خشونت مبتنی بر جنسیت؛ قتل بیش از ۳۰۰ زن تحت حاکمیت طالبان
لیدا بارز
با گذشت سه سال از حکومت طالبان در افغانستان و وضعیت وخیم زنان، وب‌سایت دیده‌بان «نسل‌کشی» در یک تحلیلی می‌گوید که ۸۴۰ زن و دختر بین جنوری ۲۰۲۲ تا جون ۲۰۲۴، خشونت‌های مبتنی بر جنسیت در این کشور را تجربه کرده‌اند که در این میان بیش از ۳۰۰ نفر از آنان کشته شده‌اند.
دیده‌بان «نسل‌کشی» تجزیه و تحلیل تازه‌ی را در مورد وضعیت زنان افغانستانی، منتشر کرده و می‌گوید که آمار منتشر شده تنها «نوک کوه یخ» در مورد مقیاس واقعی خشونت‌های مبتنی بر جنسیت در افغانستان است.
پژوهشگران در این گزارش تحلیلی، با بررسی منابع باز، منابع محلی و شبکه‌های اجتماعی و سایر وب‌سایت‌های خبری را به بررسی گرفته که آمار این وب‌سایت نشان می‌دهد؛ ۳۳۲ مورد قتل زنان پس از تصرف کابل از سوی طالبان در اگست ۲۰۲۱، اتفاق افتاده است.
در این تحلیل هم‌چنین آمده است که ۸۴۰ زن و دختر افغانستانی طی سه سال اخیر مورد خشونت جنسی و فیزیکی قرار گرفته‌اند که در بیش از نیمی از این موارد، مقام‌‌های طالبان «مسوول» هستند.
بر اساس این تحلیل، مقام‌‌های طالبان، ۱۱۵ مورد خشونت جنسی از جمله ازدواج اجباری، بردگی جنسی و تجاوز را انجام داده‌اند.
در این گزارش تحلیلی، ۷۳ مورد دیگر مربوط به خشونت و شکنجه‌ی غیرجنسی گزارش شده، در حالی‌که ۱۱۳ مورد مربوط به دست‌گیری زنان است که بسیاری از آنان به‌دلیل نادیده گرفتن سیاست‌های «سرکوب‌گرانه» این گروه در مورد زنان و دختران، زندانی و شکنجه شده‌اند.
دیده‌بان «نسل‌کشی» نگاشته است که به‌دلیل مسدود شدن رسانه‌های آزاد در افغانستان، محدودیت، آزار و اذیت گسترده‌ی روزنامه‌نگاران و هم‌چنین ادامه‌ی سرکوب سیاسی، احتمالا میزان واقعی مرگ و خشونت اعمال شده به‌صورت دقیق گزارش نمی‌شود.
در این گزارش آمده است: «آنچه جمع‌آوری کرده‌ایم فقط نوک کوه یخ است. برای زنان افغانستانی سخن گفتن و برای ما ثبت خشونت مبتنی بر جنسیت و تاثیر حکومت طالبان بر زنان و دختران، روز به روز دشوارتر است».
در سه سال اخیر طالبان آنچه را که گروه‌های حقوق بشر «آپارتاید جنسیتی» می‌خوانند بر ۱۴ میلیون زن و دختر افغانستانی تحمیل کرده و تقریبا از هر جنبه‌ای از زندگی عمومی محروم کرده و دست‌رسی آنان به ابتدایی‌ترین حقوق شان را ممنوع کرده است.
زنان و دختران از رفتن به مکتب ممنوع و تقریبا از هر نوع شغلی با حقوق منع شده‌اند. آنان از راه رفتن در پارک های عمومی، حضور در سالن‌های ورزشی یا سالن‌های زیبایی نیز محروم شده و پوشش سخت‌گیرانه‌ی بر آنان وضع شده است.
طالبان هم‌چنین حکم شلاق و سنگ‌سار زنان را عملی کرده‌اند.
در همین حال در پاسخ به سیاست‌های سرکوب‌گر طالبان، برخی از زنان به مقاومت خود ادامه داده و اعتراض‌های خیابانی را در کابل و دیگر شهرهای بزرگ راه اندازی کرده‌اند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که در ماه‌های پس از تسلط طالبان در سال ۲۰۲۱، ۸۸ درصد اعتراض‌ها در فضای باز برگزار شده است. این میزان در سال ۲۰۲۲ به ۴۹ درصد کاهش یافت و به کاهش ادامه داد. اکنون ۹۴ درصد تظاهرات‌ها به صورت آنلاین برگزار می‌شود که اغلب مکان‌ها و هویت‌ها به دلیل سرکوب‌های طالبان، پنهان است.
طالبان در سه سال اخیر محدودیت‌های قابل ملاحظه‌ی را بر زندگی زنان افغانستانی وضع کرده‌اند. در تازه ترین مورد این گروه قانونی را توشیح کرد که در آن شنیده شدن صدای زنان «عورت» خوانده شده و شرایط را برای زنان دشوارتر می‌کند.
مدافعان حقوق بشر و مخالفان طالبان به شمول زنان معترض، این اقدام طالبان را محکوم کرده و می‌گویند که نافذ شدن این قانون، خشونت‌ها در برابر زنان را افزایش می‌دهد.
