نهاد همیاری زنان: منیژه صدیقی به دو سال حبس محکوم شده است
آی‌نور سعیدپور
نهاد همیاری زنان افغانستان، اعلام کرده است که منیژه صدیقی، فعال حقوق زن و عضو جنبش خودجوش زنان، که از چهار ماه به این‌سو در نزد طالبان زندانی است از سوی دادگاه این گروه به دو سال حبس تنفيذی محکوم شده است.
نهاد همیاری افغانستان روز دوشنبه، ۷ حوت با نشر اعلامیه‌ای در صفحه‌ی اجتماعی اکس‌اش این تصمیم دادگاه طالبان را «غیرعادلانه» عنوان کرد و می‌گوید که طالبان انواع شکنجه‌ها را بر بانو صدیقی انجام می‌دهند و او از داشتن وكيل مدافع و دیدار با خانواده نیز به‌كلی محروم است.
این نهاد با ابراز نگرانی افزوده که در اثر شکنجه و عمل‌کرد‌های طالبان علیه این زن معترض، امکان تلف‌شدن وی در زندان پل‌چرخی طالبان زیاد است.
نهاد همیاری زنان هم‌چنان نگاشته است:”با ابراز تشویش و نگرانی از اوضاع و احوال غیر انسانی وضعیت زندان طالبان و وضعیت صحی بانو صدیقی که امکان تلف‌شدن این بانوی مظلوم را در قبال خواهد داشت، از همه‌ی مدافعین حقوق بشر، نهادها و سازمان‌های بین‌المللی محترمانه می‌خواهیم که صدای حق و عدالت‌خواهی را جهت آزادی این بانوی معترض در داخل و خارج و هر جای و مقامی که هستند، با اعتراض‌های وسیع بلند نمایند و به‌منظور آزادی منيژه صديقی از هر راه ممکن تلاش کنند.”
هم‌چنان روز گذشته سازمان عفوبین‌الملل با نشر طوماری خواستار آزادی بی‌قیدوشرط این فعال حقوق زن از زندان طالبان شده است.
سازمان عفوبین‌الملل با ابراز نگرانی از وضعیت این فعال حقوق زن گفت که او بدون این‌که به هیچ جرمی متهم شده باشد، زندانی شده است. این سازمان هم‌چنان خطاب به طالبان گفته است که فوراً آزار و شکنجه‌ی زنان افغانستانی را که برای دفاع از حقوق خود میایستند را متوقف کنند.
این سازمان هم‌چنان طوماری را اشتراک گذاری کرده و خواستار امضا برای دادخواهی و آزادی منیژه صدیقی شده است. عفوبین‌الملل گفته است که این امضاها برای عبدالحق وثق، رییس استخبارات طالبان ارسال خواهد شد.
عفو بین الملل بیان کرد که خانم منیژه کاری انجام نداده جز این‌که از حق خود برای صحبت کردن استفاده کرده است.
این سازمان افزود که این زن در زندان به وکیل دست‌رسی نداشته و هم‌چنان اجازه‌ی دیدار با خانواده‌اش را نیز ندارد. عفو بین‌الملل با ابرازنگرانی گفته است که ممکن است که منیژه صدیقی در زندان تحت شکنجه قرار گیرد. زیرا سازمان ملل استفاده‌ی گسترده از شکنجه در زندان‌های طالبان را مستند کرده است.
طالبان پس از آن‌که در اگست ۲۰۲۱، قدرت را به دست گرفت، تبعیض سیستماتیک در برابر دختران و زنان به اوج خود رسیده و این گروه بیش از ۵۰ فرمان برای محدودیت حقوق زنان و دختران وضع کرده است. در نتیجه‌ی تطبیق این فرمان‌های طالبان، دختران بالاتر از صنف ششم از آموزش، زنان از کار در بسیاری از بخش‌های دولتی و سازمان‌های بین‌المللی محروم شده‌اند. آزادی حرکت آنان نیز به شدت از سوی رژیم طالبان محدود شده است.
در پی وضع این محدودیت‌ها، برخی از زنان به‌گونه‌ی مسالمت‌آمیز اعتراض‌شان را در برابر طالبان ابراز کردند. آنان به گونه‌ی گروهی به خیابان آمدند و راه‌پیمایی کردند. طالبان اما این حرکت مدنی زنان را با خشونت سرکوب کردند. سپس برخی از زنان با توجه به وضعیت موجود اعتراض‌های شان را به شکل مخفیانه در مکان‌های سربسته ادامه دادند. اما با آن‌هم طالبان این زنان معترض را پی‌گیری، بازداشت و زندانی می‌کنند.
منیژه صدیقی، عضو جنبش خودش زنان معترض ۱۷ میزان سال روان از منطقه خیرخانه شهر کابل بازداشت و به زندان منتقل شده است.
پیشتر، نهاد حقوق بشری موسوم به «فریدم نو» نیز خواستار رهایی بدون قیدوشرط منیژه صدیقی از بند طالبان شد.
