سفر خالده پوپل از بازی در فوتبال افغانستان تا تاسیس “قدرت دخترانه”
آی‌نور سعیدپور
«من از علاقه‌ی شدیدم به ورزش استفاده کردم تا دختران جوان افغانستانی را به رویاهای بزرگ تشویق کنم. اکنون، سازمانی که من راه‌اندازی کردم، فرصت‌هایی را برای زنان و دختران پناهنده در سراسر جهان فراهم می کند.
در قلب افغانستان، ملتی که از جنگ زخمی شده و به خاطر چالش‌هایش به ویژه برای زنان شهرت دارد، آرامش و توان‌مندی را از طریق ورزش کشف کردم. من خالده پوپل، یکی از بنیان‌گذاران و بازیکن سابق تیم ملی فوتبال زنان افغانستان هستم. امروز، من رهبری Girl Power Organization به عهده دارم که چراغ امید و توان‌مندی برای زنان و دختران در سراسر جهان است.
ورزش با بزرگ شدن در محیطی تحت سلطه مردانه و جنگ زده، به عنوان ابزاری قدرت‌مند برای کنش‌گری ظاهر شد. ما به‌عنوان زنان، از قدرت ورزش، به‌ویژه فوتبال، برای شکستن کلیشه‌ها و الهام‌بخشیدن به دختران جوان برای رویاپردازی فراتر از محدودیت‌های شرایط‌شان استفاده کردیم.
© Dana Roesiger
در سفر ما، فوتبال به طور مداوم توانایی خود را در متحد کردن مردم، صرف نظر از زبان، مذهب، یا دیدگاه‌های سیاسی ثابت کرد. در زمین، همه زبان مشترک عشق و اتحاد داشتند و شکاف‌هایی را که جامعه ما را آزار می داد، از بین بردند.
فوتبال تبدیل به یک فرار شد – فرصتی برای چشیدن طعم آزادی، حتا برای چند ساعت در طول جلسات تمرینی ما. این پلت فرمی را برای ایجاد یک خواهرخواندگی فراهم کرد و محدودیت‌های اجتماعی را که زنان را به‌جای عرصه‌های ورزشی به آشپزخانه محدود می‌کرد. این حرکت منجر به تشکیل تیم ملی فوتبال زنان افغانستان شد و لحظه‌ای تاریخی را برای زنان در این کشور رقم زد.
من از فوتبال برای رساندن صدای افراد بی‌صدا و به چالش‌کشیدن هنجارهای اجتماعی استفاده کردم؛ اما در نهایت با تهدیداتی مواجه شدم که مجبورم کرد کشورم را ترک کنم و در اروپا پناهنده شوم.
در سال‌های بعد کلمه‌ی پناهنده به عنوان سنگین تبدیل شد. مانند تعداد بی‌شماری دیگر، من متوجه شدم که در پیچ‌وخم چالش‌هایی که با ادغام در یک فرهنگ و کشور جدید پیش می‌آید، حرکت می‌کنم.
گذشته من – زبان، آداب و رسوم و گرمای جامعه من – به خاطرات دور تبدیل شد. این یک فقدان عمیق بود، شبیه به ریختن بخشی از خودم. این فقدان از قلمرو شخصی فراتر رفت و زمانی که من نتوانستم جایی برای تحصیلات و مهارت‌هایی که از وطنم آورده بودم بیابم، به حرفه‌ای‌ها نیز کشیده شد. موانع زبانی و مبارزه برای به رسمیت شناخته شدن مدارکم مانع تلاش من برای بازسازی حس هدف و هویت از طریق اشتغال معنادار شد.
سوء تفاهم‌ها، تعصبات، و تبعیض تهدیدی برای منزوی کردن من و دیگران مانند من از همان جوامعی بود که مایل بودیم آنها را خانه بنامیم.
با وجود این موانع، ورزش بار دیگر نقشی اساسی در کمک به من در ایجاد جامعه خود ایفا کرد. این بستری را برای من فراهم کرد تا آموخته‌ها و تجربیاتم را به اشتراک بگذارم، و این امکان را به من داد تا به کشوری که به من سرپناه و امنیت داده بود، برگردم.
سازمان قدرت دخترانه با تکیه بر تجربیاتم از افغانستان و دانش من در استفاده از فوتبال برای توسعه، در دانمارک متولد شد و ماموریتی را که در افغانستان آغاز شد ادامه داد.
امروزه، Girl Power فرصت‌های آموزشی و ورزشی را برای زنان و دختران پناهنده فراهم می‌کند و به ادغام آنان در خانه‌های جدیدشان در اتحادیه اروپا، بریتانیا، آفریقا، استرالیا و خاورمیانه کمک می‌کند. این سازمان یک اکوسیستم خواهرخواندگی قوی را تقویت می‌کند و زنان را در سراسر جهان به هم متصل می‌کند.
این جنبشی است که توسط زنان صریح، جسور و سرکش رهبری می‌شود. ما از حقوق بشر دفاع می کنیم، علیه بی‌عدالتی سخن می‌گوییم، صدای کسانی را که نمی‌توانند به جای خودشان صحبت کنند، تقویت می‌کنیم. با به چالش کشیدن وضعیت موجود، آزمایش کردن، و پذیرش تفاوت‌های‌مان، به این‌که عامل تغییر مثبت هستیم، افتخار می‌کنیم.
یکی از افتخارآمیزترین دستاوردهای ما، کمپین موفقیت‌آمیز تخلیه تیم‌های ملی فوتبال و جوانان بزرگ‌سالان زنان افغانستانی همراه با اعضای خانواده‌شان در سال 2021، در دوره‌ای پرآشوب در کشور بود.
با به اشتراک گذاشتن سفر شخصی خود، هدف من الهام بخشیدن به دیگرانی است که سفرهای مشابهی را پشت سر گذاشته‌اند و از داستان خود به عنوان نمونه‌ای استفاده می‌کنم که چگونه پناهندگان می‌توانند در صورت داشتن فرصت و حمایت برای احساس تعلق به جوامع جدید خود کمک کنند و ارزش بیافزایند. من امیدوارم که داستان‌هایی مانند من به دست سیاست‌گذاران و نهادهای حاکمیتی برسد. آرزوی من این است که آنان تمرکز و سرمایه‌گذاری کنند، نه در ساختن موانع و دیوارها برای دور نگه‌داشتن پناهندگان، بلکه در پرورش جوامع فراگیرتر.
من هدفم را از طریق فوتبال کشف کردم و از پلتفرمم برای ایفای نقشی معنادار در جهان استفاده کرده‌ام و فعالانه در یافتن راه‌حل‌ها شرکت کرده‌ام. در عین حال چالش‌هایی را که به عنوان یک زن و به عنوان یک پناهنده با آن روبرو هستم، می‌پذیرم.
اگر در حال خواندن این مطلب هستید و هنوز هدف خود را در زندگی پیدا نکرده‌اید، این گام ساده را در نظر بگیرید: در مورد علل یا مسایلی که برای شما مهم هستند فکر کنید، مواردی که به آنها علاقه دارید. سپس، به این فکر کنید که چگونه اشتیاق شما می‌تواند به تغییرات مثبت و راه‌حل‌ها در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنید کمک کند. با هماهنگ کردن اشتیاق خود با یک هدف بزرگ‌تر، می‌توانید سفری را آغاز کنید که نه تنها شما را برآورده می کند؛ بلکه تأثیر معناداری بر دنیای اطراف شما می‌گذارد.»
این مقاله توسط خالده پوپل، بنیان‌گذار و مدیر عامل سازمان قدرت دخترانه برای بخش خبر کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان نوشته شده است.
