به دنبال رویاها؛ از افغانستان تا آمریکا 

محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران به‌ویژه در بخش کار و آموزش، آنان را مجبور کرده که برای رسیدن به هدف‌ها و رویاهای شان راه دشوار مهاجرت‌های غیرقانونی را در پیش بگیرند. زهرا، شاه‌نوری یکی از هزاران دختر افغانستانی‌ست که پس از حاکمیت طالبان از افغانستان فرار کرده و در امریکا به درس‌هایش ادامه داده و اکنون از لیسه نیویورک فارغ شده است.  

زمانی‌که طالبان در اگست، ۲۰۲۱، قدرت به دست گرفت و فرمان ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را صادر کرد؛ زهرا شانزده ساله بود.  

او برای دنبال کردن هدف‌ها و ادامه‌ی آموزش‌هایش همراه با خانواده‌اش سفر یک‌ساله را از افغانستان به امریکا آغاز کرد. او می‌گوید: «احساس می‌کنم از مردن نمی‌ترسم. من از بی‌سواد بودن می‌ترسم». 

شاه‌نوری، همراه با پدر و مادر، پنج خواهر، برادر کوچک‌ترش و مادربزرگ‌شان ابتدا به ایران رفته و هفت ماه را در آن‌جا سپری می‌کنند. آنان از ایران راه برزیل، آمریکای مرکزی، مکزیک را در پیش گرفته و در نهایت به مرز ایالات متحده‌ی امریکا می‌رسدند.  

خبرگزاری ان‌بی‌سی نیوز گزارش داده است که زهرا و خانواده‌اش از جمله سه هزار و ۶۰۰ افغانستانی‌ هستند که از آغاز سال ۲۰۲۲ از مرز جنوبی این کشور عبور کرده‌اند. «خانواده‌ی شاه‌نوری‌ نیز مانند مهاجران کشورهای دیگر در سراسر جهان که در آن باندها، کارتل‌ها و دولت‌های توتالیتر با وحشی‌گری حکومت می‌کنند، فرار کردند تا جان خود را حفظ کنند.» 

زهرا می‌گوید: «طالبان خواستار مرگ من بودند. آنها می‌خواستند خانواده‌ام بمیرند. آن‌ها می‌خواستند جنسیت من مرده باشد». 

فاطمه شاه‌نوری، مادر زهرا که خودش در دور اول حاکمیت طالبان از آموزش باز مانده، فراغت دخترانش یکی از آرزوهای همیشگی او است.   

خانم شاه‌نوری گفته است: «من، خواهران و برادرانم، فرصت ادامه‌ی تحصیل یا دنبال کردن رویاهای‌مان را نداشتیم. اکنون ادامه‌ی تحصیل برای فرزندانم آرزوی من است». 

این خانواده برای رسیدن به امریکا؛ برزیل، آمریکای جنوبی و مرکزی را بیش‌تر با پای پیاده طی کردند. آنان از جنگل Darien Gap  عبور کردند که بخش مرگ‌باری از جنگل‌های بارانی کلمبیا و پاناما را در برگرفته است. 

در سواحل پاناما، قایق آنان واژگون شده است و ۹ نفر آنان به مدت چهار ساعت در اقیانوس اطلس سرگردان شدند. همان‌طور که آناو به آن‌چه از قایق باقی مانده بود آویزان شده بودند؛ افکار زهرا روی یک موضوع متمرکز شد. او گفت: «قصد اصلی من این بود که اگر در افغانستان بودم، نمی‌توانستم تحصیلاتم را ادامه دهم، بنابراین مهم نیست که در این آب بمیرم». 

یونسکو اخیراً گزارش داده است که از سپتامبر ۲۰۲۱ حدود ۲.۵ میلیون دختر در افغانستان از آموزش‌های بالاتر از صنف ششم باز مانده‌اند. 

براساس این گزارش، تقریباً ۸۰ درصد از دختران در سن مکتب در افغانستان از مکتب رفتن باز مانده‌ و هم‌چنان زنان از حضور در دانشگاه‌ها نیز منع شده‌اند. 

شاه‌نوری پس از جشن فراغت، این موضوع را به دختر کاکای ۱۵ ساله‌اش در کابل که اجازه‌ی حضور در مکتب را ندارد، بیان کرد. دختر کاکای او، لب‌خندی زد و از دست‌آورد شاه‌نوری ابراز خوشحالی کرد. «من به شما افتخار می‌کنم».  

زهرا شاه‌نوری می‌گوید، امیدوار است در پاییز در کالج ثبت نام کند تا روزی به دخترانی که مانند دختر کاکایش از آموزش محروم استند، کمک کند. 

او گفت: «وقتی وضعیت افغانستان را می‌بینم، به من اعتماد به نفس زیادی می‌دهد که به تحصیلاتم ادامه دهم و کارهای خوب زیادی برای دختران و زنان در افغانستان انجام دهم».