توزیع لوازم خیاطی به بیش‌از ۵۰۰ زن در پروان

مرکز تعلیمی زنان افغانستان یا نهاد خیریه‌ی “آویک”، برای بیش‌از ۵۰۰ زن و دختر در ولایت پروان لوازم خیاطی و وسایل خانه توزیع کرده‌ است. شماری از زنان متشبث در این ولایت می‌گویند که با دریافت این کمک‌ها می‌توانند در فضای مصئون کار کرده و نیاز‌های اولیه‌ی خود و خانواده‌های شان را تأمین کنند.

حسنا احمدی -نام مستعار- مسؤل کارگاه خیاطی “دختران بازمانده از آموزش” در پروان به خبرگزاری بانوان افغانستان می‌گوید که با کمک‌های این نهاد می‌تواند به هنرجویان دختر، با سهولت بیش‌تر هنر خیاطی را آموزش دهد.

بانو احمدی گفت: “وقتی دروازه‌های مکتب‌ها به‌روی دختران بسته شد، خواستم از طریق هنر خیاطی به آنان کمک کنم، تا مصارف زندگی خود را تأمین کنند. همه‌ی شاگردان من از روی ناچاری و دوری از افسردگی به خیاطی روی آوردند. اکنون نیاز جدی به چنین لوازمی داشتم، تا به راحتی آنان را آموزش بدهم”.

او که مدت ۵ سال می‌شود مصروف هنر خیاطی است، از ممنوعیت‌های کاری و آموزشی وضع شده از سوی طالبان بالای زنان و دختران، ابراز نگرانی کرده و می‌گوید که دختران بازمانده از آموزش، هنر خیاطی را تنها را نجات از مشکلات اقتصادی و خشونت‌های خانوادگی می‌دادند.

“دخترانی که در کارگاه من مصروف آموختن هنر هستند، اکثریت شان با وضعیت بد اقتصادی و خشونت‌های خانگی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. ازین خاطر تلاش دارند که لوازم خیاطی دریافت کنند و به استقلالیت مالی برسند”.

بانو احمدی که تنها نان‌آور خانواده‌ی شش نفری خود است از دریافت وسایل خیاطی چون اتو، چرخ، نخ و سوزن ابراز خرسندی کرده و بیان می‌کند که با این وسایل می‌تواند خود و هنرجویان کارگاه‌اش را به خودکفایی برساند.

“از زمانی که طالبان کار زنان را در نهادهای غیردولتی منع کرد، همه‌ی آنانی‌که مانند من تنها نان‌آور خانواده‌های خود هستند به خیاطی روی آوردند. اکنون در داخل کارگاه باهم کار می‌کنیم و برای فرزندان خود لقمه‌ی نانی تهیه می‌کنیم”.

هم‌چنان برخی دیگر از زنان متشبث از سوی نهاد “اویک” لوازم خانه دریافت کردند و این اقدام نهاد یاد شده را نیک می‌دانند. آنان می‌گویند که دریافت این کمک‌ها باعث می‌شود که مردان خانواده‌های شان، کار آنان را در اولویت قرار بدهند و از خشونت‌های خانوادگی جلوگیری شود.

ثریا هاشمی -نام مستعار- یک زن متشبث دیگر، بیان می‌کند که در شرایط فعلی که زنان و دختران، با ممنوعیت‌های کاری مواجه اند، هنر خیاطی و دریافت لوازم کاری و خانگی دست کمک بس بزرگی برای آنان است.

وی بیان کرد: “وقتی لوازم‌هایی مانند یخچال آب تصفیه‌کُن و دیگر ماشین‌آلات را به خانه ببریم، بدون شک که مردان خانواده ازین بعد با نرم‌خویی همراه ما رفتار خواهند کرد. اکنون که ممنوعیت‌های کاری پا برجاست، هنر خیاطی برای ما زنان یک غنیمت و کمک در تمام عرصه‌های زندگی می‌باشد”.

بانو هاشمی می‌افزاید که دیگر می‌تواند در داخل خانه با امنیت روحی و جسمی و بدون طی کردن مسافتی خیاطی کند: “حالا که چرخ و تمام لوازم مورد نیاز را دارم. دیگر ضرورت نیست که به کارگاه‌های خیاطی بروم. از داخل خانه خیاطی می‌کنم و هم متوجه فرزندان خود می‌باشم”.

گفته می‌شود که این خدمات که شامل چرخ خیاطی، سوزن، اتو، میز، ماشین‌های زک‌زاک، یخچال و ده‌ها نوع وسایل و لوازم دیگر مانند انواع مختلف لباس‌ها و موادهای کاری خیاطی بوده‌، برای ۸۰ گروه از زنان مستحق توزیع شده‌است.

راز محمد یاسر، رییس صنعت و تجارت ولایت پروان می‌افزاید که این زنان پس‌از سروی دقیق از مرکز و شش ولسوالی در ولایت پروان، با معیار‌های نهاد خیریه و ساحوی “آویک” انتخاب شده‌اند.

وی هدف این نهاد را تقویت استقلال مالی زنان و دختران و ایجاد زمینه‌های کاری برای آنان عنوان کرده است: “این لوازم برای هر گروه از زنان متشبث که علاقه و پشت‌کار زیاد به هنر خیاطی دارند، جهت دست‌‌یابی به عایدات بهتر توزیع گردیده است. زنان مستحق که جواز رسمی کار را داشتند، با دریافت این لوازم ازین پس می‌توانند که با مشکلات مالی خود کنار بیایند”.

این متشبث‌های زن هم‌چنان افزوده‌اند که از محدودیت‌های روزافزون طالبان به ستوه آمده‌اند. آنان از مقام‌های گروه طالبان می‌خواهند که ممنوعیت‌های وضع شده بالای زنان و دختران را هرچه زودتر لغو کنند، تا با آرامش فکری و ذهنی به زندگی خود ادامه دهند.

گزارش‌گر:‌ حدیث حبیب‌یار