هشدار زنان معترض به طالبان: از زندانیکردن، آزار و اذیت زنان دست بردارید
حدیث حبیبیار
اعضای جنبش اعتراضی زنان موسوم به “جنبش شنبههای ارغوانی” خواهان توقف آزار و اذیت زنان و نظارت جامعهی جهانی بر زندانهای طالبان شدند.
اعضای “جنبش شنبههای ارغوانی” با فرستادن اعلامیهی به خبرگزاری بانوان افغانستان میگویند که طالبان اخیرا شماری از زنان و حتا دختران زیر سن را عقدهمندانه در شماری از ولایات کشور از جمله کابل و غزنی به دلیل عدم رعایت “پوشش مورد نظر طالبان”، بازداشت و به جای نامعلوم انتقال داده و اعضای خانواده زنان و دختران بازداشت شده را با جبر و اکراه تحت فشار قرار دادند تا در عوض رهایی بستگانشان علیه پوشش دختران بازداشت شده به نفع “حجاب اجباری طالبانی” شعار داده و راهپیمایی نمایند.
همچنان در بخشی از این اعلامیه آمده است که گروه طالبان در حوزههای امنیتی، بستگان این زنان و دختران را مورد بیاحترامی و توهین قرار داده و به آنان هشدار داده اند که در صورت عدم رعایت احکام مورد نظر طالبان از دین و شریعت و تن ندادن به “حجاب اجباری طالبانی، روند بازداشت ها ادامه خواهد داشت و در صورت بازداشت مجدد، این زنان با مجازات سنگینتر مواجه خواهند شد.
“جنبش شنبههای ارغوانی” با محکومیت بازداشت، شکنجه، توهین و تحقیر زنان توسط گروه طالبان به دلیل عدم “پوشش اجباری طالبانی”، اقدامات غیر انسانی این گروه را نتیجه چشمپوشی جامعه جهانی از جنایتها، تجاوزها، شکنجههای طالبان و افزایش تعامل با این گروه میداند.
با این حال این جنبش با فرستادن درخواست ناامیدانهیی به سازمانهای جهانی خواهان اقدامات فوری نظارت بر جنایات طالبان بخصوص زندانهای زنان شدهاند.
رهبری جنبش شنبههای ارغوانی در این درخواست ناامیدانه که به سازمان ملل، عفو بینالملل و سایر سازمانهای جهانی حقوق بشر صادره کرده است، خواستار نظارت فوری و کامل بر زندانهای طالبان بخصوص زندانهای زنان در سراسر افغانستان شد.
جنبش شنبههای ارغوانی مدعی است که هزاران جنایت تنها در محدودهی یک بازداشتگاه صورت میگیرد.” در یک رویداد غمانگیز اخیر، یک فعال برجسته حقوق زنان که توسط طالبان بازداشت شده بود، در مدت کوتاهی پس از آزادی جان خود را از دست داد. این رویداد ها نیاز فوری به مداخله بینالمللی را بیشتر میکند.”
این درخواست اخیر جنبش شنبههای ارغوانی از وضعیت خراب زنان در افغانستان بر اقدامات فوری بینالمللی و نظارت بر زندانهای زنان تاکید میکند.
جنبش شنبههای ارغوانی از جامعه جهانی میخواهد که چشم خود را بر جنایاتی که در افغانستان انجام میشود باز نگهدارد. و بخاطر تضمین امنیت و حقوق بشری زنانی که در زندانهای طالبان به سر میبرند، اقدامات فوری از خود نشان دهد.” جامعه جهانی باید به سرعت و قاطعانه واکنش نشان دهد تا از تلفات بیشتر جلوگیری شده و از حقوق بشر در افغانستان حمایت کند.”
سازمان ملل، عفو بینالملل و سایر سازمانهای حقوق بشر هنوز به این درخواست کدام پاسخی ندادهاند.
همچنان اعضای این جنبشه به خبرگزاری بانوان افغانستان میگویند” ما دقیقا در حالی شاهد این سرکوب دردآور زنان و بستگان آنها هستیم که حدوداً یک هفته قبل رزا اوتونبایوا به عنوان یک زن و رئیس دفتر نمایندگی معاونیت سازمان ملل متحد در افغانستان، در نشست سازمان ملل متحد در مورد افغانستان، با سفیدنمایی جنایات طالبان به ویژه علیه زنان و اقوام آسیبپذیر از سیاست های حکومت تک قومی و تک جنسیتی این گروه حمایت و خواهان افزایش تعامل و باجدهی بیشتر با این گروه گردید که پس از آن شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز طی قعطنامهای باج دهی به طالبان جنبه الزامییت به آن بخشید.”
رزا اوتونبایوا رئیس دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل، مجموعه عمومی سازمان ملل متحد و شواری امنیت این سازمان در حالی از سازش و افزایش تعامل با گروه طالبان سخن میگویند که روز گذشته (جمعه ۱۵ جدی)، بیبی گل “محمدی”، زن معترض در ولایت کندز که در اوایل حکومت گروه طالبان به دلیل دادخواهی زندانی و بعداز مدتی رها گردیده بود؛ در اوج مظلومیت و بیچارگی دست به خودکشی زد و به عمر خود پایان داد.
این جنبش زنان به این باور هستند که شدت بازداشتها و اختطافهای مخصوص زنان توسط گروه طالبان بیانگر تشدید سیاستهای حذف سیستماتیک، و هدفمندانه زنان از اجتماع و ایجاد ترس و ارعاب به بهانه تطبیق اسلام و شریعت محمدی است.
“ما تداوم اقدامات غیر اسلامی و انسانی طالبان را نتیجه سیاست تعامل و باج دهی “یوناما” به این گروه دانسته، از دفتر نمایندگی معاونیت سازمان ملل متحد در افغانستان انتظار داریم که پاسخگو به نتیجه سیاست افزایش تعامل با اینگروه برای زنان بازداشت شده و بستگان شان باشد و از ابراز نگرانی و اعلامیهها گام فراتر گذاشته و جهت رهایی فوری این زنان و دیگر زندانیان سیاسی اقدام نماید.”
جنبش شنبههای ارغوانی در این اعلامیه با ابراز نگرانی از وضعیت زنان و دختران بازداشت شده که تعداد آنها بیشتر از ۳۰ تن گفته شده، از مردم افغانستان، نهادهای مدافع حقوق زنان، نهادهای حامی حقوق بشر، جنبش های اعتراضی و همه کسانیکه با ندای حق، عدالت و آزادی در صف دفاع از حقوق زنان افغانستان ایستاده اند، میخواهند که به گونهی گسترده با راه اندازی اعتراضات و آگاهی بخشی بر گروه زنستیز طالبان و یوناما فشارهای عمومی را افزایش دهند.
“ما تنها راه نجات افغانستان را حمایت از بدیل حکومت خود خوانده طالبان میدانیم و باورمندیم که بدیل حکومت خودخوانده طالبان، “حکومت مشروع، دموکراتیک و غیرمتمرکز” است.”
طالبان در بیشتر از دو سال گذشته با الهام از افکار و اعمال تروریستی تغییر ناپذیرشان به گونه گسترده تحت عنوان اسلام و تطبیق شریعت دست به بازداشت و اختطاف صدها زن معترض، خبرنگاران، اساتید دانشگاه، فعالین مدنی، نظامیان پیشین و اقشار مختلف جامعه زدهاند که شماری از آنها مظلومانه به قتل رسیدند. و تا هنوز طالبان در مقابل این جنایات شان ندامت نکرده و پاسخی برای مردم افغانستان نداشتهاند.