بررسی وضعیت زنان افغانستانی در ناروی

مینه رفیق، فعال حقوق زن می‌گوید که نشستی تحت عنوان “صبحانه‌ی بین‌المللی” در شهر اسلوی ناروی برگزار و در آن‌جا، وضعیت حقوق بشری در افغانستان به‌ویژه وضعیت زنان و دختران، بررسی شده است. 

بانو رفیق، امروز (جمعه، ۲۶ آپریل)، در صحبت با خبرگزاری بانوان افغانستان می‌گوید که اتحادیه‌ی سازمان ملل متحد در کشور ناروی، ماه یک‌بار صبحانه‌ی بین‌المللی را به‌خاطر بررسی وضعیت حقوق بشر در کشورهای مختلف برگزار می‌کند. 

وی، می‌گوید موضوع نشست این ماه به وضعیت حقوق بشری در افغانستان اختصاص داده شده است. 

او بیان کرد که در این نشست که تمرکز آن روی حقوق بشر است در مورد رفتار “تبعیض‌آمیز” طالبان در برابر زنان و دختران و اخراج اجباری مهاجران افغانستانی از کشورهای همسایه صحبت شده است.

مینه رفیق نیز در این نشست در مورد وضعیت حقوق بشری به‌ویژه وضعیت زنان و نهادینه‌شدن آپارتاید جنسیتی در افغانستان صحبت کرده است: “من در این نشست، راجع به آپارتاید جنسیتی، نسل‌کشی، کوچ اجباری، فاشیزم، ازدواج‌های اجباری اطفال، و تمام جنایت‌های طالبان صحبت کردم و گفتم ناروی نباید مردم افغانستان را دیپورت کند. جهان هرچه زودتر باید از کمک‌های مالی خود برای این گروه دست بکشد”.

بانو رفیق بیان کرد که در این نشست یک مستند از سقوط کابل بنام “the take over” اثر مستندسازی بنام “Anders hammer” به‌نمایش گذاشته شده که رفتار گروه طالبان را با مردم افغانستان به‌ویژه زنان و خبرنگاران را نشان داده است.

او گفت: “من، خود مستند‌ساز، فعالان حقوق بشر، سازمان آب ناروی و لیدر انجمن “علیه فقر و بی‌سوادی” در این مستند، مشاهده کردیم که طالبان چگونه با زنان وحشیانه رفتار می‌کنند”.

بر اساس گفته‌های مینه رفیق، اشتراک‌کننده‌های  از شهر ریو (prio)، به موضوع‌هایی مانند تاریخ افغانستان از سال ۲۰۰۱ و حضور نیروهای امریکایی در این کشور نیز پرداخته اند. 

وی، می‌گوید: “مهمان‌ها راجع به تاریخ افغانستان از سال ۲۰۰۱ صحبت کردند و گفتند که چگونه و چرا ناتو داخل این کشور شد. مهمانان بیان کردند که طالبان را هنوز هم‌ پاکستان حمایت می‌کند و آن کشور خانه‌ی طالبان است”.

بانو رفیق در مورد نتیجه‌ی این نشست گفت که هدف بلندکردن صدای مردم افغانستان بوده تا عمل‌کرد‌های طالبان در برابر زنان و دختران این کشور به‌دست فراموشی سپرده نشود.

“در حقیقت منتظر نتیجه‌ی خاصی نبودیم و نشست معلوماتی بود؛ اما در این جمع بعضی از ارگان‌های حقوق بشر و کارمند‌انی بودند که در بعضی جاها، ما را کمک کرده می‌توانند. هم‌چنان برای نشست و تماس بعدی پلان ساختیم تا افغانستان فراموش نشود”.

گفتنی‌ست که طالبان پس از تسلط دوباره‌ی شان بر افغانستان در اسد سال ۱۴۰۰، محدودیت‌های گسترده‌ای بر زنان اعمال کرده است. در بیش از دو و نیم سال گذشته، شمار زیادی از فعالان حقوق زن، سیاست‌مداران، مدافعان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی در داخل و بیرون از افغانستان خواهان لغو این محدودیت‌های طالبان شده‌اند. طالبان همواره کوشش کرده است که نشست‌ها، تظاهرات‌ها و واکنش‌های جهانی این فعالان را سرکوب کند؛ اما این انتقاد‌ها هم‌چنان ادامه داشته است.

این نشست‌ها در حالی برگزار می‌شود که بیش‌ از دو سال است، گروه طالبان از سوی کشورهای جهان به نقض‌کننده‌های حقوق بشر متهم هستند.