اعتراضها به نشست دوحه؛ زنان از داخل کشور حضور ندارند
حدیث حبیبیار
در حالیکه قرار است امروز ۲۹ دلو ۱۴۰۲ نشستی به نمایندهگی سازمان ملل متحد در شهر دوحه پایتخت قطر در مورد افغانستان برگزار شود؛ شماری از شهروندان افغانستان در شهرهای ونکوور، کلگری و تورنتوی کانادا، دوسلدورف آلمان و اسلامآباد پاکستان در واکنش به برگزاری این نشست با دعوت نمایندهی گروه طالبان دست به اعتراض زدند. آنان میگویند که بهخاطر دفاع از حقوق زنان و آزادشدن زندانیهای سیاسی گردهمایی کردند و از جامعهی جهانی میخواهند که دست از تعامل و اهمیتدادن به گروه طالبان بردارند.
تمنا زریاب پرپانی، فعال حقوق زن و از معترضین در کشور آلمان در صفحهی اجتماعی اکساش میگوید که طالبان بهجای حضور در نشست دوحه باید به دادگاه کیفری بروند.
بانو پریانی نگاشته: “ما هر نشستی را که در حمایت از تروریستها باشد را تحریم میکنیم. جای طالبان که حاکم نظام اپارتاید جنسیتی در افغانستان هستند، میلههای زندان است نه حضور در نشست های بین الملی.”
همچنان معترضان در کشور کانادا به رسانهها میگویند که از جامعهی جهانی میخواهند که در این نشست با طالبان تعامل صورت نگیرد و کمکهای مالی و ارتباط دپلوماتیک با این گروه قطع شود. سازمان ملل با کشورهای عضو، برابر “آپارتاید جنسیتی” اعمالشده علیه زنان افغانستان اقدام جدی کنند.
این معترضان میافزایند که این نشست بیحضور مخالفان طالبان بخصوص زنانی که در داخل افغانستان فعالیت و مبارزه میکنند هیچ معنایی ندارد.
آنان تاکید کردند که جامعهی جهانی باید بر طالبان بهخاطر آزاد ساختن زندانیهای سیاسی بهویژه منیژه صدیقی فشار ایجاد کنند و در نشست دوحه این گروه را بهخاطر عملکردهای شان علیه زنان پاسخگو سازند.
این معترضان که در شهرهای مختلف گردهم آمدند همچنان بیان میکنند که دعوت نمایندهی گروه طالبان و اهمیتدادن در چنین نشستهایی به این گروه، آنان را جسورتر میسازد تا در مقابل زنان هر نوع رفتاری از خود نشان دهند.
نشست دوحه دربارهی افغانستان به میزبانی آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد قرار است امروز و فردا (۲۹ و ۳۰ دلو) برگزار شود. در این نشست نمایندگان خاص بیش از ۲۰ کشور جهان اشتراک خواهند کرد.
این درحالیست که از یک ماه به اینسو فعالان حقوق زن، فعالان جامعهی مدنی و جنبشهای اعتراضی زنان که در داخل افغانستان به سر میبرند همواره بهخاطر دعوت نمایندهی گروه طالبان در این نشست از خود واکنش نشان میدهند و این نشست را بدون حضور زنان از داخل افغانستان بیمعنی عنوان میکنند.