جنبشهای اعتراضی زنان: جای طالبان دادگاه لاهه است نه نشست دوحه
حدیث حبیبیار
ادامهی واکنشها به دعوت از نمایندهی گروه طالبان برای اشتراک در نشست دوحه شماری از جنبشهای اعتراضی زنان به تازهگی این اقدام را محکوم کرده اند. آنان میگویند که حضور نمایندهی طالبان در این نشست ظلم در حق زنان و دختران افغانستانی بوده و این گروه بهجای حضور در نشست دوحه باید در لیست سیاه سازمان ملل متحد و دادگاههای کیفری باشند.
جنبش اعتراضی زنان موسوم به جنبش “شنبههای ارغوانی” در اعلامیهای که امروز ۱۶ فبروری در صفحهی اجتماعی اکساش منتشر کرد، میگوید که طالبان تغییر پذیر و انعطافپذیر نیستند. جامعهی جهانی باید از بدیل حکومت “خودخواندهی” طالبان حمایت کند.
اعضای این جنبش میافزایند:”با وجود تلاشهای فراوان ملی و بینالمللی و سرازیرشدن میلیونها دالر کمک بدون پرسش به طالبان در بیشتر از دو سال گذشته، کاملا روشن شده که این گروه تغییر کردنی نیست و حتا به ابتداییترین حقوق انسانی و بشری شهروندان افغانستان بهویژه زنان و اقوام آسیبپذیر احترام قائل نیستند.”
این جنبش حضور طالبان را در نشستهای بینالمللی محکوم میکند و میگوید که اهمیت دادن به این گروه در نشست دوحه باعث جرات بخشیدن به آنان میشود تا فرمانها و محدودیتهای خود را علیه زنان تشدید کنند.
“ما در حالی شاهد بدترشدن وضعیت امنیتی، اقتصادی و حقوق بشری در افغانستان هستیم؛ که با کمال تأسف دفتر نمایندگی معاونیت سازمان ملل متحد در کابل (یوناما) بدون توجه به واقعیتهای عینی جامعه، سیاست سفیدنمایی طالبان را در پیش گرفته و در راستای تعامل بیشتر قرار است نمایندگان این گروه در نشست دوحه که به ابتکار سازمان ملل متحد برگزار میگردد؛ اشتراک نمایند. از نظر ما، تعامل بیشتر با طالبان و دعوت این گروه در نشستهای سازمان ملل متحد، به طالبان جرئت بیشتر بخشیده تا بدون ترس از پیگرد قانونی با وضع محدودیتهای شدید، نسلکشی، جنایت علیه بشریت، تفکیک جنسیتی، محروم ساختن زنان از حقوق انسانیشان، محاکمه صحرای کارمندان ملکی و نظامی حکومت پیشین، بازداشت و شکنجههای فراقانونی و ترویج افراطگرایی، تهدید جدی امنیتی را متوجه منطقه و جهان نمایند.”
اعضای این جنبش باورمند استند که تعیین نمایندهی ویژه جهت پایان بخشیدن به بحران افغانستان در چهار دههی گذشته نتیجه بخش نبوده و هیچ یک از نمایندگان ویژه سازمان ملل متحد نتوانستند؛ نقش موثری در پایان بخشیدن بحران کشور ایفا نمایند.
“ما زنان معترض داخل افغانستان در “جنبش شنبههای ارغوانی” به عنوان یک حرکت اعتراضی از جامعهی جهانی و سازمان ملل متحد میخواهیم تا به خواست مردم افغانستان، اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی و سایر اسناد بینالمللی احترام گذاشته و از تعامل، باجدهی، دعوت نمایندگان گروه تروریستی و سازش با گروه طالبان که اکثریت سران آن شامل لیست سیاه سازمان ملل متحد هستند؛ جداً خودداری نمایند.
این جنبش در اخیر اعلامیه خود از سازمان ملل متحد خواسته که بهخاطر روشن شدن واقعیتهای زنان در افغانستان، باید زنان از داخل این کشور در نشست دوحه حضور داشته باشند.
“با محکومیت عادیسازی حضور نمایندهگان گروه تروریستی طالبان در نشستهای خصوصا جهانی، از سازمان ملل میخواهیم تا در غیاب نمایندههای واقعی مردم افغانستان بهویژه زنان معترض داخل کشور، هیچ نشستی مرتبط به افغانستان را برگذار ننموده و با سرنوشت بیش از ۳۵ میلیون انسان بهویژه زنان و اقوام آسیبپذیر افغانستان معامله ننمایند. ما از سازمان ملل متحد میخواهم، در برگزاری نشستهای آن در مورد افغانستان، نمایندگان واقعی مردم بخصوص “زنان معترض داخل کشور” را که طی دو و نیم سال گذشته با همه وحشت و دهشت طالبانی در صف مبارزه ایستاده اند؛ دعوت نموده و در روشنی واقعیت های عینی افغانستان روی راه حل ها تمرکز صورت گیرد.
همزمان با این اعضای ائتلاف مستقل جنبش اعتراضی زنان افغانستان نیز با نشر یک نوار تصویری در صفحهی اجتماعی اکس خود گفتهاند که برگزاری نشست دوحه و حضور نمایندگان طالبان در آن ظلم و حقتلفی در حق مردم افغانستان بهویژه زنان است که طی دو و نیم سال مبارزه کرده و قربانیها دادهاند.
ایتلاف جنبشهای اعتراضی گفت: “نشست دوحه تعامل با طالبان است و ما این را سخت محکوم میکنیم. جای طالبان در لیست سیاه سازمان ملل و دادگاههای بینالمللی کیفری لاهه است نه حضور در نشست دوحه.”
این جنبش اعتراضی زنان، دعوت از طالبان در نشست دوحه را «شرمآور» خوانده و میگوید: «ما خطاب به سازمان ملل میگوییم که طالبپروری شما بزودی منطقه و جهان را ناامن خواهد کرد.»
طالبان در بیش از دو سال حاکمیت شان بر افغانستان بیش از ۵۰ فرمان برای محدود ساختن زنان و دختران صادر کردند که این فرمانها و مبارزهی زنان در داخل و خارج افغانستان در مقابل آن باعث شده تا سازمان ملل دومین نشست خود را در روز ۲۹ و ۳۰ ماه جاری در مورد افغانستان برگزار کند.
این در حالیست که نهادهای مختلف سازمان ملل متحد چندی پیش با حمایت از قطعنامه ۲۷۲۱ شورای امنیت سازمان ملل که در ۲۹ دسامبر ۲۰۲۳ تصویب شد، بر نیاز به تعامل معنادار با همهی طرفها بهویژه زنان در افغانستان تاکید کردند و گفتند که نمایندهی ویژهی از سوی سازمان ملل برای افغانستان باید با حضور زنان تعیین شود و با همهی طرفها بهویژه با نمایندههای زنان افغانستان، همکاری کند.