محدودیت‌های طالبان بر زنان و افزایش خشونت‌های خانوادگی 

 شماری از زنان معترض موسوم به «جنبش زنان پنجره امید» گفته است که سکوت جامعه‌ی جهانی و حمایت بعضی کشورها از طالبان، باعث رشد افراطیت و نقض حقوق بشری به‌ویژه حقوق زنان و دختران توسط این گروه شده است. 

جنبش زنان پنجره امید، با نشر اعلامیه‌ای به مناسبت سومین سال‌گرد حمله بر مکتب نسوان سیدالشهدا، در دشت برچی واقع در غرب کابل، خواستار پاسخ‌گویی عاملان این رویداد شده است. 

این زنان معترض هم‌چنان با اشاره به محدودیت‌های روزافزون طالبان بر زنان و دختران در حوزه‌های مختلف، این گروه را به نهادینه‌سازی آپارتاید جنسیتی در افغانستان متهم کرده و از نهادهای بین‌المللی به ویژه سازمان ملل متحد خواسته است که آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به رسمیت بشناسد. 

جنبش زنان معترض تاکید کرده که با روی کار آمدن طالبان در افغانستان و وضع محدودیت‌های این گروه، رویاها و هدف‌های زنان و دختران نابود شده و آنان در ناامیدی به سر می‌برند. 

در بخش از این اعلامیه هم‌چنان به محدودیت‌های که این گروه بر زنان و دختران در نزدیک به سه سال گذشته وضع کرده، اشاره شده است. آنان افزوده اند که طالبان تنها به محرومیت زنان از مکتب، دانش‌گاه و کار اکتفا نکرده؛ بلکه حق سفر و گشت‌وگذار آزادانه را نیز از آنان گرفته است. 

این زنان معترض هم‌چنان مدعی اند که با وضع این محدودیت‌ها و خانه‌نشینی زنان و دختران، خشونت‌های خانوادگی، ازدواج‌های اجباری و زیر سن نیز در حاکمیت این گروه افزایش یافته است. 

پیش از این نیز اداره بازرس ایالات متحده‌ی امریکا برای افغانستان یا سیگا، هم‌چنان موسسه‌ی حقوق بشری رواداری با نشر گزارش‌های از افزایش ازدواج‌های اجباری پس از حاکمیت رژیم طالبان خبر داد. 

طالبان اما هیچ یک از این موردها را نپذیرفته و هم‌چنان مدعی تامین حقوق زنان و دختران استند.