استقبال سازمان ملل از مبارزه‌ی زنان افغانستانی
آی‌نور سعیدپور
شعبه‌ی آسیا پاسفیک اداره‌ی زنان سازمان ملل متحد، با اشاره به محدودیت‌های وضع شده بر آموزش، کار و حضور زنان و دختران در فضای عمومی گفته است که زنان افغانستانی این محدودیت‌ها را نمی‌پذیرند و برای دست‌یابی به حقوق شان تلاش کرده و تسلیم نمی‌شوند.
شعبه‌ی آسیا پاسفیک اداره‌ی زنان سازمان ملل متحد، با نشر گزارش مصور با عنوان “زنان توقف ناپذیر، جنبش زنان افغانستانی”، نوشته است که هدف این گزارش به تصویر کشیدن فعالیت‌های قوی زنان افغانستانی و مقاومت بی‌نظیرشان در سخت‌ترین وضعیت سرکوب است.
در این گزارش با چهار مدافع حقوق زنان صحبت شده است. در این گزارش آمده است که این زنان در سال‌های قبل از حکومت طالبان نیز با چالش‌ها بر سر راه زنان مبارزه کردند و با راه اندازی کمپاین‌ها، حضور در سطح تصمیم‌گیری، در زندگی زنان و حضور آنان در اجتماع تغییر ایجاد کردند و اکنون با حضور طالبان نیز مبارزه‌های‌شان را در سطح گسترده‌تر ادامه می‌دهند.
در بخش از این گزارش آمده است که زنان افغانستانی خواهان هم‌بستگی با مقاومت غیرقابل متوقف‌شان و اقدام بین‌المللی هستند.
در این گزارش آمده است: “داستان‌های از دست‌دادن در سراسر افغانستان پراکنده است. اما حتا در برابر چنین از دست‌دادنی، امید هم وجود دارد. زنان افغانستانی محدودیت‌هایی که بر حقوق‌شان به یادگیری، کار و داشتن صدایی تحمیل می‌شود را نمی‌پذیرند. زنان افغانستانی تسلیم نمی‌شوند. آنان غیرقابل متوقف هستند.”
این سازمان نوشته است که سازمان بین‌المللی زنان افغانستان در هر راهی زنان افغانستانی را حمایت می‌کند، صدا و اولویت‌های آن‌ها را ارتقا می‌دهد، خدماتی که به شدت به آن‌ها نیاز دارند را تأمین مالی می‌کند و کسب‌وکارها و سازمان‌های آنان را حمایت می‌کند.
شعبه‌ی آسیا پاسفیک اداره‌ی زنان سازمان ملل متحد، در بخش از این گزارش با اشاره به مقاوت زنان در افغانستان گفته است که این کشور خطرناک‌ترین جای برای زنان است.
در بخش از این گزارش آمده است که طالبان، تقریبا هر ماه با صادر کردن فرمان‌های جدید و گسترده تلاش دارند که زنان را از همه‌ی حوزه‌های جامعه حذف کنند.
پیش از به قدرت رییدن طالبان، بیش از یک چهارم نمایندگان مجلس افغانستان زن بودند؛ در حالی‌که اکنون هیچ زنی بخشی از مدیریت فعلی طالبان نیست.
طالبان با صدور بیش از ۵۰ فرمان بر فعالیت و حضور زنان در همه‌ی عرصه‌ها از فضاهای عمومی، تصمیم‌گیری، آموزش و کار جلوگیری می‌کند.
در دسامبر ۲۰۲۳، طالبان این ممنوعیت‌ها را گسترش داد تا زنان را از تدریس پسران جوان نیز ممنوع کند، به رغم این‌که این اقدام باعث باقی‌ماندن بسیاری از دانش‌آموزان بدون آموزگار شد.
در این گزارش آمده است رژیم طالبان، حلقه‌های توسعه‌ای برای اشتغال زنان را بسته و از همه‌ی کارمندان خواستند که در لیست حقوقی باشند. سازمان‌هایی که نتوانستند این فرمان‌ها را رعایت کنند، قادر به فعالیت نبودند که منجر به بسته شدن بیش از ۶۰٪ از سازمان‌های زنان‌دار تنها در سال ۲۰۲۳ شد.
پس از وضع این محدودیت‌ها از سوی طالبان، زنان دست به اعتراض زدند. اعتراض‌های زنان در افغانستان تحت کنترول طالبان به دور از چالش و تهدید هم نبوده است.
طالبان در ابتدا حرکت‌های اعتراضی زنان را در خیابان‌ها سرکوب کرد. سپس زنان به اعتراض در مکان‌های سر بسته رو آوردند. باوجود این نیز، این معترضان از سوی طالبان پیگیری و بازداشت می‌شود.
طالبان در بیش از دو و نیم سال حاکمیت‌شان زنان معترض، فعالان حقوق آن و آموزش، استادان دانش‌گاه و منتقدان خود را بازداشت و زندانی می‌کنند.
اکنون دست‌کم یک زن، منیژه صدیقی، از زنان معترض و فعال حقوق زن از ماه اوکتبر ۲۰۲۳، تا کنون در زندان طالبان است. گفته می‌شود که این زن به یک‌ونیم سال حبس از سوی طالبان محکوم شده است.
در حالی‌که زنان اعتراض دارند و از طالبان می‌خواهند که به حقوق آنان احترام گذاشته و محدودیت‌های موجود را لغو کنند؛ اما طالبان ادعا دارند که حقوق زنان را مطابق به شریعت اسلامی تامین کرده است. این ادعا در حالی از سوی طالبان مطرح می‌شود که دختران حتا از حق آموزش محروم شده‌اند.
