تلاش سازمان‌های حقوق بشری برای مستندسازی آپارتاید جنسیتی در افغانستان

یک موسسه‌ی حقوق بشری تحت نام BGIPU نشستی را برای رونمایی گزارش‌های زنان از “آپارتاید جنسیتی” موجود در افغانستان و ایران برگزار کرد.

موسسه‌ی حقوق بشری کانون بین‌المللی وکلای دادگستری (BGIPU) که برای حمايت از حقوق بشر در سراسر جهان فعالیت می‌کند، در برگه‌ی اکس‌اش از برگزاری یک نشست درباره‌ی وضعیت حقوق بشر و رونمایی از گزارش “آپارتاید جنسیتی” موجود در افغانستان و ایران، خبر داد. این موسسه نگاشته که در این نشست شواهد حیاتی از “آپارتاید جنسیتی” علیه زنان در افغانستان ارائه کرده‌است و چندین زن سرشناس از افغانستان، ایران و دیگر کشور‌های جهان نیز درباره‌ی وضعیت زنان در افغانستان و ایران سخن‌رانی کرده‌اند.

این موسسه افزوده است که فوزیه کوفی نماینده‌ی پارلمان در حکومت پشین و عضو بورد (مرکز دیالوگ و ترقی ژنیوا) به عنوان نماینده‌ی  زنان افغانستان در این نشست حضور داشته است.

بانو کوفی با تایید حضور در این نشست در صفحه‌ی اجتماعی اکس‌اش بیان کرده است که موسسه BGIPU و اشتراک کننده‌گان این نشست متحدان واقعی برای مبارزات زنان افغانستان استند.

وی خطاب به زنان در این نشست گفت: “زمانی‌که جهان زنان افغانستان را فراموش کرده است، برخی سعی دارند زنان را به حاشیه برآنند و برخی دیگر تلاش می‌کنند ما را از هم جدا کنند، شما یک متحد واقعی برای مبارزات ما بوده‌اید. ما دوستان واقعی خود را به یاد خواهیم آورد؛ زیرا معتقدیم که این وضعیت نیز خواهد گذشت.”

حکومت طالبان در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های روزافزونی را بر زنان و دختران افغانستان وضع کرده اند.

آنان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها و موسسه ‌های‌تحصیلات عالی و کار آنان در اداره‌های دولتی را به‌جز از سکتورهای معدود، منع کردند.

علاوه‌بر این، منع کار زنان در موسسه‌های غیرحکومتی داخلی و خارجی به‌شمول دفتر‌های ملل متحد، منع رفتن زنان به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی و ورزشگاه‌ها و بستن آرایشگاه‌های زنانه بخشی از این محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران افغانستانی اند.

این در حالی‌ست که چندی پیش ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان در جریان ارائه یکی از گزارش‌های جدید خود از وضعیت افغانستان به شورای حقوق بشر سازمان ملل گفت که اقدام‌های طالبان می‌تواند در موضوع «آزار و اذیت جنسی» جنایت علیه بشریت توصیف شود.

بنت خواستار آن شد که کشورها برای اصلاح این وضعیت، تدبیری بیندیشند و «آپارتاید جنسی» را به عنوان یک سیستم نهادینه شدۀ تبعیض، جداسازی، تحقیر و طرد زنان و دختران به رسمیت بشناسند.