ادامه‌ی دادخواهی زنان برای آزادی منیژه صدیقی
آی‌نور سعیدپور
شماری از زنان معترض، با برگزاری تجمع در مکان‌های سربسته بار دیگر خواستار آزادی بی‌قیدوشرط منیژه صدیقی، زن معترض از زندان طالبان شدند. آنان هم‌چنان تاکید دارند که در بیش از دو سال گذشته در نتیجه‌ی سیاست‌های طالبان زنان از همه‌ی عرصه‌ها حذف شده‌اند.
جنبش اعتراضی زنان موسوم به “ایتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان” در برخی از ولایت‌های کشور تجمع اعتراضی برگزار کرده و خواستار برخورداری از حقوق اولیه‌ی شان شدند.
این زنان معترض می‌گویند در نزدیک به سال حاکمیت طالبان زنان از عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی حذف شده‌اند.
گروه از زنان معترض دیگر موسوم به “جنبش اندیشه‌ی نوین زنان افغانستان” نیز در ولایت تخار تجمع اعتراضی برگزار کرده و می‌گویند که طالبان، منیژه صدیقی را به جرم آتش‌زدن عکس رهبر طالبان به یک‌ونیم سال زندان محکوم شده‌اند.
آنان هم‌چنان با ابراز نگرانی از وضعیت خانم صدیقی در زندان، مدعی‌اند که وی در زندان مورد شکنجه و لت‌وکوب قرار می‌گیرد.
زنان معترض هم‌چنان با انتقاد از خاموشی جامعه‌ی جهانی و مردم افغانستان در برابر سیاست‌های طالبان در مقابل زنان، می‌گویند که در افغانستان “آپارتاید جنسیتی” وجود دارد.
شفیقه رزمنده، مسوول و بنیان‌گذار “چتر اتحاد ملی زنان افغانستان” نیز خواستاری آزادی فوری منیژه صدیقی از زندان سیاه طالبان شد.
وی، نیز تاکید دارد که خانم صدیقی هیچ جرمی مرتکب نشده که طالبان بخواهد او را بازداشت و زندانی کند.
شفیقه رزمنده، هم‌چنان می‌افزید که خانم هیچ جرمی جز دادخواهی برای حقوق خود مرتکب نشده است.
گفتنی‌ست که منیژه صدیقی، یکی از زنان معترض و فعال حقوق زن از ماه اکتبر سال گذشته به این‌سو در زندان طالبان است. پیش از این نیز شماری از سازمان‌ها از جمله عفو بین‌الملل، فمنا و فریدم نو؛ خواستار آزادی این زن معترض شده است.
از سوی دیگر، طالبان در نزدیک به سه سال حاکمیت‌شان مدعی‌اند که حقوق زنان و دختران را مطابق به شریعت اسلامی تامین کرده است. اما زنان در نتیجه‌ی سیاست‌های این گروه از تمام آزادی‌های اساسی و حقوق شان محروم اند.
شماری از فعالان حقوق زن و زنان معترض، بارها خواستار به رسمیت‌شناسی رفتار طالبان به عنوان آپارتاید جنسیتی شده‌اند.
