ومن‌پست خواستار حضور زنان افغانستانی در نشست‌های آینده‌ی سازمان ملل شد

جنبش «ومن‌پست» با انتقاد از حذف زنان افغانستانی از آخرین نشست سازمان ملل متحد از این سازمان خواسته‌است که در نشست‌ها و گفت‌وگوهای آینده که درباره‌ی افغانستان برگزار می‌شود؛ حضور جامعه‌ی مدنی و زنان افغانستانی را نیز  نظر داشته باشد. 

ومن‌پست، جنبشی که از سوی شماری از هنرمندان، سیاست‌مداران، فعالان حقوق بشر، فعالان حقوق زن، چهره‌های سرشناس جهانی و روزنامه‌نگاران از کشورهای مختلف به شمول افغانستان راه‌اندازی شده است، با نشر بیانیه‌ای گفته که حذف زنان از سومین نشست دوحه اعتبار سازمان را «به شدت تضعیف» می‌کند.

این جنبش هم‌چنان از پیامدهای نتایج این نشست نیز ابراز نگرانی کرده و افزوده که نشست دوحه فرصتی محوری برای تأثیرگذاری برآینده‌ی افغانستان است؛ اما «با به حاشیه راندن زنان، خطر عقب‌گردهای قابل توجه را ایجاد می‌کند».

سازمان ملل متحد سومین نشست دوحه را از ۳۰ جون تا اول جولای در قطر برگزار کرد. این سازمان با پذیرش شرط‌های طالبان، زنان و جامعه‌ی مدنی را از نشست‌های اصلی حذف کرد. سازمان ملل سپس در روز دوم جولای خارج از بحث‌های اصلی، نشستی را با شماری از نمایندگان جامعه‌‎ی مدنی برگزار کرد. در این نشست نمایندگان همه‎ی کشورهای شرکت کننده به شمول طالبان حضور نداشت. از سوی دیگر چگونگی گزینش این نمایندگان نیز با انتقاد تند فعالان حقوق بشری و فعالان حقوق زن به همراه است.

هیدر بار، معاون بخش زنان در دیده‌بان حقوق بشر این نشست را «خیانت بزرگ» در حق زنان افغانستانی عنوان کرد. «به مدت 25 سال، ما به سازمان ملل چشم دوخته‌ایم که رهبری قطع‌نامه ۱۳۲۵ شورای امنیت در مورد مشارکت زنان را به عهده داشته باشد. دوحه‌ی سه یک خیانت بزرگ به زنان افغانستانی و هم به زنان در سطح جهان بود. هم‌چنان صدمه‌ی دراز مدت به اعتبار سازمان ملل خواهد زد».

عالیه انصاری یکی از آوازخوانان نیز این نشست را بی‌اعتبار عنوان کرده است: «من به عنوان هنرمند زن شاهد از بین رفتن ارزش‌های موسیقی در افغانستان هستم، و جلسه‌های که به این واقعیت‌ها و مشکل‌ها نپردازد برای من مدار اعتباز نیست».

شبنم دوران و تهمینه عثمانی از میان خبرنگاران نیز گفته‌اند که در نشست‌های بین‌المللی که در مورد افغانستان برگزار می‌شود باید به ارزش‌های از دست رفته اولویت داده شود. 

شبنم دوران گفته است: «امروز هیچ خبرنگار زن در افغانستان نمی‌تواند بدون ماسک ظاهر شود. این موضوع مهم‌تر از بحث‌های دیگر است. هر نشستی در مورد افغانستان باید ابتدا رسیدگی به ارزش‌های از دست رفته‌ی ما را در اولویت قرار دهد».

تهمینه عثمانی، خبرنگاری دیگر زنان را قربانی اصلی سیاست‌ها در افغانستان عنوان کرده و از محرومیت آنان در نشست‌های بین‌المللی انتقاد کرده است: «زنان قربانی اصلی سیاست‌های زن‌ستیزانه در افغانستان هستند. برگزاری جلسات بدون حضور زنان معامله با سرنوشت مردم به‌ویژه زنان افغانستانی است».

شکریه بارکزی، سفیر سابق افغانستان در بلژیک در باره‌ی این نشست گفته است: «سازمان ملل باید از دوحه‌س سه به عنوان فشار برای پایان دادن به سیاست‌های تبعیض‌آمیز و احیای حقوق زنان و دختران در افغانستان استفاده کند. درغیر آن نه تنها بی‌عدالتی تداوم می‌یابد؛ بلکه اعتبار نهادهای بین‌المللی متعهد به حمایت از حقوق بشر را نیز ضربه می‌زند».

فوزیه کوفی، نماینده‌ی پیشین پارلمان افغانستان گفته: «حذف زنان از نشست دوحه برخلاف قطع‌نامه‌های بین‌المللی درباره زنان است».

جنبش ومن‌پست هم‌چنان به سیاست‌های که طالبان در نزدیک به سه سال گذشته بر زنان و دختران اعمال کرده نیز اشاره کرده و نوشته است که دختران از همه‌ی حقوق شان به شمول آموزش محروم شده‌اند. «چنین نقض آشکار حقوق بشر علیه دختران و زنان، اصول اصلی عدالت و برابری را تهدید می‌کند.»

این نهاد در بخشی از بیانیه‌ای خود افزوده که در کنار دختران و زنان افغانستانی متحد می‌ایستد. ومن پوست هم‌چنان خواستار اقدام‌های «عادلانه و سریع» برای حفاظت از آزادی‌ها و حقوق بشر در افغانستان شده است.