برگزاری نخستین نشست فعالان حقوق زن، برای جرم انگاری «آپارتاید جنسیتی» 

نخستین جلسه‌ی «کمپاین اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی» از سوی فعالان حقوق زن و مدافعان حقوق بشر، با حضور بیش‌از چهل زن افغانستانی و ایرانی به‌صورت انلاین برگزار شد.

شماری از مدافعال حقوق زن، با نشر پیام‌هایی از برگزاری نخستین نشست شان در مبارزه با جرم‌ انگاری «آپارتاید جنسیتی» خبر داده و می‌گویند که هدف از ایجاد این کمپاین، بسیج زنان ایرانی و افغانستانی در سراسر جهان و شنیدن داستان‌های آنان برای به رسیمت شناسی «آپارتاید جنسیتی» در این دو کشور است. 

مسیح علی‌نژاد، مدافع حقوق زن ایرانی و از پیش‌تازهای راه‌اندازی این کمپاین می‌گوید: «من عمیقا معتقدم که زنان ایرانی و افغانستانی باید کنار هم بنشینند، بخندند و گریه کنند. با هم آواز بخوانند و در عمل علیه طالب و ملا متحد باشند. زیرا سال هاست که دیکتاتورها ما را از هم جدا کرده‌‌اند.»

نخستین جلسه‌ی کمپاین مدافعان حقوق زن، با تاکید بر روایت داستان‌های زنان و اهمیت آن در ارتباط با مستندسازی جنایات «آپارتاید جنسیتی» آغاز شد. شرکت کننده‌های این نشست،  کسانی بوده‌اند که زندان، شکنجه، قتل و اعدام خانواده‌های‌شان را در ایران و افغانستان، تجربه کرده‌اند. 

پس از تسلط دوباره‌ی طالبان بر افغانستان، زنان از آموزش، کار و از حقوق سیاسی و مدنی محروم شده‌اند. فعالان حقوق بشر و کارشناسان سازمان ملل متحد، این رفتار طالبان در برابر زنان را  «آپارتاید جنسیتی» می‌دانند. 

فعالان حقوق ‌بشر، نقض سیستماتیک و عمدی حقوق اساسی زنان از سوی طالبان را مصداق آپارتاید جنسیتی دانسته و از مراجع قضایی کشورها خواسته‌اند تا این پدیده را به‌رسمیت بشناسند.

با این حال زنان افغانستانی و ایرانی با راه‌اندازی کمپاینی از سوی «اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی» و نشر اعلامیه‌ای برای گسترش صدای زنان این کشور‌ها که با سیستم «آپارتاید جنسیتی» مبارزه می‌کنند؛ خواستار پایان دادن به این «جرم» شده‌اند.

در بیانیه‌ای این کارزار که در وب‌سایت رسمی این اتحادیه منتشر شده بود، آمده است که طالبان و جمهوری اسلامی باید به‌عنوان نظام‌های “آپارتاید جنسیتی” دسته‌بندی شوند.

این کارزار پس از سخن‌رانی مسیح علی‌نژاد، فعال مخالف جمهوری اسلامی، در شهر مونیخ آلمان راه اندازی شد. برخی از فعالان زن افغانستانی نیز به این کارزار پیوسته‌اند.

پس از برگزاری نخستین جلسه‌ی آنلاین این کارزار، بر ضرورت اتحاد و هم‌بستگی بین زنان، گروه‌ها و قشرهای مختلف اجتماعی از ایران و افغانستان تاکید شد و زنان خواستار گسترش این کارزار و تداوم جلسه‌های آن شده‌‌اند.