیامدهای قابل توجه‌ی دارد.

او در بخشی از این بیانیه نوشته است به‌دلیل نقش کامالا هریس در اداره‌ی جو بایدن، او نیز مسئول این وضعیت زنان است. خانم ابراهیم‌خیل تاکید کرده که غیرفعال بودن خانم هریس سوال‌های جدی را درباره‌ی تعهدات او در زمینه‌ی حمایت از حقوق بشر در سطح جهان و هم‌بستگی با زنان افغانستانی خلق کرده است.

این فعال حقوق زن هم‌چنان نوشته است: «سهل‌انگاری شخصیت‌های تأثیرگذار مانند کامالا هریس در برابر عذاب و ظلم مردم افغانستان به‌ویژه زنان و دختران، نمایان‌گر یک شکست بزرگ اخلاقی و سیاسی است».

ابراهیم‌خیل افزوده‌ که با وجود وضعیت وخیم زنان افغانستانی، امریکا با ارایه‌ی کمک‌های قابل توجه به طالبان از این گروه حمایت می‌کند.

وی از رهبران جهان خواسته است که به سکوت خود در برابر وضعیت زنان افغانستانی پایان داده و از تلاش‌ها برای نجات آنان حمایت کنند.

پروانه ابراهیم‌خیل یکی از ده‌ها زن معترضی است که توسط طالبان بازداشت و در زندان این گروه شکنجه شد. او در این مقاله درباره‌ی وضعیت زنان و بازداشت خود توسط طالبان نیز اشاره کرده است.

هم‌زمان با این مایکل مک‌کال، رییس کمیته‌ی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، خواهان پاسخ‌گویی جو بایدن، رییس جمهور این کشور و کامالا هریس شده‌است.

آقای مک‌کال، با نشر مطلبی در برگه‌ی اجتماعی اکس‌اش نیز نگاشته که بایدن و هریس «به‌دلیل سکوت در برابر سرکوبی زنان افغانستانی و هم‌دستی در سوءاستفاده‌های طالبان» پاسخ‌گو باشند.

این مقام امریکایی می‌گوید در دوره‌ی ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، ریس جمهور پیشین آمریکا، توافق دوحه خروج امریکا از افغانستان را به این شرط مشروط کرده بود که طالبان به شرایط اساسی مانند احترام به حقوق زنان پایبند باشد. مایکل مکال گفت که با این حال «دولت بایدن و هریس این شرایط را کاملاً نادیده گرفته و تصمیم دارند، زنان افغانستانی را تنها رها کند».

این انتقاد‌ها در حالی‌ست که طالبان در سومین سال از حاکمیت شان قانون امر به معروف و نهی از منکر خود را توشیح کرده‌ و اکنون نافذ است. ماده‌ی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است.

در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم گفته شده «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بخش سوم آن آمده است که «صدای زنان در اجتماع عورت است».