به مناسبت روز جهانی زن؛ گفت‌وگوی ویژه با مسعوده کروخی

مسعوده کروخی، عضو پیشین مجلس نماینده‌گان افغانستان و یکی از مدافعان حقوق زن که تلاش‌های خسته‌گی‌ناپذیری را در دفاع از حقوق زنان، حتا در تاریک‌ترین روز‌های تاریخ افغانستان انجام داده است، می‌باشد. او در هر دو دوره‌ی تسلط طالبان بر افغانستان، کشور خود را ترک نکرده و همواره تلاش نموده تا صدای عدالت‌خواهی زنان سرزمین‌اش را بلند کند. بانو کروخی در دوره‌ی اول تسلط این گروه با تشکیل صنف‌های آموزشی مخفی برای زنان و دختران در برابر محدودیت‌های آنان مبارزه کرده بود؛ اما به گفته‌ی خودش در دوره‌ی فعلی تسلط این گروه، محدودیت‌های روزافزون و شرایط دشوار کاری باعث شده تا این مدافع حقوق زن در خانه بماند و مصروف کار‌های روزمره‌ باشد.

امروز به مناسبت هشتم مارچ روز جهانی زن، خبرگزاری بانوان افغانستان، با این بانوی فعال گفت‌و‌گوی ویژه‌ی داشته است.

• خبرگزاری بانوان افغانستان: در آغاز از خودتان بگویید. اکنون کجا زندگی می‌کنید و مصروف چه فعالیت‌هایی هستید؟

– مسعوده کروخی هستم و فعلا در افغانستان ولایت هرات زندگی می‌کنم. به‌خاطر شرایط فعلی کدام مصروفیت خاصی ندارم و بیش‌تر در قسمت کار‌ها و امورات خانه‌داری مشغول می‌باشم. من در انستیتوت‌ تربیه معلم ولایت هرات دو سال تحصیل کردم و در جریان دوره‌ی تحصیلی خود یک فعال اجتماعی و آموزگار در مکتب‌های هرات بودم. شناخت زیادی که مردم از من داشتند، باعث شد در پارلمان افغانستان خود را کاندید کنم و دو بار در ولسی‌جرگه راه یابم. علاوه‌بر آن در لوی جرگه‌ی قانون اساسی به نمایندگی از زنان ولایت هرات انتخاب شدم و در تصویب لوی جرگه‌ی قانون اساسی و چندین جرگه‌ی دیگر نیز به عنوان نماینده‌ی زنان این ولایت حضور داشتم.

• خبرگزاری بانوان افغانستان: امروز روز جهانی زن است، وضعیت کنونی زنان افغانستان و محدویت‌هایی که بر آنان وضع شده را چگونه بررسی می‌کنید؟

– من فکر می‌کنم امروز (هشتم مارچ) روز جهانی زن، برای زنان محروم و ستم‌دیده‌ی افغانستان به‌جای این‌که تاثیرگذار باشد، یک روز شعاری است. امروز روزی‌ست که هم‌بستگی و آزادی تمام زنان جهان را نشان می‌دهد؛ اما امسال زمانی این روز فرا رسیده که زنان کشورم از تمام حقوق اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و آموزشی خود محروم استند و به سختی زندگی می‌کنند. امروز حتا از حقوق فردی و حقوق اساسی‌ زنان افغانستان هیچ خبری نیست. در کشور من تمام رفاه و آسایش زنان را طالبان سلب کرده‌اند و این زنان رنج دیده‌ حتا در صورت داشتن بیماری‌های جدی مانند قند خون و مشکل‌های قلبی نمی‌توانند به پارک‌ها بروند و حرکت یا کدام ورزشی را به‌خاطر بهبود خود انجام دهند. در طول زمستان امسال و اوج سردی هوا زنان از رفتن به حمام‌ها‌ی عمومی نیز محروم بودند. خلاصه این‌که در این کشور کار، مکتب، دانشگاه، باشگاه‌های ورزشی و رفت و آمد همه به روی زنان مسدود است و روزگار زنان کشورم با هزاران مصیبت می‌گذرد. اگر این محدودیت‌ها ادامه پیدا کند وضعیت از این هم بدتر خواهد شد.

• خبرگزاری بانوان افغانستان: هم‌بستگی زنان مطرح جهان با زنان افغانستان چقدر بر تغییر وضعیت کنونی تاثیرگذار است؟

– متأسفانه این اعلامیه‌ها، نشست‌ها و هزاران دادخواهی نزدیک به سه سال می‌شود که هیچ تاثیری بالای وضعیت زنان افغانستان، نکرده و هر روز وضعیت ما زنان در زیر سایه حکومت طالبان بدتر می‌شود. امروزه از سوی زنان مطرح جهان، موسسه‌ها، نهاد‌ها و حتا سازمان ملل متحد هیچ کاری برای زنان افغانستان صورت نگرفته‌است. هیچ‌کدام نتوانستند که تغییرات اساسی و بنیادی در زندگی زنان سرزمین ما ایجاد کنند. نهایت کار آنان چندبار صدا کشیدن، اعلامیه دادن و دادخواهی کردن است که هیچ تاثیری بالای زندگی دشوار زنان ندارد و وضعیت دختران و زنان سرزمین من همان قسم که یادآور شدم روز به روز بدتر و نابسامان می‌شود. با گذشت بیش‌تر از دو سال از حاکمیت گروه طالبان و سختی‌های زنان متأسفانه تا کنون هیچ تغییری در وضعیت زنان به‌ وجود نیامده‌ و این برایم خیلی نگران‌کننده است.

• خبرگزاری بانوان افغانستان: راز موفقیت و محبووبیت‌تان در بین مردم چیست؟

– من همیشه تلاش کردم تا آزادی و استقلالیت خود را حفظ کنم. هیچ وقت به هیچ جریان سیاسی چی حکومتی و چی غیر‌حکومتی وابسته نبودم. فکر می‌کنم راز موفقیت من در صداقت و راستی من باشد؛ چون کسی نیستم که اهل تقلب‌کاری باشد. من اولین فردی بودم که در ولایت هرات فعالیت‌های مدنی و اجتماعی را آغاز کردم و همیشه به عنوان رضاکار برای مردم کشور خود خدمت کردم. سال‌های زیادی در مکتب‌های هرات آموزگار بودم و عشق و علاقه‌ی زیادی که به مردم خود داشتم، باعث شد که فعالیت‌های اجتماعی نیز از خود داشته باشم. همیشه با صداقت رفتم به‌سوی مکتب‌ها تا دختران سرزمین‌ خود را با تدریس روان کنم سمت یک زندگی بهتر؛ این صداقت من باعث شد که بدون حمایت هیچ جریان سیاسی وارد ولسی جرگه شوم.

• خبرگزاری بانوان افغانستان: در روز هشتم مارچ،  پیام شما به زنان و دختران افغانستانی چیست؟

 – پیام من به زنان کشور این است که بیاییم به یک مشت واحد تبدیل شویم. دلیل وضعیت فعلی ما پراکندگی ما بود و  پراکندگی رفته‌رفته باعث شکست ما شد. تا زمانی‌که ما صدا بلند کنیم و فعالان حقوق زن که بیرون از کشور استند را در نشست‌ها قبول نکنیم، این وضعیت ادامه خواهد داشت. همه‌ی ما با یک زبان و ملیت کار می‌کنیم و هدف ما یک چیز است. بیایید همه‌ی ما زنان چی در داخل کشور و چی در بیرون از کشور استیم، دست‌به‌دست هم بدهیم و از پراکندگی و صدا‌های مختلف اجتناب کنیم. با یک صدا به سمت مشکلات برویم. هیچ‌گاه ناامید نباشید. ما دوره‌ی اول طالبان را پشت سر گذراندیم و با وجودی‌که تمام حقوق ما گرفته‌شده بود؛ اما باز هم با صبر و شکیبایی پیروز شدیم. این‌بار نیز با امید و صبر انشاءالله که پیروز خواهیم شد. به امیدی پیروزی و هم‌بستگی همه‌ی ما زنان افغانستان استم؛ تا قدرت خود را به جهان و تمام مردان افغانستان ثابت کنیم.