بازگشت به مکتب؛ رویایی دست‌نیافته‌ی زنان در حاکمیت طالبان

یک جنبش اعتراضی زنان موسوم به «جنبش زنان برای آزادی» در آستانه‌ی سومین سال‌گرد به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، خواستار بازگشایی مکتب‌ها و دانش‌گاه‌ها به روی دختران پس از شکل‌گیری یک حکومت مشروع و مردمی در افغانستان شده است. 

جنبش زنان برای آزادی، با نشر اعلامیه‌آ‌ی روز شنبه، ۲۰ اسد، در برگه‌ی کاربری اکس این جنبش از جامعه‌ی جهانی و نهادهای حامی حقوق بشر خواسته است تا با زنان و دختران افغانستانی هم‌گام شوند و آنان را در مبارزه با «گروه تروریستی» تنها نگذارند.

زنان معترض عضو این جنبش، خواستار شکل‌گیری حکومتی شده‌اند که به برابری زنان و مردان باور داشته باشد.

جنبش زنان برای آزادی، راه‌حل مشکلات و چالش‌های فعلی افغانستان را شکل‌گیری یک حکومت مردمی و همه‌شمول به جای طالبان، می‌داند. 

در اعلامیه‌ی این زنان معترض آمده است که تا زمانی‌که عدالت اجتماعی به تمامی اقشار افغانستان به‌ویژه زنان فراهم نشود، دست از مبارزه نمی‌کشند.

زنان معترض می‌گویند: «سه ساله‌گی فاجعه‌ی سقوط نظام جمهوری افغانستان در حالی فرا می‌رسد که امروزه مردم افغانستان با پیامدهای ناگوار آن مانند، فقر فراگیر، بیکاری، خشونت سازمان‌یافته، سیاست بی‌سابقه تبعیض قومی-زبانی، کوچ‌های اجباری و حذف کامل زنان از همه امور زندگی» دست‌وپنجه نرم می‎‌کنند.

جنبش زنان برای آزادی هم‌چنین از جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل خواسته است که طالبان را به رسمیت نشناسند. 

این جنبش هشدار داده است که به رسمیت شناختن و تعامل با طالبان مشروعیت‌بخشیدن به تروریسم جهانی است.

این اعتراض‌ها در حالی‌ست که طالبان سه سال پیش قدرت را به دست گرفتند. این گروه سیاست‌های محدودکننده‌ی را بر زنان و دختران اعمال کردند. این گروه زنان و دختران را از تمامی حقوق شان محروم و آنان را خانه‌نشین کرده‌اند. 

کارشناسان سازمان ملل متحد، این اقدام‌های طالبان را به مثالی از «آپارتاید جنسیتی» می‌دانند و خواستار جرم‌انگاری آن در کنوانسیون رفع تبعیض شده‌اند. در همین حال، کشورهای جهان در سطح بین‌الملل نیز یکی از پیش‌ شرط‌های تعامل با طالبان را دست‌رسی زنان و دختران به کار و آموزش خوانده‌اند.