تصمیم زندگی دختران در دست پدران

گزارشگر: مرضیه حسینی

با وجودی که والدین در تربیت فرزندان نقش مشترک دارنداما تصمیم نهایی را پدر خانواده می‌گیرد و مادر نقش کمتری در این تصمیم گیری‌ها بازی می‌کند.

برخی از دختران که تصمیم نهایی را به دست بزرگان خانواده (پدر) سپرده‌اند می‌گویند، هیچ حقی در زندگی آینده‌شان نداشته و پیرو دستورات پدر می‌باشند.

فروزان دختری هفده ساله که به تازه‌گی نامزد شده، می‌گوید:”وقتی که برایم خواستگار آمده بود پیشنهاد پول زیادی را به پدر داده بود، هر چند مادرم در این تصمیم پدرم مخالفت و مقاومت بسیاری کرد، جواب نداد.”

او افزود:”خودم هم در این ازدواج موافق نبودم و نیستم، پدرم گفت که حرف‌ها تمام شده و کسی حق ندارد روی حرف من حرف بزند و تو و مادرت هم هیچ حقی در این تصمیم ندارید.”

او که خود نمی‌تواند تصمیم زندگی‌اش را بگیرد می‌گوید بسیاری از پدران که خود را رییس و بزرگ خانواده می‌دانند، تصمیم دختر را امری ضروری در زندگی‌اش نمی‌دانند.

به مانند فروزان دختران بسیاری بر این باوراند که دختر و مادر در امورزندگی شان هیچ حقی نداشته و پدر به تنهایی خود تصمیم گیرنده است.

سعیده سلحشور، می‌گوید:” مادرم زحمت و رنج بیشتری را برای بزرگ کردنم کشیده اما همیشه پدرم در مورد زندگی‌ام تصمیم می‌گیرد و مادرم کمترین نقش را در تصمیم‌های زندگی‌ام داشته است.”

او همچنان ادامه داد:”حرف نهایی را در خانه پدرم می‌زند.”

بنا به گفته‌های وی چون دختر یک زن است و زن هم تحت سطله مرد، پدر دختر را قدرت خود دانسته تصمیم گیرنده است، و مادر هم که از جنس دختر است، تصمیم‌اش چندان ارزش ندارد.

در همین حال برخی از مادران می‌گویند سهم برابری را در تصمیم گیری‌ها حتی در امور خانه ندارند.

راضیه زنی میان‌سال که از ازدواج‌اش چند سال سپری می‌شود، می‌گوید:”وظیفه‌ام در خانه فقط در کارهای روزمره خانه خلاصه می‌شود.”

او افزود:” دو دخترم ازدواج کردند که من خودم هیچ نظری در امر ازدواج‌شان نداشتم اما از این بعد سعی دارم در زندگی دیگر فرزندان نقش مهمی داشته باشم.”

بنا به گفته‌های او مادران که بیشترین سهم را در بزرگ کردن و آموزش و پرورش دارند باید سهم برابری در ازدواج‌شان با پدران داشته باشند.

از سویی هم شماری از کارشناسان می‌گویند با توجه به جامعه که یک جامعه مردسالار و پدر سالار است، قدرت به ویژه تصمیم گیری آن‌هم در امور مهم مربوط پدر خانواده می‌شود.

علی احمد کاوه، استاد دانشگاه و جامعه شناس در هرات، می‌گوید:”اغلب جوامع، فرهنگ و خانواده‌ها پدر تبار هستند که تبار، ریشه و اصل‌شان را از پدر می‌گیرند، در این صورت طبیعی است که مادر حق تصمیم گیری کمتری را در مسایل مهم زندگی دختر داشته و پدرها تصمیم نهایی را بگیرند.”

بنا به گفته‌های وی زمانی مادران می‌توانند سهم مساوی ونقش بیشتری در تصمیم گیری‌ها داشته باشند که فرهنگ و قانون  سهم مساوی‌شان را به رسمیت شناخته و به مادران جایگاه و حقوق مساوی داده شود.