بیش از ۶۰ درصد زنان افغانستانی در بیرون از خانه حس مصوونیت ندارند

دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) همراه با سازمان بین‌المللی مهاجرت و بخش زنان سازمان ملل متحد در تازه‌ترین گزارش ربع‌وار شان که به‌صورت مشترک منتشر شده است، گفته‌اند که حدود ۶۴ درصد از زنان افغانستانی هنگام بیرون شدن از خانه، احساس مصوونیت نمی‌کنند.

در گزارش مشترک از سوی این سه سازمان که روز چهارشنبه، ۳ اسد، منتشر شد آمده است که زنان در افغانستان در حال حاضر از حضور در مراحل مختلف تصمیم‌گیری در مورد زندگی‌شان محروم هستند.

گزارش ربع‌وار این سه سازمان با اشاره به محرومیت‌های طالبان گفته است که زنان به‌طور کلی از نشست‌های عمومی کنار گذاشته می‌شوند، آنان مجبور هستند به اعضای مرد خانواده و جامعه اتکا کنند و این موضوع خطر عادی‌سازی حذف آنان از سطح‌های مختلف تصمیم‌گیری را شدت می‌بخشد.

بر اساس یافته‌های این گزارش، ۶۴ درصد از زنان که با بخش‌های مختلف سازمان ملل متحد مصاحبه داشته‌اند، بیان کردند که هنگام بیرون شدن از خانه بدون همراه مرد، احساس مصوونیت نمی‌کنند و ۵۰ درصد از آنان گفته‌اند که هنگام بیرون شدن از خانه به‌همراه یک مرد از اعضای خانواده‌ی خود، احساس امنیت می‌کنند.

پس از دستور منبع آموزش دختران و اعمال محدودیت‌های روزافزون طالبان بر آموزش، تنها ۳ درصد از مصاحبه شونده‌های زن گفته‌اند که به خدمات آموزشی دست‌رسی دارند. 

در ادامه‌ی این گزارش آمده است که ۱۵ درصد از زنان به خدمات سلامت روانی و ۶۷ درصد هم به خدمات بهداشتی دست‌رسی دارند.

بر اساس یافته‌های گزارش، ۳درصد از زنان به خدمات حل منازعات به‌طور رسمی و هفت درصد به حل منازعات غیر رسمی دست‌رسی دارند و ۱۸ درصد دیگر نیز گفته‌اند که به هیچ یک دست‌رسی ندارند.

این در حالی‌ست که طالبان حق وکالت را از وکیل مدافع‌های زن گرفته است و در مورد دیگر، به هیچ زندانی زن حق انتخاب وکیل مدافع را نمی‌دهند. 

زنان مصاحبه شونده از سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی خواسته‌اند که از طریق دادخواهی‌های مستقیم با طالبان، مشورت با جامعه‌ی مدنی، نشست مستقیم زنان با طالبان و پیوند دادن کمک‌ها برای زنان، شرایط زنان افغانستانی را بهبود دهند.

سازمان ملل متحد نیز گفته است که زنان افغانستانی می‌خواهند به نمایندگی از زنان و دفاع از حقوق شان در نشست‌های جامعه‌ی جهانی حضور داشته یابند. آنان می‌خواهند تا از نیازها و تجربه‌های زنان در کشور دفاع کنند. 

محدودیت‌های طالبان بر آموزش و کار زنان باعث شده است تا بیش‌تر زنان و دختران در افغانستان خانه‌نشین شوند. طالبان آنان را از ظاهر شدن در فضایی عمومی مانند رفتن به پارک‌ها، آرایش‌گاه، سالن‌های ورزشی و حمام‌های زنانه نیز محروم کرده‌اند. خانه‌نشینی زنان باعث افزایش مشکلات روانی نزد آنان شده است.