زمزمه‌های زنان؛ “صدای ما عورت نیست”

در ادامه‌ی واکنش‌ها در برابر قانون «امر به معروف و نهی از منکر»، شماری از فعالان حقوق زن و جنبش‌های اعتراضی کارزاری را تحت عنوان «صدای ما عورت نیست» راه‌اندازی کرده‌اند. آنان در این کارزار، آوازخوانی می‌کنند.

شماری از زنان با برگزاری تجمع‌های اعتراضی آهنگ‌های مختلف را زمزمه کرده و یا به گونه‌ی جداگانه ویدیوهای از آوازخوانی‌شان را در واکنش به محدودیت‌های طالبان منتشر کرده‌اند.

گروهی اعتراضی زنان موسوم به «جنبش زنان مقتدر افغانستان»، مراسم شعرخوانی برگزار کرده‌اند. آنان با نشر اعلامیه‌ای می‌گویند که با این اقدام می‌خواهند که صدای‌شان را همگانی کنند.

این زنان می‌گویند که با استفاده از ابزار هنر و ادبیات، اعتراض خود را به محدودیت‌هایی که بر حقوق و آزادی‌های‌شان تحمیل شده است، به نمایش می‌گذارند.

در بیانیه‌ای جنبش زنان مقتدر افغانستان، چنین آمده است: «این اقدام نمادین از سوی زنان، نه تنها به عنوان یک اعتراض هنری؛ بلکه به عنوان یک بیانیه‌ای قوی در برابر سرکوب و تبعیض نیز محسوب می‌شود. زنان افغانستانی با این حرکت نشان دادند که هرگز تسلیم نخواهند شد و هم‌چنان به مبارزه برای دست‌یابی به حقوق انسانی خود ادامه خواهند داد».

این زنان معترض خطاب به جامعه‌ی جهانی می‌گویند که زنان افغانستانی برای عدالت، آزادی و حقوق برابر به مبارزه خود ادامه خواهند داد، «حتا در شرایطی که تحت شدیدترین فشارها» قرار دارند.

اعضای «جنبش فانوس آزادی زنان» نیز با برگزاری مراسم شعر و آوازخوانی به این کارزار پیوسته و می‌گویند که «صدای ما برای مبارزه‌ است؛ نه عورت».

این زنان می‌گویند که در برابر قانون طالبان که صدای زنان را «عورت» می‌دانند، ایستادگی و مبارزه می‌کنند.

در بیانیه‌ای که از سوی این زنان معترض منتشر شده، آمده است: «این نغمه‌ها پژواک ایستادگی و مقاومت زنانی است که سکوت را نمی‌پذیرند و از حق خود برای شنیده شدن، دفاع می‌کنند».

زهرا حق‌پرست، بنیان‌گذار جنبش اعتراضی اتحاد و هم‌بستگی زنان، می‌گوید که پیش‌از حاکمیت طالبان در افغانستان دندان پزشک بود؛ اما وظیفه‌اش را به‌دلیل سیاست‌های طالبان از دست داده است.

او می‌گوید که برای دست‌یابی به حق خود و سایر زنان به خیابان آمده و در برابر این گروه اعتراض کرده است.

خانم حق‌دوست می‌افزاید که به‌خاطر دادخواهی‌های‌اش طالبان او را زندانی و شکنجه کرده است.

حق‌دوست می‌گوید که طالبان با توشیح و تنفیذ قانون جدیدشان، افزون بر محدودیت‌های دیگر اکنون صدای زنان نیز خفه کرده است.

این زن معترض با زمزمه‌کردن آهنگی، می‌گوید که می‌خواند تا صدایش «گوش زن‌ستیزان را کر» کند.

گل‌چهره یفتلی، یکی دیگر از فعالان حقوق بشر و مسوول نهاد «همیاری زنان» می‌گوید که به دلیل تحول سیاسی در افغانستان مجبور به ترک کشور شده است.

خانم یفتلی، می‌گوید که طالبان با توشیح قانون «امر به معروف و نهی از منکر»، می‌خواهد که زنان و دختران را به‌طور «سیستماتیک» از جامعه حذف کنند.

این فعال حقوق بشر به کارزار «صدای من عورت نیست» پیوسته و می‌افزاید که این گروه با چنین رفتارها نمی‌توانند زنان را از اجتماع حذف کنند.

به ادامه‌ی وضع محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها بر زنان از سوی طالبان، ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان، با توشیح «قانون امر بالمعروف و نهی از منکر»، بر صدا و چهره‌ی زنان نیز محدودیت وضع کرده‌است.

این قانون دارای چهار فصل، ۳۰ ماده است. در ماده‌ی ۱۳ این قانون جدید که دارای هشت بند است، پوشاندن همه‌ی بدن زنان «لازمی» خوانده شده و براساس این قانون «به‌خاطر ترس از فتنه، پوشاندن چهره‌ی زنان ضروری‌ست.»

هم‌چنان در این قانون آمده که صدای زن، حتا خوانش آهنگ، نعت و تلاوت قرآن‌کریم، در مجموع به عنوان ستر عورت شناخته می‌شود.

در این قانون، ستر زنان مسلمان و صالح به‌خاطر ترس از فتنه بر اساس این قانون «زنان کافر و فاسق واجب خوانده شده و هم‌چنان موضوع‌های دیگر مربوط به زنان در آن آمده است.

این قانون با واکنش‌های گسترد‌ه‌ی داخلی و بین‌المللی به همراه شده است.

کشورها و سازمان‌های مختلف این قانون را محکوم کرده آن‌را اقدامی برای «سرکوب» زنان عنوان کرده‌اند.