آلیسون دیودیان: نباید زنان افغانستان تنها بجنگند

آلیسون دیودیان، رییس بخش زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، با فرا رسیدن سومین سال از حاکمیت طالبان، تاکید کرده که جهان نباید زنان و دختران افغانستانی را در مبارزه، علیه عمل‌کردها و سیاست‌ این گروه تنها بگذارد.

رییس بخش زنان سازمان ملل در افغانستان در یک نوار تصویری که روز (سه‌شنبه، ۲۳ اسد) در صفحه‌ی اکس این سازمان نشر شده، برای نشستی در سازمان ملل در نیویارک هشدار داد که “اگر جامعه‌ی جهانی زنان افغانستان را تنها بگذارد، زمینه‌ی اخلاقی مبارزه برای حقوق زنان را در هرجای دیگری از جهان از دست خواهد داد”.

او افزود که ۹۸ درصد از زنانی که با بخش زنان سازمان ملل گفت‌وگو کردند، گفتند که در تصمیم‌گیری در جوامع خود در سطح محدود یا در حد صفر نقش دارند، ۶۸ درصد از آنان گفتند که از نظر سلامت روانی در وضعیت “بد” یا “بسیار بد” قرار دارند و ۸ درصد گفتند که دست‌کم یک زن را می‌شناسند که اقدام به خودکشی کرده‌است.

بانو دیودیان بیان کرد: “طالبان زنان را از زمینه‌های سیاسی و اجتماعی به طور کامل حذف کرده اند و اکنون هیچ زنی در افغانستان در سطح ملی یا ولایتی در مقام رهبری یا موقعیتی قرار ندارد که نفوذ داشته باشد”.

بر اساس یافته‌های وی، محرومیت ۱.۱ میلیون دختر از آموزش در مکتب‌ها و بیش از صدهزار دختر از آموزش در دانشگاه‌ها با افزایش نرخ بچه‌دار شدن زودهنگام دختران مرتبط است. او گفته‌ که این وضعیت تا سال ۲۰۲۶ میزان مرگ زنان را دست‌کم ۵۰ درصد افزایش خواهد داد.

وی هم‌چنان هشدار داد که انجام کاری برای زنان در افغانستان یا ناکامی در این زمینه، آزمونی برای جامعه‌ی جهانی و ایستادگی برای حقوق زنان در سراسر جهان است.

رییس بخش زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، از سکوت سازمان ملل و جامعه‌ی جهانی در برابر عمل‌کردهای طالبان، علیه زنان و دختران افغانستانی انتقاد کرده و گفته‌است: “اجازه ندهید در هر گوشه و کنار جهان از سرکوب و ظلم طالبان تقلید شود”.

طالبان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱، برای دومین بار قدرت را در افغانستان بر دست گرفتند، این گروه پس از به‌دست گرفتن قدرت، باوجود وعده‌های قبلی محدودیت‌های شدیدی بر زنان و دختران وضع کرده‌اند.

براساس آمار سازمان ملل، طالبان بیش از ۵۰ فرمان زنان و دختران صادر کرده که در نتیجه‌ی آن زنان از همه‌ی حقوق شان محروم شده‌اند.

زنان و دختران نیز در پی قدرت‌گیری طالبان، در واکنش به محدودیت‌های طالبان در خیابان‌ها آمدند و اعتراض کردند.

طالبان، اعتراض‌های خیابانی زنان را سرکوب کردند. این گروه، هم‌چنان شماری از زنان معترض را به دلیل اعتراض‌های شان بازداشت و زندانی کردند.

اما دختران و زنان باوجود این تهدیدها هم‌چنان به اعتراض‌های شان در مکان‌های سربسته ادامه می‌دهند.