ملاله یوسف‌زی آینده‌ی زنان بازگشتی از پاکستان را تاریک خواند

ملاله یوسف‌زی، برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل از پاکستان و مدافع حق آموزش دختران می‌گوید که اخراج افغانستانی‌های غیرقانونی متوقف شود. او می‌گوید که نگران «آینده‌ی تاریکی» است که در انتظار زنان و دخترانی بازگشتی است.

این فعال حقوق آموزش دختران، در صحبت با رسانه‌های بین‌المللی گفته است که بسیاری از دختران و زنان افغانستانی در پاکستان درس می‌خوانند و یا مصروف کار استند. وی افزوده است که نگران «آینده‌ی تاریک» است که این مهاجران به کشور شان بازگشت می‌شود؛ زیرا بسیاری از آنان عضو جامعه‌ی مدنی و فعالان حقوق بشر بوده‌اند. 

بر اساس آمارهای منتشر شده از سوی سازمان‌های حقوق بشری، نشان می‌دهد که در یک‌ سال پیش بیش از ۶۰۰‌ هزار مهاجر افغانستانی از پاکستان اخراج شده‌اند. 

ناظران حقوق بشر هشدار داده‌اند که برخی از پناه‌جویان بازگشتی که به افغانستان فرستاده شده‌اند با آزار و اذیت طالبان مواجه شده‌اند.

به‌باور این ناظران، طالبان پس از روی قدرت آمدن شان در ۲۰۲۱، نوع اسلام سخت‌گیرانه‌ای را به مردم افغانستان تحمیل کرده‌اند. این گروه دختران را از آموزش عالی منع کرده و آنان را از حوزه‌های زندگی عمومی نیز محروم می‌کنند.

ملاله یوسف‌زی هم‌چنین بیان کرده است که پاکستان سیاست اخراج مهاجران افغانستانی را لغو کند و از دختران و زنان افغانستانی «به‌ویژه به دلیل آینده‌ی تاریکی که در افغانستان شاهد خواهند بود، محافظت کند».

او بار دیگر محرومیت آموزشی دختران افغانستانی را تکان‌دهنده خواند و از تاب‌آوری فعالان افغانستانی در برابر سیاست‌های سرکوب‌گرایانه‌ای طالبان، استقبال کرد.

این مدافع حقوق آموزش،‌ هم‌چنین از نشست‌های دوحه بدون حضور زنان افغانستانی انتقاد کرده و گفته است: «رهبران جهان باید بدانند که وقتی با طالبان می‌نشینند و زنان و دختران را کنار می‌گذارند، در واقع به طالبان لطف می‌کنند».

او از کشورها‌ی جهان به‌ویژه فرانسه و کانادا به‌ویژه از گروه‌های فمینیستی آنان خواسته است تا نشست‌های دوحه را محکوم کنند.

سیاست‌های طالبان باعث شده است تا زنان و دختران در افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق شان محروم شده‌اند. 

این در حالی‌ست که کارشناسان سازمان ملل متحد اقدام‌های طالبان را به مصداق «آپارتاید جنسیتی» می‌دانند. 

از سوی هم شماری از فعالان زن در برابر محرومیت‌های طالبان دست به اعتراض زدند که مجبور به ترک کشور شده و به پاکستان پناه برده‌اند؛ آنان اکنون با خطر اخراج اجباری مواجه استند.