“ترویج خشونت و زن‌‌ستیزی”؛ عواقب هم‌سوی جهان با طالبان

یک جنبش اعتراضی زنان موسوم به «جنبش شنبه‌های ارغوانی» در فراخوانی تحت عنوان «اقدام فوری علیه زن‌ستیزی طالبان در افغانستان» واکنش جهان و سازمان ملل متحد به «جنایات» طالبان، را به طرز «نگران‌کننده‌ای» ناکافی می‌داند.

جنبش شنبه‌های ارغوانی، با نشر اعلامیه‌ای در صحفه‌ی کاربری اکس شان امروز دوشنبه، ۱۵ اسد، از سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی خواسته است که برای جلوگیری از رنج بیش‌تر مردم و تضعیف حقوق زنان در کشور، به گونه‌ی «فوری» تدابیر «قاطع» در برابر طالبان را بگیرند. 

زنان معترض هم‌چنین از جامعه‌ی جهانی می‌خواهد تا برای رسیدگی و تغییر وضعیت «وخیم» حقوق‌ بشری در افغانستان تحت اداره‌ی طالبان اقدام‌های قوی‌تر انجام دهند.

در اعلامیه‌ای منتشر شده از سوی جنبش شنبه‌های ارغوانی، آمده است: «پیش از برگشت طالبان به قدرت در افغانستان، ازدواج‌های اجباری، به‌ویژه در میان دختران زیر ۱۸ سال، رایج‌تر شده است و چرخه‌های سوء‌استفاده و نابرابری را تداوم بخشیده است».

در همین حال این زنان معترض می‌‌گویند: «بازگشت طالبان به قدرت منجر به عقب افتادن شدید حقوق زنان در افغانستان شده است و گزارش‌های خشونت جنسی، از جمله تجاوز جنسی توسط اعضای طالبان به طرز نگران‌کننده‌ای افزایش یافته است».

در اعلامیه هم‌چنین آمده است که فضای ترس و ظلم طالبان، به افزایش غم‌انگیز خودکشی در میان زنان منجر شده است؛ زنانی که گریزی از ظلم تحمیل شده توسط طالبان برای خود نمی‌بینند.

این جنبش می‌افزاید که سیاست‌های «خشن و سرکوب‌گرانه طالبان بسیاری از زنان را به اعتیاد به موادمخدر سوق داده است تا بتوانند با شرایط غیرقابل تحمل زندگی روزمره خود کنار بیایند.

جنبش شنبه‌های ارغوانی می‌گوید که روی‌کرد جهان در برابر طالبان نه تنها به حکومت این را مشروعیت می‌بخشد؛ بلکه آنان به ادامه‌ بدرفتاری‌های خود بدون ترس از عواقب آن جسورتر می‌شوند. 

در اعلامیه هم‌چنین آمده است که وضعیت حقوق‌ بشری در افغانستان «وخیم» و عواقب آن برای زنان فاجعه‌بار است. 

در همین حال زنان معترض از سازمان ملل متحد و قدرت‌های جهانی خواسته‌اند تا حمایت از حقوق‌ بشر در افغانستان را در اولویت قرار دهند و با زنانی که برای آزادی و کرامت شان مبارزه می‌کنند، هم‌بستگی نشان دهند.

این اظهارات در حالی بیان می‌شود که مردم افغانستان سیاست‌های سرکوب‌گرایانه‌ای طالبان را نزدیک به سه سال است که تجربه می‌کنند. در این میان زنان و دختران از تمام حقوق اساسی شان محروم شده‌اند. آنان ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های شدیدی را در بخش‌های مختلف زندگی شان تجربه می‌کنند.