فراغت ۳۸ زن از قابلگی در بامیان و دایکندی با حمایت سازمان ملل متحد

کمسیاریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان (UNHCR)، از فراغت حدود ۴۰ زن از دوره‌ی آموزشی دو ساله‌ی قابلگی از ولایت‌های بامیان و دایکندی خبر داد.

کیسیاریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان، با نشر ویدیویی در شبکه‌ی اجتماعی اکس، نگاشته است که ۳۸ زن پس از سپری کردن دوره‌ی آموزشی و عملی در شفاخانه‌ی ولایتی بامیان، از این دوره فارغ شدند.

این نهاد سازمان ملل گفته است که این برنامه‌ی آموزشی به هدف مقابله با میزان بالای مرگ‌ومیر مادران و نوزادان در افغانستان برگزار شده است.

یوان‌اچ‌سی‌ار، هم‌چنان نگاشته است که این زنان در منطقه‌های دورافتاده‌ی روستایی آموزش دیده است. به گفته‌ی این نهاد جای که دست‌رسی محدود به خدمات بهداشتی به معنای تفاوت بین مرگ و زندگی‌ست.

به گفته‌ی این نهاد، زنان دانش‌آموخته در منطقه‌های دور دست مصروف کار و ارایه‌ی خدمات بهداشتی به مردم خواهند شد.

مریده احساسی، یکی از دانش‌آموخته‌ی این دوره‌ی آموزشی می‌خواهد که پس از فراگیری این آموزش‌ها به مناطق روستایی رفته و برای زنان خدمات قابلگی را ارایه کند.

کمیسیاریای عالی سازمان ملل این برنامه‌ی آموزشی را فرصتی کار و یادگیری به زنان و دختران عنوان کرده و گفته است که در سال آینده نیز این برنامه را گسترش می‌دهد.

اشرف نیازی، نماینده‌ی کمیسیاریای عالی سازمان ملل برای پناهدگان در ولایت بامیان می‌گوید که در سال ۲۰۲۴ این را گسترش می‌دهد.

آقای نیازی هم‌چنان افزوده است که تاثیر عمده‌ی آموزش زنان در بخش قابلی باعث کاهش چشم‌گیر مرگ‌ومیر ماردان خواهد شد.

نماینده‌ی کمیسیاریای عالی سازمان ملل برای پناهدگان، ابراز امیداوری کرده است که با آموزش قابله‌های بیش‌تر خطرهای مرگ‌ومیر زنان در هنگام زایمان را کاهش دهد.

تلاش‌ سازمان‌های بین‌المللی، برای آموزش زنان و دختران در بخش‌های صحی در حالی صورت می‌گیرد که طالبان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان ممنوع کرده است.

طالبان هم‌چنان تمامی دانش‌گاه دولتی و خصوصی را نیز به‌روی دختران مسدود کرده است. این ممنوعیت شامل دانشگاه‌های طبی نیز می‌شود. 

وزارت صحت‌عامه‌ی طالبان، از دختران دانش‌آموخته‌ی رشته‌های طبی امتحان شورای طبی (اگزیت) را نیز نگرفتند. 

قلندر عباد، وزیر صحت‌عامه‌ی طالبان پیش از این گفته بود که سیستم صحی افغانستان با کم‌بود پزشکان زن مواجه است.

افغانستان یکی از کشورهای‌ست که بلندترین نرخ مرگ‌ومیر زنان و کودکان را دارد.

در بیش‌تر والسوالی‌ها و مناطقه‌ی دور دست، مرکزهای درمانی وجود ندارد و یا با کم‌بود پزشکان زن مواجه است.

پیش از این پس‌بلو، نهاد وابسته به سازمان ملل با اشاره به کم‌بود مرکزهای درمانی، کم‌بود پزشکان زن و کم‌بود تجهیزات بهداشتی گفته بود که زنان در افغانستان در راه یا در داخل شفاخانه می‌میرند.

سیستم صحی افغانستان که در دوره‌ی بیست ساله‌ی افغانستان وابسته به کمک‌های بین‌المللی بود؛ پس از به قدرت رسیدن طالبان و قطع و یا کاهش این کمک‌ها سیستم صحی نیز شدیدا آسیب دیده است. 

سازمان جهانی بهداشت، در آخرین گزارش خود از وضعیت شکتنده‌ی سیستم بهداشت افغانستان خبر داد.