زنان ورزش‌کار افغانستانی؛ خواهان ایجاد تیم پناه‌جویان در استرالیا
لیدا بارز
زنان ورزش‌کار، اعضای تیم پیشین کریکت زنان افغانستانی که پس از بازگشت طالبان به قدرت کشور را ترک کرده‌اند از شورای بین‌المللی کریکت خواسته‌اند تا به آنان کمک کند که یک تیم پناه‌جویان مستقر در کشور استرالیا را تشکیل دهند.
هفده بازیکن زن که در سال‌های ۲۰۲۰، پیش از تسلط دوباره‌ی طالبان، با کریکت بورد افغانستان، قرارداد بسته بودند؛ اکنون از شورای بین‌المللی کریکت خواسته‌اند تا در صورت عدم حضور یک تیم ملی زنان از افغانستان، در راه اندازی یک تیم پناه‌جویان مستقر در استرالیا به آنان کمک کند.
به گفته‌ی این تیم، تشکیل تیم پناه‌جویان در صورت امکان از سوی دفتر کریکت آسیای شرقی در استرالیا اداره شود و آنان نمی‌خواهند زیر پرچم افغانستان یا به‌عنوان بازیکن در تیم ملی افغانستان نامیده شوند.
این بازیکنان درخواست کتبی خود را در نامه‌ای به گرگ بارکلی، رئیس شورای بین‌المللی کریکت ارسال کردند و از هیأت حاکمه‌ی بازی درخواست «حمایت و راهنمایی» داشته‌اند تا فعالیت‌های شان در کشور استرالیا را به‌صورت رسمی آغاز نمایند.
تیم کریکت برد زنان افغانستانی، در سال ۲۰۱۰، با حضور ۲۵ زن تشکیل شد، امأ در سال ۲۰۲۱، زمانی‌که طالبان به قدرت بازگشتند و زنان را از رفتن به دانشگاه، پارک و از کار در نهادهای دولتی و خارجی منع شدند، تیم‌های ورزشی نیز منحل شد.
این تیم در کابل به هدف توسعه‌ی آهسته بازی‌ها‌ی کریکت میان زنان و هم‌چنین سفر به عمان به‌عنوان اولین مأموریت آنان ایجاد شد، اما هرگز انجام نشد؛ زیرا پس از ۹ ماه، با تسلط طالبان در افغانستان، زنان و دختران از بیش‌تر مناطق زندگی عمومی، از جمله ورزش منع شدند.
شورای بین‌المللی کریکت نیز از اعضای کامل خود، که افغانستان یکی از آنهاست، خواسته است که یک تیم ملی زنان داشته باشند.
این در حالی‌ست که تیم کریکت مردان افغانستانی، وضعیت آزمایشی خود را حفظ کرده و هفته‌ی پیش به نیمه نهایی جام جهانی بیست آوره رسیده‌اند.
در نامه‌ای ارسال شده به گرگ بارکلی، رئیس شورای بین‌المللی کریکت، زنان افغانستانی گفته‌اند: «ایجاد تیمی از پناهندگان زن افغانستانی می‌تواند به ما فرصت بازی، مربیگری و مدیریت یک تیم کریکت بدون مرز را بدهد».
در این نامه آمده است: «ما بازیکنان قراردادی سابق تیم زنان افغانستانی، از دست‌اوردهای افغانستان مردان عضو تیمی ملی کشور در جام جهانی بیست آوره، افتخار و هیجان زده هستیم و امأ یک غم و اندوه عمیق وجود دارد که ما به‌عنوان زنان نمی‌توانیم همانند مردان از کشورمان نمایندگی کنیم».
در همین حال زنان ورزش‌کار گفته‌اند: «ما قصد داریم از طریق این تیم نماینده‌ی تمام زنان افغانستانی باشیم که رویای بازی کریکت را دارند اما قادر به انجام آن در افغانستان نیستند».
آنان هدف از داشتن یک تیم پناهندگان، را توسعه و به نمایش گذاشتن استعدادهای زنان، امید بخشیدن به زنان باقی مانده در افغانستان و جلب توجه‌ی جهان به چالش‌هایی می‌دانند که زنان افغانستانی با آن روبه‌رو استند.
پس از تسلط دوباره‌ی طالبان بر افغانستان و منع زنان از ورزش، بیش از ۲۰ بازیکن زن عضو کریکت بورد پیشین افغانستان، توانستند کشور را ترک کنند و در حال حاضر در استرالیا زندگی می‌کنند.
اکنون در افغانستان، زنان هیچ‌گونه فعالیت ورزشی ندارند و این کشور نیز تیم ملی زنان در بخش‌های مختلف ورزشی ندارد.
