رعایت حقوق بشر و زنان؛ پیش‌‌شرط‌ تعامل جهان با طالبان 

خبرگزاری اورآسیا در مقاله‌ی تحلیلی نوشته است که باوجودی‌که طالبان به‌دنبال به رسمیت‌شناسی از سوی جامعه‌ی بین‌المللی است؛ این گروه در تامین حقوق بشر به‌ویژه در امتناع از دادن هرگونه امتیازی به زنان افغانستانی در زمینه‌ی حقوق شان ثابت قدم استند.

شبکه‌ی اورآسیا، نگاشته است که سومین کنفرانس دوحه تحت حمایت سازمان ملل در مورد افغانستان نتوانست این بن‌بست را تغییر دهد. 

به گفته‌ی این خبرگزاری، در این نشست تلاش شد تا موضع طالبان را تغییر دهد؛ امأ باوجود محدودیت‌های پابرجای آموزش دختران، طالبان در شکستن این بن‌بست ناموفق بوده‌اند. 

اورآسیا می‌گوید؛ در مسئله‌ی افغانستان، سرسختی طالبان در دادن هیچ امتیازی به زنان افغانستانی در زمینه‌ی حقوق انسانی شان، طبیعی است. 

بر اساس این مقاله، آمده است که دبیر کل سازمان ملل متحد بر این عقیده است که به رسمیت شناختن طالبان تقریباً غیرممکن است در حالی‌که ممنوعیت آموزش و کار زنان هم‌چنین ادامه دارد.

این خبرگزارش نگاشته است که آموزش و اشتغال از حقوق اساسی و طبیعی مردم هر کشوری است. به‌دلیل اهمیت آن، سازمان ملل نمی‌تواند هیچ سازشی را بپذیرد. زیرا ترویج و حفظ حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان، از جمله اصول اساسی سازمان ملل متحد است. در مقاله آمده است که ارزش یک کشور در حمایت گسترده از حقوق بشر شهروندان‌اش نهفته است.

اورآسیا با انتقاد از طالبان و محرومیت‌های پابرجای آموزش دختران گفته است که افغانستان به‌عنوان عضو سازمان همکاری اسلامی متشکل از ۵۷ کشور اسلامی در چهار قاره پراکنده هستند، و ۵۶ کشور در این میان عضو سازمان ملل هستند. سوال این است که چرا هیچ یک از این کشورهای مسلمان ممنوعیت آموزش و کار زنان را اعمال نکرده‌اند. 

در مقاله‌ی منتظر شده آمده است که این ملت‌ها با اعطای حقوق مدنی، سیاسی، اجتماعی و غیره به زنان، به استعدادهای نهفته در جمعیت بزرگ خود اجازه داده‌اند که شکوفا شوند و کمک‌های ارزنده‌ای به پیش‌رفت ملی داشته باشند. این کشورها با وجود حفظ تفاوت‌های مذهبی و فرهنگی خود، بر خلاف طالبان در افغانستان، مزایای توان‌مندسازی زنان را دیده‌اند. 

این مقاله با مطرح کردن پرسشی گفته است: «طالبان تا چه زمانی می‌توانند حقوق زنان را انکار کنند؟»

این مقاله از طالبان خواسته است تا حال و هوای جامعه‌ی جهانی را درک کنند و سعی کنند خود را با جهان در حال تغییر وفق دهند. به‌باور نویسنده، این گروه با حمایت از آموزش و کار زنان، می‌توانند حکومت خود را تقویت دهند. 

پس از صدور فرمان‌های طالبان برای ممنوعیت آموزش و کار زنان، بسیاری از سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی ابراز ناامیدی کرده‌اند. بسیاری از نهادهای حقوق بشری نیز ادعا می‌کنند که با زنان افغانستانی مصاحبه کرده و داستان‌های دل‌خراش «ظلم و استبداد متعصبان جنسیتی» را ضبط کرده‌اند.